Conlanger

Edmond Dantès · Gość

Mesdames, Messieurs. Bon soir!

Zanim przejdę do dalszej prezentacji języka życzę sobie zdementować ewentualne plotki, jakobym poczuł się zrażony odrobinę obscenicznym stylem bycia niektórych forumowiczów. Ciągle tu jestem i czytuję forum, choć rzadko jako zalogowany.

JĘZYK WÓŁGARSKI

Niniejszym przedstawiam mój drugi język planowy – język wółgarski. Muszę jednakże nadmienić, iż nie jest to w całości mój utwór, gdyż odkupiłem go od Pana Constantina Franka Hawkmana, a następnie poddałem pewnym przeróbkom w zakresie gramatyki, ortografii i leksyki zapożyczonej..

Język wółgarski ( nazwa własna : füłgaranj äzïg, czyt. : fółgarań azig ) to członek fikcyjnej gałęzi tzw. centralnych języków słowiańskich. Prócz niego należał do tej gałęzi wymarły już język orwacki ( ärfadanj äzïg ). Języka wółgarskiego używają – jak nietrudno się domyśleć – Wółgarzy ( füłgarï ), mieszkańcy fikcyjnego państwa Düma Rjagï. Etnonim ( nazwa tego narodu ) ma pochodzenie endonimiczne ( od nazwy miejsca ), konkretnie od rzeki Wółgi ( Füłga, dosł. «rzeka przepływająca przez pole» ).

Historia, czyli skąd przyszli wółgarzy, co ich spotkało i dokąd zmierzają.

Początki państwowości wółgarskiej.

Wółgarzy dosyć długo nie ruszali się z terenów prasłowiańskiego urheimatu ( kolebki ). Zapewne tłumaczy to zachowanie pewnych form zapożyczonych, jak «miczag» ( z języków indoaryjskich, «mżawka» ). Orwato-wółgarzy ( gr. «horvatos» ) będący słowianami stepowymi, za czasów chana protbułgarskiego Asparucha przekwalifikowali się z rolnictwa, koncentrując się głównie na hodowli owiec i w mniejszym stopniu – bydła. Już przed przybyciem Protobułgarów trudnili się ponadto wojaczką i napadami łupieżczymi na bizantyjskie posiadłości. Nie wiadomo, czy jako poddani chana płacili trybut. Wiadomo za to, iż na pewno związali się w sposób ekonomiczny z Wielką Bułgarią. Po jej upadku i ucieczce Asparucha nad Dunaj ruszyli za Kotragiem na północ osiedlając się na terenach pomiędzy Wołgą a Dnieprem jako wasale Bułgarii Kamskiej. Niedługo potem ich wodzowie : Ugur ( znany obecnie jako św. Fałdamir ) , Igur ( św. Bürmir ) i Nikäł przyjęli chrześcijaństwo ( prawosławny odłam) oraz sprowadzili do kraju mnichów, budując dla nich klasztor ( gümïr ) w miejscu, gdzie dziś stoi miasto Czïfanj.

Pod obcym panowaniem. Nieudana próba zyskania niepodległości.

Po najeździe mongolskim w XIII wieku wpadli w strefę władzy Złotej Ordy, później Rosjii. Gdy podczas Dymitriady polski hetman, imć Żółkiewski sprzątnął ród Szujskich z tronu moskiewskiego, wółgarski książę Üszïr I Kadür ( pol. «Kocur» ) poczuł, że czas się uniezależnić. W polskich źródłach, konkretnie pamiętnikach Grzegorza Paska figuruje on jako Użył. Według opisu tego szlachcica był to «pan wielki i bogaty, acz młodzik jeszcze, książę wołgarski, który w mowie ludzkiej dzierży nomen Jeziór. W gościnę nas zaprosiwszy i ucztę dla nas, jakoby posłów wydawszy, zabył o Rzecz Pospolitą, a dalsze jeszcze krainy rozpytywać mnie i kompaniję...» . Za czasów jego panowania kraj podporządkował sobie niedobitki tatarsko-ordyńskie i wszedł w kordialne kontakty z Najjasniejszą Rzeczpospolitą Narodów Obojga. W następnym półwieczu wzrosła rola szlachty w kraju i powstała pierwsza Düma. Niestety był to krótkotrwały byt, który nie miał żadnych szans przeciw wewnętrznym walkom dynastycznym oraz odrodzonej Rosji pod władzą Kurtyzany Europy Katarzyny Wielkiej i Obrzezanego Cara, Piotra Fiodorowicza. Według niektórych źródeł czynny udział w upadku Dümy miał zdradliwy i żądny władzy prawnuk Üszïra, Grïg zwany «Szczurem», zarządzający później Wółgarią w charakterze «marionetki» caratu. Historycy spekulują także, że był on jednym z wielu kochanków carycy i prawdopodobnym, obok Stanisława Augusta Poniatowskiego biologicznym ojcem carewicza Pawła.

Późniejsze losy.

Rosyjska hegemonia na obszarze kraju nie była dobrze przyjmowana przez lud chcący zachować swoją tożsamość w zalewie wpływów rosyjskich np. nie do pomyślenia były małżeństwa mieszane. Apogeum dążeń niepodległościowych przypada na pierwszą połowę XIX wieku, kiedy to pod wpływem tomu wierszy wółgarskiego przedstawiciela nurtu romantyzmu, Adama Miczagäfïga pt. «Af Gümïr Szłüfi anj Rjaganji» doszło do zbrojnego powstania, które zasięgiem wyszło daleko poza obszar kraju. Zryw ten jednak został utopiony we krwi siłami dońskich kozaków, a sam Miczagäfïg zginął śmiercią męczeńską, wbity na pal. Nie mogąc zerwać kajdan niewoli siłą, wółgarzy poświęcili się pracy u podstaw, rozwojowi naukowemu , przemysłowemu i kulturalnemu regionu. Ufundowano wówczas liczne uczelnie, jak chociażby Akademia Humanistyczno-Teologiczna, czy Gimnazjon Rjagański.

Po Rewolucji Październikowej Wółgaria weszła w skład tworu o nazwie Rossiyskaya Sovetskaya Federativnaya Sotsialisticheskaya Respublika. Po upadku ZSRR proklamowała niepodległość 17 lutego 1992 roku. Jest członkiem Wspólnoty Niepodległych Państw oraz Euroazjatyckiej Wspólnoty Gospodarczej, aczkolwiek nie podpisała traktatu o bezpieczeństwie zbiorowym z Taszkientu.

Opis ortograficzno-fonetyczny

Tak, jak przy omawianiu Ac Dunche Aretony posłużę się podziałem na trzy formy: oryginalną, zapisaną w Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym i przybliżonym zapisem polskim. Omówię tylko te elementy, które w zapisie lub brzmieniu różnią się od znanych nam na co dzień.

Bardzo przepraszam za niewygodę i wprowadzanie lekkiego nieporządku, ale nie jest to jeszcze «stabilna» wersja ortografii i fonetyki języka. Planuję usunięcie dźwięku «ł» poprzez anulowanie przemiany historycznego «l». Z tego powodu w poniższym materiale informacyjnym występuje forma «au», która w przyszłości zastąpi «ł».

Kwadracik