Conlanger

chrupek

Przedstawiam Wam jeden z moich pierwszych języków, który nie jest spokrewniony genetycznie z żadnym innym, a nazywa się: Înöíva-rö únįp-őt
Język ten posiada bogaty samogłoskowo alfabet...
a, ā, á, ą, b, c, d, đ, e, ē, é, ę, f, g, h, i, ī, í, î, į, y, ȳ, ý, ȉ, j, k, l, m, n, o, ō, ó, ǫ, ö, ő, p, r, s, t, ŧ, u, ū, ú, ų, ü, ű, v, z.
...
samogłoski:
a, e, i, y, o, u - czyta się jak w języku polskim z wyjątkiem y, które brzmi jak dyftong ɛi
ā, ē, ī, ȳ, ō, ū - to ich długie odpowiedniki (ȳ czytamy ɛ:i)
á, é, í, ý, ó, ú - są to dyftongi typu ia:, iɛ:, ii:, iɛ:i, iɔ:, iu: (oczywiście są one długie)
ą, ę, į, ǫ, ų - samogłoski zredukowane (odpowiednio: ɒ, e, ə, o, ʉ)
î - polskie y
ȉ - ǣi (dyftong) (inaczej pisząc æ:i, pierwszy składnik dyftongu jest długi)
ö, ő, ü, ű - tak jak po węgiersku

spółgłoski:
b, c, d, g, j, k, m, n, p, s, t, z - jak po polsku
đ, ŧ - odpowiednio jak dʲ, tʲ
f - ɸ
h - wymawiane jako lekki przydech (ʰ)
l - jak rosyjskie л (ɫ)
r - delikatne r, bez wibracji (ɾ)
v - β

Dodatkowo spółgłoski m, n stojące za samogłoską czynią ją nosową.

Zaimki osobowe: rā - ja, lȳ - ty, tí - on,-a,-o, íke - my, ýke - wy, ęte - oni,-e

BartekChom

Ooo! Nawet nie licząc dwugłosek chyba 21 samogłosek. A spółgłoski zwykle jak polskie? đ, ŧ to ang. th dźwięczne i bezdźwięczne? ǣi to po prostu dwugłoska, czy z długim pierwszym elementem, czy coś dziwnego?

Kwadracik

Redukcja /i/ do szwy? To wygląda trochę nieprawdopodobnie ;)

chrupek

chrupek

Więc, pora na coś więcej.
GRAMATYKA

RZECZOWNIK
1. Rodzaj rzeczownika
W Înöíva-rö únįp-őt nie ma, jak w języku węgierskim, podziału na kategorię rodzaju. Także zarówno słowa: ite, ąnö, îtī (dom, ręka, łóżko) są tego samego wspólnego rodzaju. Nie istnieje również podział na żywotne - nieżywotne, bo i w gramatyce nie ma to żadnego wpływu.
Żadna część mowy w Înöíva-rö únįp-őt nie stoi sama, zawsze towarzyszy jej partykuła (przyrostek). To samo słowo ite może oznaczać zarówno rzeczownik (dom), czasownik (mieszkać w domu), przymiotnik (domowy) bądź przysłówek (domowo, jak w domu). Tutaj zajmę się pierwszym ze znaczeń.
Forma pełna rzeczownika od ite brzmi ite-öt - oczywiście mianownik. Możecie to porównać z japońskim -no; inaczej: partykuła öt wyznacza podmiot w zdaniu. Jeśli zaś jest ich więcej niż jeden łączy się je za pomocą spójnika ví (i), np. ite-öt ví îtī-öt (dom i łózko).
Odpowiedniki polskich przypadków również tworzy się za pomocą partykuł. Są one takie same dla każdego rzeczownika, a nawet przymiotnika i zaimka (partykuły przymiotnikowe posiadają jednak początkowe -r-, np. -é (rzecz.) wobec -r-é (przym.) w bierniku).
polski przypadek* jego forma oraz przykład

*Kiedy ostatnia samogłoska w wyrazie jest identyczna jak następująca po niej w partykule, redukuje się tę drugą, wydłużając pierwszą (przykład w tabeli).
**Forma celownika odpowiada również polskiej formie dla kogoś, np. ǫtö-ós oznacza sokowi (komu?, czemu?) albo dla soku (głupi przykład, ale nie wymyślę innego Rolling Eyes

)
Resztę przypadków oraz konstrukcję przyimkowe tworzy się również za pomocą partykuł, dodam je wkrótce...