Conlanger

spitygniew

Prosty w sensie fonetyki :wink: .

Zacząłem go tworzyć jakiś rok temu (nie pamiętam dokładnie), kiedy coraz bardziej zaczynałem się interesować lingwistyką. Nie zacząłem od ułozenia zasad fonetyki, tylko najpierw stworzyłem pierwsze słowa, na podstawie nich ustalajac potem fonetykę. Przez to jest bardzo prosty i troche amatorski (no co, wtedy byłem prawie laikiem), ale uznałem że przecież inni tworzą conlangi strasznie skomplikowane i jak najbardziej oryginalne; mój język za to będzie prosty niczym hawajski czy inuicki.

Zestaw głosek:

b d f g h* k kh l m n p r s t
a e i o

H zanikło jeszcze w staronaramkhindzkim. Kh wymawia się oczywiście [x], jak polskie ch.

Dyftongi nie występują, ponieważ jeszcze przed staronaramkhindzkim, w epoce przedpiśmiennej, przekształciły się, według pewnych zasad. Spółgłoski podwójne nie występują, a iloczas jest szczątkowy.

Jest to język aglutynacyjny (ale stworzyłem go takim nieświadomie, wtedy jeszcze nie znałem tej terminologii Razz

), choć można w nim dostrzec pewne ślady alternacji. Szyk zdania to SVO. Występuje też w naramkhindzkim trochę dziwnych zasad wymyślonych przeze mnie. Są to: stopień niższy i najniższy przymiotnika i przysłówka, tryb pytajacy czasownika oraz liczba mnoga podwójna (podwojenie już mnogiej liczby; rozumiecie?). Szczerze mówiąc nie spotkałem się z tym w żadnym języku, to moje pomysły. Czy istnieje coś takiego?

Stworzę później (jak ten dopracuję) dwa inne języki używane w tym conworldzie: londocki (pochodzący w prostej linii od naramkhondzkiego) oraz jeszcze nienazwany (też wywodzący sie od nar., choć majacy wpływy innego).

Aha, i przykładowe zdanie:
Am tadame ebona dan marânin, en-maname ebona dan am.
Daję nadzieję ludziom, nie mam nadziei dla siebię.

Napiszcie, co o nim sądzicie!

Pijotrfieczerst · Gość

Stopnie niższy i najniższy. A cóż to takiego?

Vilén · Gość

Kwadracik

Wiktor

Może chodzi o liczbę mnogszą? Very Happy

Podoba mi się fonetyka i płynność języka. Podobnie robię w mafajskim, mam nadzieję, że inni to podobnie odbierają Razz

Pijotrfieczerst · Gość

Ze stopniami chodziło mi raczej o to, po cóż ich używać.

Kwadracik

A po cóż używać wyższego i najwyższego? W końcu zamiast "piękniejszy" może być "bardziej piękny".

Tomassen

Ciekawie się zapowiada, dawej gramatyke Razz

spitygniew

A z cyrkumfleksem (czyli z tym daszkiem jakby ktoś nie wiedział) to samogłoska wydłużona. Zapisuję ten język tak jak Tolkien zapisał Adunaik (jak ktoś nie zna języków Tolkiena, to polecam poznać).

Aha, ale nie podałem skad wywodzi się nazwa języka, i przydałoby się trochę historii. Był on używany w Cesatrswie Naramkhindzkim, które swego czasu podbiło wszystkie cywilizowane kraje (takie Cesarstwo Rzymskie). Potem rozpadło się ono na 3 części, w dwóch z nich zaczęto używać języków pochodnych od naramkhindzkiego, ale sam nar. został językiem wspólnym, używanym w kontaktach międzynarodowych.
Samo cesarstwo nazywało się w oryginale Naramkhindar Lamromana, czyli "Cesarstwo ludów zachodnich" (naram - zachód, khinda - lud, plemię).

Oto podstawowe informacje o gramatyce:

Rzeczownik - posiada 3 rodzaje (męski, żeński, nijaki oczywiście :wink: ), 3 liczby (pojedyncza, mnoga i podwójnie mnoga) oraz ma kilka przypadków (mam mianownik i dopełniacz, zastanawiam się nad biernikiem; są też odpowiedniki np. miejcownika, ale tworzone przez przyimki - ślady analityczności) oraz rodzaj określony i nieokr.
Przymiotnik nie odmienia się przez przypadki, ma liczbę mnogą (ale tylko wtedy, kiedy nie jest określeniem rzeczownika), ma też 5 stopni.
Czasownik ma: dwie liczby, 3 rodzaje (w mnogiej 4 - jeszcze dochodzi mieszany), cztery tryby (oznajm., pytający, przyp., rozkaz.) i trzy czasy. Istnieje też perfekt, ale raczej jako rodzaj przeszłego niż jako odręby czas. Przysłówki są identyczme z przymiotnikami.

Pora też coś napisać o dawnym h, które potem zanikło, ale zostały po nim ślady w odmianach. Istniał np. rzeczownik haran, zwierchnik, władca. Początkowe h w nim zanikło i teraz jest zapisywany jako 'aran. Jednak to h kiedyś zamieniało się po dodaniu prefiksu w kh (zgodnie z zasadą, że h może być tylko na początku), czyli było:
haran - władca
ekharan - ten konkretny władca

Do dzisiaj sie to zachowało, czyli jest 'aran - ekharan.

Silmethúlë

spitygniew

Silmethúlë

Twój post zabrzmiał tak, jakby go tam w ogóle nigdy miało nie być Wink

.

BT, jaki nick twój na Elendilich, na których się niewątpliwie udzielasz? Może Cię kojarzę? Jeżeli taki sam - nie kojarzę i pewnie mam prawo Razz

.

spitygniew

Silmethúlë

Twój poprzedni post zabrzmiał tak, jakby tego biernika nigdy w języku miało nie być, jakby miał się rozwijać z pominieciem biernika. Teraz rozumiesz? Razz

Gemma

Rzezcywiście dziwne.
Choś pamiętam swoje zaskoczenie, kiedy się dowiedziałem, ze w neutrach najpierw był biernik a nie mianownik.
Już jestem dorosły.