Conlanger

jasnysfinks

W języku polskijskim zaopis ujest fonetyczny oprócz:
ą, ę, č, š

Czasownik odmienia się na zasadzie:
- czas teraźniejszy:
ja -e
ty -st
on/ona/ono -t
my -en
wy -t
oni/one - en

Eldarion I

Czy mi się zdaje, czy te końcówki są w jakiś sposób zaczerpnięte z niemieckiego?
Czekam na więcej Smile

jasnysfinks

Końcówki czasu teraźniejszego rzeczywiście z niemieckiego.
Podaje czas przeszły:
ja -te
ty -test
on/ona/ono - tt
my - ten
wy - tt
oni/ono -ten

Eldarion I

Mógłbyś podać jakiś tekst zapisany tym językiem? Chciałbym zobaczyć jak to 'wygląda' Wink

jasnysfinks

Zamieszczam początek opowiadania w tym jezyku:
Wstate wčeśńe. Rozejžte śie po pokoju. Wšystko było normalnyje. Podhodzte do okna. Na poręči balkonu śedźet rudyj kot. Otwožyte džwa na balkoni wyhodzte. Ranek był hłodnyj, w'ęc čšąste śe z zimna w samijyh bokserkach i boso. Podhodzte do kota, aby go pogłaskać. Gdy go głaskate, mručat z zadowolenia. Po minucie wpadate w osłupienio. Kot pšmuwiat luckim głosem:
- Dźeń dobryj pańču!
- Dźeń dobryj - odžete.
- Jestem Maksymilius - pšetstawiat śe kot.
- A ty pańču?
- Jestem Łukaš - odpowiedźte - Hodźmy do pokoju.
Usiate na łužku

Silmethúlë

na początku cieszylem się, że nie ma tu żadnych "ceha", jednak się rozczarowałem, w tekście znalazłem "bokserkach", tak więc pytam: czy ch oznacza inny dźwięk niż h (rozróżnienie jak w czeskim, słowackim, staropolskim...), czy może w niektórych wypadkach taka nieregularna pisownia się zachowała? (a widzę, że i inne dziwności pisowni polskiej znikły(?): łužku). I następne pytanie, co wydaje mi się pewną nieregularnością... Jak czytać "Usiate"? [usjate]? czy [us'ate], może [us'jate]? Kiedy "i" zmiękcza, o ile samo może zmiękczać, a kiedy musi być znak zmiekczonej spółgłoski (w tym wypadku: ś)?

jasnysfinks

"Ch" w wyrazie bokserkach oznacza dźwięk bezdźwięczny. "i" nigdy nie zmiękczaa wyraz Usiate czytamy [usjate]