Conlanger

Constantine Frank Hawkman · Gość

Czyli - jak wyglądała Achirchira, gdy była jeszcze w powijakach.
Przeglądając płyty znalazłem backup min. z starą wersją mojego języka sztucznego. Zawartość pliku w którym spisywałem pomysły i zasady języka niniejszym wklejam. W mojej ocenie jest to tzw. n00blang.

Aćirna Gada (Aćirogada)
(międzyplemienny język Gwestyraju)

ZROBIĆ ALTERNATYWNY ALFABET DO PIŚMIENNICTWA CODZIENNEGO (AKTUALNY JEST SWIETNY DO INSKRYPCJI, ALE NIE NA CODZIEŃ)

Rzeczowniki

Wyróżnia się 3 rodzaje rdzeni w języku Aćirogada:
męsko-nijaki – nie ma określonej końcówki; na ogół każdy rzeczownik nie reprezentujący żadnego z poniższych rodzajów. Zdrobnienie: -ek.
żeński – kończące się na “-a” np. Arja (“szlachetność”), Rama (“dobro”) - w rodzaju żeńskim występuje wiele pojęć abstrakcyjnych (dobro, zło etc.) Rodzaj żeński może być też tworzony przy użyciu zdrobnienia -ka zamiast normalnej końcówki -a (zdrabnianie jak w j. słowiańskich może się zacząć zarówno po ostatniej sylabie, jak i po 1, 2 ,3 ect.)
rodzaj trzeci (końcówka: “-o”) odwołuje się do rzeczy nadnaturalnych, świętych, kultowych etc. np. Dżewjo (Bóg), czy Rajo (“święty kraj”). Odmienia się tak, jak rodzaj żeński, chyba, iż stwierdzono inaczej.
rodzaj zbiorowy (odnosi się do liczby mnogiej) ma końcówkę “-y”
Np. Gwesty (“Gwiazdy”), Kaly “Ludzie”)

Rodzaj zbiorowy od rzeczownika w posessivusie dostaje końcówkę “ie” jesli jest od rodzaju męskiego, a -e jeśli od r. żeńskiego lub nadnaturalnego (można stworzyć np. “datarowie” (należący do ojca, ojców, ich plemię), ramaje (należący do dobra)

Liczby:
Pojedyncza:
zaimki osobowe:
Ja – Ja
Ta- Ty
Na – Ona
No – On, to
Mnoga -y
zaimki osobowe:
Ma – My
Wa – Wy
Ny – Oni, One
Liczba podwójna -aw np. “Daw Gwestaw” – dwie gwiazdy
Liczba potrójna -ir np. “Tir Gwestir” - trzy gwiazdy

Tworzenie rzeczownika w rodzaju innym niż pierwotny odbywa się przez dodanie (lub zamianę w przypadku r. żeńskiego i nadnaturalnego) końcówki danego rodzaju, lub odjęcie (w przypadku tworzenia rodzaju męskiego). Np. Car Wasrik gdy w wyniku swoich intryg został Jarn Kalem zmienił imie z “Car” na “Caro”. Nie zawsze jednak tworzenie innych rodzajów ma sens (tu nie Lingwo Uniwersala de Doktoro Esperanto). Np. nie istnieje słowo Kala w sensie kobieta – kobieta to w j. Aćirogada “djewa”.

Łącznie rzeczowników.

Konstrukcje z połączonych rzeczowników na ogół pełnią funkcje przydomków osób, lub też nazw własnych. One konstrukcje to również rzeczowniki

Przykładem łączenia rzeczowników jest choćby imię Wejonoza, składające się z 2 rzeczowników (rdzeni) składowych : Wej (wiatr) + interfiks łączący “o” + noz (nosiciel). Imię to oznacza osobę niosącą wiatr, wiatronosa.

Jeśli rdzeń bazowy oraz rdzeń dodany kończą się spółgłoską, to pomiędzy nimi występuje interfiks łączący “o”
np. Wejonoz, Aćirogada
Gdy rdzeń bazowy kończy się lub dodany zaczyna samogłoską wówczas łączone one rdzenie są bez interfiksów.
Np. Arjamil (“Kochający szlachetność”), Ramatatar (“Ojciec Dobra”)

Nie występuje dublowanie głosek przy łączeniu (wyjątki – podwójne “l” w trybie przypuszczającym w czasie przeszłym), podwójne “t” w teraźniejszym prostym).
Tak: Aćirik, Naćirja, Glorama, Arjaćir
Źle: Aćirrik, Naćirrja, Glorrama, Arjaaćir

W przypadku “r” częstą praktyką jest dodawanie między zdublowanymi “r” dźwięku “i”
Też dobrze: Aćiririk, Naćirirja, Glorirama

Można też regularnie – oddzielać interfiksem “o” (nie dotyczy końcówek)
Np. Glororama

W przypadku złączenia się dwóch samogłosek nie tworzą się dyftongi – nie ma takowych w języku Aćirogada.

Końcówki znaczeniowe

Dołączane są bez interfiksów (wyjątki – przy zjawisku dublowania głosek, a raczej jego zapobieganiu) Mogą one końcówki występować po rdzeniu pozbawionemu końcówki rodzaju. Zaś sama końcówka oznaczająca dany rodzaj jest dodawana do nowo utworzonego rzeczownika (rzeczownik bazowy+końcówka).
Np. Ażdahija (“samica złego ażdachy” - od “Ażdahij”), Bagdrikija / Bagdrikijka (“Przeciwniczka Bożego Syna” - od “Bagdrikij”), Dżewjato (“Święty świat Boga Jedynego”). Końcówki nigdy nie występują w pierwszej sylabie wyrazu)

“-rik” – syn np. Aćirik - “Syn Słońca”
“-rja” – córka np. Naćirja - “Córka Księżyca”
“-ij” – zły, wrogi, nieprzyjazny np. Ażdahij (“zły ażdach) Kalij (“zły człowiek” - dosłownie: wróg)
“-(a)*r” - tworzy nazwę osoby, miejsca od nazwy niezwiązanej (jak germańskie -”er”). Np. Matar (matka) - ta, co ma dzieci (mat – teraźniejszy prosty od ma), Agar – ogniarz, Mitar - przyjaciel. Gdy łączy się z czasownikami to tylko z tymi w czasie teraźniejszym prostym (aorystycznym) np. “Maretar” – zabójca (opcjonalnie: “marodźej”), “Uagetar” (ogniacz, osoba, która zapala) – zawsze wówczas chodzi o osobę, która wykonuje jakąś czynność.
* to a tam jest, jeśli wyraz do którego końcówka jest dodawana nie kończy się na samogłoskę.
“-ak” - podobnie, co “-ar”, tylko tworzy rzeczownik określający mieszkańca od np. miejsca zamieszkania np. “Jamak” to mieszkaniec jamy.
free slot

Przedimki

To samo, co końcówki, tylko dołączane na przodzie rzeczownika. Przedimki dotyczą też przymiotników

“na-” zaprzecza rzeczownik (jak niemieckie “kein”) np. Naćir (“Nie słońce” - Księżyc), Naramn (“niedobry”). Nie mylić z 3 osobą liczby pojedynczej – tez “na”, ale indywidualne, lub z r. żeńskim przymiotnika.
“is-” oznacza “bez” np. Israj (“Bezkraj” - określenie wysp na południu), “Na byd ismilna” (“ona jest bez miłości” - znaczenie: “ona jest bez serca”, dosłownie “bezmilna”, “bezkochana”, milna znaczy “kochana”), czy “No byd isarjan” – on nie ma honoru (bez-szlachetnościnny)
u – skończony, oznacza coś zakończonego np. “umarn” – umarły zamiast martwy (“marn” znaczy także “śmiertelny”) umiln – ukochany (lub zakochany) – miln (kochany). Tak jak w polskim bić – ubić kochać – ukochać. To samo co w j. polskim oznaczają przedrostki “za” (zabrać), “po” (pomylić), “do” (dowiedzieć, dojść) itp. Jest wielka różnica między “Dawałem”, a “Dałem” (“Bodo dalja” a “Bodo udalja”).
free

Wykrzyknienia

O! - wykrzyknienie takie jak nasze ah! stosowane jak nasze “o Boże” ze względu na sakralny charakter końcówki -o rodzaju nadnaturalnego
A! - jak nasze “ah”, “oh”
Ij! - jak nasze “ałć” lub “ała”, “aj” - jak się skaleczysz, zostaniesz uderzon.

Przypadki

Lista Przypadków wraz z ich końcówkami oraz pytaniami na które odpowiadają, a także przykładowym zastosowaniem. Końcówki przypadków są dodawane zawsze na sam koniec słowa. Jeśli jest to nazwa własna złożona z dwóch słów (na ogół przymiotnik i rzeczownik), to odmieniają się oba.
Znakiem (-) zaznaczono, że na rzecz końcówki tracona jest ostatnia samogłoska wyrazu (jeśli kończy się on na samogłoskę)
Znakiem (y/i) zaznaczono, iż końcówka zmienia y na podaną po ukośniku (np i)

Mianownik: (ko? - kto?, co?) brak końcówki, np. “Ja byd Kal” – Jam jest człowiek
Dopełniaczobiernik: (koko?, ko?- kogo?, co?, kogo?, czego?): końcówka (-)e (żeńska), -eh (męska), -ehy (zbiorowa) np. “Kal umarel kaleh” – Człowiek zabił człowieka, “Mileszja Naćirje” – Miłuję Naćirję, “Uagelja agehy” - “Zapaliłem ognie”
Celownik: (ki?, komu?, czemu?) końcówki: męska -i np. “Dalja mjet kali” – Dałem miecz człowiekowi. Żeńska : (-)i np. “Dalja mjet djewki” – dałem miecz dziewczynie. Zbiorowa: (y/o)m “Dalja mjet kalom”- dałem miecz ludziom.
Przypadki miejscownikowe
+ Miejscownik właściwy (ku?, kom?, gdzie?, u kogo?) końcówka -em np. “Warem” – w domu, żeńska -m “Naćirjam” – u Naćirjii; zbiorowa: (y/i)m np. Kalim – u ludzi
Pełni także funkcję narzędnika – ale tylko w przypadku pytań: “w kim?”, “w czym?”.
+Odmiejscownik (Ablativus): (kos?, kus?, z kogo? z skąd? z czego? od kogo? od czego?) męska -es np. Wares – z domu (“Ja byd Wares Jarna Jama” – Jestem z domu (miasta) Jarna Jama), Wejonozes – od Wejonoza; żeńska (-)s np “zuras” - ode zła; zbiorowy: -s np. “kalys” – od ludzi.
+Domiejscownik: (kon?, kun?, do kogo? dokąd (do gdzie)?) końcówka -en np. “Arjawaren” – do Arjawaru, żeńska (-) “Naćirjen” - do Naćirji; zbiorowa: -n np. Krasanyn – do pięknych (np. dziewcząt). W niektórych dialektach (nie w aćirogadzie) zastępuje celownik. Służy także za odpowiednik słowa “dla”
Posessivus: (kow?, koj?, czyj? czyja?) -j (gdy jest w r. żeńskim lub nadnaturalnym) -ow (gdy wyraz jest w r. męskim). Używa się gdy chce sie stwierdzic przynależność do jakiejś osoby (lub czegoś innego, co jest ożywione, albo święte) czegoś. Np. “Bag Kalow” – Los Ludzi , “Naćirjaj” – Naćirji (osoby, nie dosłownie “nocy”)
Wołacz: (nie ma, występuje w zwrotach do odmienianego słowa) -u np. “Aćiriku!” – Aćiriku!, “Wejonozu!” – Wejonozie! r. żeński (-)u np. “Naćirju” - Naćirjo!; r zbiorowy nie ma u np. “Kaly”- Ludzie!, ludu!
Comitativus – (jiko? z kim?, z czym?, razem z kim?)końcówka j- (dla wyrazów zaczynających się od samogłoski) ji – (dla wyrazów zaczynających się od spółgłoski) – używa się tego kiedy mówi się na temat czegoś, co występuje razem z czymś np. idę z smokiem znaczy :”Ideszja jaż”, walcz ze mną znaczy “Boreszta jija!”

Przymiotniki i Przysłówek

Występują przed określanym rzeczownikiem i tylko od nich się je tworzy (tylko od tych w liczbie pojedynczej). Razem z nim się odmieniają (np. przez przypadki). Np. “Krasanam Djewkam” – U pięknej dziewczyny
Przymiotnik odmienia się przez rodzaje i liczby – musi mieć ten sam co rzeczownik którego określa, nadnaturalny jeśli tworzy się przymiotnik od rzeczownika w tymże rodzaju.
Na przykładzie słowa krasa, czyli piękno”
Męsko-nijaki: “Krasan” (piękny)
Żeński: “Krasana” (piękna)
Nadnauralny: “Krason” (bożo-piękny)
Zbiorowy: “Krasany” (piękni, piękne)
Wniosek: Bierze się słowo w oryginale i nieucinając końcówki rodzaju (jak np. w jarojamskiej aćirgadzie) dodaje jedną z następujących końcówek (wg. rodzaju) w ten sposób tworząc rodzaj przymiotnika.
Męsko-nijaki -n
Żeński -na
Nadnaturalny odmienia się nieregularnie – odmieniane słowo zmienia swój rodzaj na r. nadnaturalny i dodawane jest -n jak przy odmianie r. męskiego
Może prowadzić to do konfliktów z możliwie istniejącymi przymiotnikami tworzonymi od rzeczowników w r. nadnaturalnym np. od Dżewjo (rodzaj nadnaturalny i męski są wtedy takie same - “Dżewjon”)
Zbiorowy -ny

Gdy rzeczownik od którego tworzony jest przymiotnik lub przysłówek kończy się na “j”, wtedy wszystkie końcówki dostają przed się “i” np. -in, -ina, -iny, -ino

W aćirgadzie te same końcówki w tym wypadku mają formy: en, ena , eny, eno

Przymiotniki i przysłówki tworzone od czasowników mają końcówka -an, -ana, -any, ano
np. “padelana” - “rzecz, która była padała” (można też “padna” -padła), “aćiretana” - “oświetlana”

Przysłówek jest tworzony przez dodane końcówki -no np. “Krasano” -pięknie

Stopniowanie:
stopień wyższy: (i)ś np. ramaniś – lepszy, arjanaś – szlachetniejsza
stopień najwyższy: e(r)* eraman – najlepszy (najbardziej dobry), erarjana - najszlachetniejsza
*r nie występuje, jeśli wyraz zaczyna się od spółgłoski.

Eragon znaczy więc:”najbardziej bożo-ogniowy” (ag+o+n od przymiotnika). Heh, mam ich wszystkich Razz

. A 'mae govannen' = “mae gowanen” znaczy “nas do miejsca jak gowa” (cokolwiek znaczy gowa :-]). Cormacolindor = Kormakolindor, czyli ludź od świętego Kormakolindu (kormakolind+o rodzaju nadnaturalnego+r tworzące rzeczownik osobowy) Poza tym oczywiście aćirgadzkie 'laita tarienna' “lajta tarjena” (lajta tysięczna, cokolwiek to znaczy propozycja: lajta=lament)

Zaimki osobowe

Lista zaimków osobowych:
Ja – Ja; Ta- Ty; Na – Ona ; No – On ; Ma – My ; Wa – Wy ; Ny – Oni, One
Zaimki odmieniają się przez przypadki w następujący sposób
Mianownik: Ja, Ta, Na, No, Ma, Wa, Ny
Dopełniaczo-biernik Jae, Tae, Nae, Noe, Mae, Wae, Nye
Mnie, Cię, Ją, Jego, Nas, Was, Ich
Przez inne przypadki także zgodnie z końcówkami przypadków. Wyjątek stanowi tu posessivus: oficjalne formy to: Jaj, Taj, Naj, Noj, Maj, Waj, Nyj

Zaimek zwrotny “sze” odmienia się np. przez posessivusa (“szej”-swój).

Czasowniki

Czasowniki odmieniają się przez osoby, czasy, tryby. Istnieją dwa rodzaje czasowników: te które odmieniają się kompletnie i te które odmieniają się tylko przez czasy i dodatkowo liczby np. być
byd l. mn. bydy – być (jest), są ; budu, budy– będzie, będą; bodo, body – był, były. Żeby wiadomo było o kogo chodzi dodawany jest przed takim czasownikiem specjalnym zaimek osobowy, lub jeśli po nim następuje inny czasownik to, ten czasownik odmieniany jest przez osobę)

Odmiana czasownika przez czasy (podano końcówki tworzące), które stosuje się tylko wtedy, gdy rdzeń słowotwórczy nie kończy się na samogłoskę (wtedy omija się pierwszą samogłoskę końcówki odmieniającej)
Teraźniejszy obecny (jak ang. teraźniejszy złożony) -(e)sz np. “arjasz”, “aćiresz” (szlachcić, oświetlać)
Teraźniejszy prosty (aorystyczny, ogólny , jak ang. present simple ) – (e)t – “agat” - płonąć
Jest różnica między “zapal się” (teraz), a “zapalaj się” (ogólnie).
Przeszły nieskończony -(e)l np. “arjal”, “aćirel” (to samo co wyżej tylko w czasie przeszłym)
Przeszły skończony to np. “uarjal” , “uaćirel” tworzony przez dodanie prefixu u-
Jest różnica między “dawał”, (nieskończone) a “dał” (skończone)
Przyszły tworzy się przy użyciu czasownika “być” w czasie przyszłym oraz czasownika w czasie przeszłym np. “budu arjal” , “budu aćirel” lub czasownika w teraźniejszym prostym - “budu gadatja” - “będę mówić”.

Odmiana czasownika przez osoby następuje tak:
rdzeń + końcówka czasownika w odpowiednim czasie + końcowa samogłoska zaimka osobowego w mianowniku (tylko 3 osoba liczby pojedynczej i 3 mnogiej; oprócz męskiego, “no” nie ma końcówki tym wypadku) lub sam zaimek osobowy (w obu liczbach)
Np. “Wedaszja no” – (ja) wiem to. “Milela jae” – (ona) kochała mnie
“Budu heszelta noe?” – Czy będziesz tego chciał?

Nie musi się jednak koniecznie odmieniać się przez osoby. Na porządku dziennym są czasowniki odmienione tylko przez czas i postawione po zaimku osobowym (na powyższych przykładach). W Aćirgadzie czasowniki odmieniają się tylko pierwszym sposobem (rdzeń + końcówka czasownika w odpowiednim czasie + zaimek osobowy w mianowniku).

“Ja wedasz no”, “Na milel jae”, “Budu Ta hesz noe?”
“Ma jidesz Arjawaren” - My idziemy do Arjawaru

Tryby:
Oznajmujący
Rozkazujący – wówczas czasownik jest w 2 osobie liczby pojedynczej. Np. “maszta” – Masz! (jak w “Masz, trzymaj”). Tradycyjne pozdrowienie “Arjaszta sze” jest w trybie rozkazującym. Występuje tylko w czasie teraźniejszym obecnym.
Przypuszczający tworzony przez końcówkę -li
Rdzeń + końcówka czasu + zaimek osobowy w mianowniku + li
Np. “mileszali jae” - ona by kochała mnie
Pytający – albo przez inwersję np. “Ja budu jarn muż” -> “Budu ja jarn muż?”
“uagelta (od Ta uagel) agehy”->”Uagelta agehy?” (różnica: wypowiedziane pytająco)
albo z użyciem słówek pytających.
Lista pytajników
Ko? - co?, kto?
Kos? - od kogo, z kogo?, z czego?
Kon? - do kogo, do czego?
Kom? - u kogo? u czego? w kim? w czym?
Ku? - gdzie?
Kus? - z skąd?
Kun? - dokąd?
Koko? - kogo? czego?
Koi? - komu?
Kow? Koj? (pierwsze- r. męski, drugie – r. żeński,) - czyj? czyja? czyje?
Ka? - jak?
Ky? - kiedy?
Można też pytać przez czasownik w trybie przypuszczającym umiejscowiony na początku zdania np. “Hesztali dasz no jai?” - Czy zechcesz dać to mi?

Strony:
Czynna “Daszja ejs djewai” (daję klejnot dziewczynie)
Bierna nie występuje, zamiast tego: “Djewa umala ejs jaes” (dziewczyna dostała (“umaiła”) klejnot ode mnie)
Zwrotna przy użyciu zaimka zwrotnego “sze” np. “Arjaszta sze!” (szlachć się)

Zaprzeczanie czasowników dokonuje się przy pomocy słówka “ne”np.
“Ja ne budu wedal noe” / “Ne budu wedalja noe” – nie będę tego wiedział

Liczebniki
Liczby w Aćirogadzie:
Jeden: ad
Dwa: daw
Trzy : tir
Cztery: ketr (z ktery, czyli cztery, gdzie k nie stało się cz)
Pięć: pnej (od pięć i pen z pendżab)
Sześć: ses
Siedem : sejd
Osiem: osej
Dziewięć: dnew
Dziesięć: dez
Jedenaście: adoz
Dwanaście: dawoz
Trzynaście: tiroz
etc.

Liczby (dziesiątki) od 20 do 90 tworzy się zgodnie z użyciem interfiksu “o”

Dwadzieścia: dawodez
Dwadzieścia jeden: dawodez ad
etc.
Sto: kset
Tysiąc: dzieśięć setek (setka setek) – des kseteh (w aćirogadzie nie ma słowa na tysiąc, w aćirgadzie jest – tarj)
Trzydzieści setek (trzy tysiące): tirodez kseteh
Liczebniki zwykłe odmieniają się jak rzeczownik w r. męskim.

Liczebniki porządkowe tworzone są (od obu częsći jeśli liczba składa się z dwóch jak np. dawodez ad) przez dodanie -an (męski, żeński jest : -na, zbiorowy -ny) -np. ksetan – setny , dawna – druga, tirny – trzeci (l. mn – oni są trzeci) Liczebniki porządkowe odmieniają się jak przymiotniki w danym rodzaju.

Jara Jama

Dialekt z okolic Jarna Jama charakteryzuje się dużym skracaniem wyrazów (np. Jara miast Jarna, lub Jary (w Aćirogadzie głównej znaczy “wielkości”) zamiast Jarny), co powoduje dwuznaczności (w wielu przypadkach tak samo brzmiące rzeczowniki i przymiotniki), a także utrudnienie zrozumienia (przez skracanie w słowotwórstwie). Jedną z różnic jest też to, iż gdy rdzeń bazowy oraz rdzeń dodany kończą się spółgłoską, to pomiędzy nimi nie występuje interfiks łączący “o” np. Wejnoz, Aćirgada. Mieszkańcy tego regionu wyrażają mniemanie, iż mówią starą odmianą Aćirogady. Jeśli to prawda, to mocno ją skrócili i zmienili
W Aćirogadzie oficjalnej: “Arjaszta sze!”
W Aćirgadzie (nazwa dialektu Jara Jama): “Arjeszta sze!”
Aćirik posługuję się Aćirgadą , gdyż pochodzi z Jarej Jamy. Gdy mówi oficjalnym dialektem zdarza mu się mieszać Aćirogadę z Aćirgadą.

Inne dialekty jeszcze bardziej są różn – np. końcówka -ar w Israju brzmi jako -ra

Różnice i pokrewieństwa między Aćirogadą, a j. słowiańskimi i pokrewnymi (tworzenie wyrazów aćirogadzkich z słów j. słowiańskich i pokrewnych)

GH (CH – twarde H) przeszło w G tak jak w j. polskim, w pozostałych przypadkach zmieniło się w zwykłe H
J. polski: Gwiazdy, Ażdachy (od perskiego Ażi Dahaka), Bóg
Aćirogada: Gwesty, Ażdahy, Bagd (także Dżewjo)
J. czeski lub inne j. słowiańskie: Hvesty, (nieznany), Boh
J. pokrewne: (nieznane), Ażi Dahaka (perskie), Dewa (perskie)
T nie przeszło w Ć, lub CZ (tak samo w większości przypadku ni stało się z K) jak w j. polskim, dlatego miecz (szabla) to mjet, a matka (mać) to matar (z sanskrytu, z perskiego matar) – jest tak, jak w innych językach słowiańskich (nie jak w polskim i ruskich)
Można też mieszać słowa słowiańskie z perskimi, indo-aryjskimi oraz germańskobrzmiącymi rdzeniami z indeksu Pokornego.
Przekręcanie śródsłowia/końcosłowa np. dwa zmienia się w daw

Słownictwo
Bagdy - skrót od Bag dan (Los/Bóg dany z słowiańskiego Boh i perskiego bhaga) – tak kazali ludziom nazywać siebie Jarny (głównie Jarna Zura)
Bag – Bóg, także los
Jar – wielkość, potęga
Zura – zło
Gwesta – gwiazda
Aćir – słońce
Naćir – nie-słońce – księżyc
Aćirik – syn słońca – dzień
Naćirja – córka księżyca – noc
Aż – jaszczurka, wąż, gad Aż Dahak (Jaszczur mieszkaniec Dah lub Daha)
Ażdah – smok – wielki jaszczur (na ogół latający) nazywany także Wiatrogonem, od Aż Dahak
Gada – mowa, język, także przemówienie
i – łącznik (jak polskie “i”)
Wej – wiatr
Krasa – piękno
Ag – ogień
Byd – być (jest)
Budu – będzie
Bodo – było
Wera – wiara
Weda – wiedza
Ryk – hymn, pieśń
Bor – bitwa, walka
Mir – spokój, szczęście, dostatek (na ogół jako dostatek, głównie jako pokój (pax))
Mit - przyjaźń
Ejs – czysty, przejrzysty i kolorowy kryształ lub szkło (sztuczny ejs), także lód
Mil – miłość
Ne – zaprzecza czasowniki, nie . Forma rzeczownikowa: “na”
De – tak
Ryk – pieśń
Al – sprzymierzeniec
Jama – grota, jaskinia, wielka sala
Angra – zdenerwowanie, gniew,wściekłość
Raj – kraj, obszar państwa, region, państwo (jednostka polityczno-terytorialna).
Kaz – rozkaz, polecenie. Nakaz – zakaz.
Dlaka – sierść
Skera – skóra (z germańskiego serk i słowiańskiego skóra)
Wlada - władza
Wrylk – wilk
Hara – obrona (od starosłowiańskiego Charniti)
Goja – zdrowie (perskie gaya, słowiańskie gojati)
id – chód (chodzenie po ziemi), przemarsz, przechadzka. Rdzeń dla czasownika idet – chodzić
Asa – moc, siła
Sabada – wolność, swoboda
Śenta – świętość (słowiańskie Święt i irańskie Spenta
Gir – góra (irańskie girin, słowiańskie gora)
Sarma – wstyd, plama na honorze (słowiańskie srom i perskie fsarama)
Neb – błękit
Car – czarność, ciemność, mrok
Dźej – czyn , osoba coś czyniąca (np. zuradźej = osoba czyniąca zło)
Perk – uderzenie perket - uderzać

Jan Zakonnik

Hawkman przestal pisac na forum i w ogule sie logowac. Pszejmuje projekt! Timpul pozwolili pot warunkiem ze Jasnysfinks sie zgodzi.

jasnysfinks

Bierz sobie nie ma nic przeciwko

Feles

Canis

Rozszarpmy go jak zwierzęta! Mogę też kawałeczek? Np. fonetykę?

Leto Atryda

Od dziś fleksja języka Aćirna Gada przechodzi reformy z rozkazu księcia Leto:

* końcówką narzędnika jest - rak, ale w piątki używa się -pung, a w święta państwowe w Islamskiej Republice Iranu -deng

*stopień najwyższy tworzy się uderzając ( lekko, wy sadyści! ) rozmówcę butem w głowę podczas wymawiania przymiotnika

*dodaje się rodzajnik określony "hep" używany w stosunku do bytów posiadających wątrobę

Dynozaur

Walnięcie się z liścia w twarz musi być fonemem...

Canis

Wprowadzam uderzenie się z liścia jako fonem, oznaczany "ptpschtsch". W niektórych słowach istnieje również harmonia samogłosek binatalnych z labiogenalnymi w zależności od świąt państwowych w Islamskiej Republice Iranu.

jasnysfinks

Ten język jest teraz pozbawiony sensu i nadaje się tylko do Gruszek na Wierzbie

Canis

Z Twojej wypowiedzi, sfinks, wycieka nienawiść do Gruszek na Wierzbie.

Sugeruję warna!

Silmethúlë

Klapnięcie uszami od tej pory będzie alofonem /a/ przed akcentem!

Hapana Mtu

pittmirg

Toivo

Henryk Pruthenia

Stas...