Conlanger

Yane

Árdevárn jest językiem, który tworzę / odkrywam od ponad 5 lat. Od tego czasu powstało około 700 słów oraz około 100 słów wyewoluowało z bardziej prymitywnych form. Staram się, aby słownictwo było unikatowe, bez powiązań z istniejącymi językami, choć świadomie wprowadziłem kilka słów pochodzenia indoeuropejskiego. Gramatyka rozwija się o wiele wolniej od leksyki. Dotychczas powstały tabele odmian rzeczowników. Dobrze zbadane są tylko dwa czasy, pozostałe istnieją jeszcze w postaci luźnych koncepcji. Do tego dorzucić mogę garść specyficznych konstrukcji gramatycznych.

Oto przykład dwóch zdań w ardewarnie (wzięte spod hasła ávoce - krowa):

S’ávoce lábe ye acéleno. – Krowa pasie się na łące.
[sa:voke la:be χje ake:lno]
Ávocien lábuns ye a vénre acéleno. – Krowy pasą się na zielonej łące.
[a:vokjen la:bũs χje a ve:nrjake:lno]

Acélen – łąka, ávoce – krowa, lábis – paść się, ye – na, vénre – zielony.

Reszta trochę później...

pittmirg

Yane

Po pierwszym przykładzie, przyszedł czas na podstawy fonetyki.
Alfabet wykorzystywany przez ardewarn składa się z następujących liter:
a [a], ancér [anke:r] - serce
á [długie a], áner [a:ner] - mgła
b [b], biúlt [bju:lt] - oko
c [k], canér [kane:r] - dom
d [d], dló [dlo:] - dzień
e [e], éte [e:te] - jest
é [długie], élen [e:len] - wzgórze
f [f], fábe [fa:be] - szczęśliwy
g [g], Géren [ge:ren] - księżyć
h [x], [h], háel [xa:el] – jedwab, héner [he:ner] – czwartek
i [i], [y] gdy na początku wyrazu, [j] w innych przypadkach, lárdi [la:rdi] – pieniądze, igérve [yge:rve] – marzenie, plúrien [plu:rjen] – pory roku (l.mn. od plúre)
í [długie i] lub [długie y] gdy na początku wyrazu, flír [fli:r] - źdźbło, ínser [ĩ:zer] - choroba
i' [y], mi'rvis [my:rvis] – leczyć [miało być i z dwoma kropeczkami]
j [ž], jarán [ž ara:n] - ulica
l [l], lége [le:ge] - miód
m [m], mélt [me:lt] - noc
n [n] lub tworzy nosowość gdy przed s lub z, néra [ne:ra] – stopa, mons [mo~s] – czy (w pytaniach)
o [o], oríz [ori:z] - gruźlica
ó [długie o], ósse [o:sse] - kwaśny
p [p], piúce [pju:ke] – gałąź
r [r], riúz [rju:z] - ogień
s [s] lub [z] wyrazie i utrwalonej wymowy, sár [sa:r] – syn, casúr [kazu:r] - pszczoła
ş [š], şémet [še:met] - podatek
t [t], tiúz [tju:z] - cegła
u [u], [w], dónvu [do:nvu] - dobrze, péulis [pe:wlis] - pamiętać
ú [długie u] , też [y], úber [u:ber] – kolano, brúl [bry:l] - niedźwiedź
v [v], valé [vale:] - plac
y [j], [xj] gdy na początku wyrazu przed samogłoską, néye [ne:je] – nowy, yémse [xje:mze] - owca
ý [długie y], lýsse [ly:sse] – woda
z [z], zi'mel [zy:mel] – chleb

Daszki nad a i e stosowane są (opcjonalnie) na zaznaczenie, że danej samogłoski nie wymawia się, épâlo [e:plo] - korona drzewa, álema [a:lma] - motyl.

E nieakcentowane może zanikać, szczególnie w wygłosie w przymiotnikach przed rzeczownikami, dáude áner [da:wdja:ner] - gęsta mgła.

Fonetyka języka została pomyślana tak, aby nie odstraszała przeciętnego Europejczyka. Ponadto chciałem, żeby tekst spisany w ardewarnie wizualnie przypominał łacinę czy francuski.

Yane

Yane

Aby bardziej przybliżyć wam ardewarn, umieszczam rozpiskę zaimków osobowych. Zaimki os. w ardewarnie mają dwie formy: słabą i mocną (izolowaną).

liczba pojedyncza
1.1. es es a. tu (arch. !) - ja
1.2. el elt - ty
1.3.a der der - w stosunku do nie-ludzi
1.3.b nel nel - on
1.3.c fel fel - ona

liczba podwójna
2.3. edse edse - oni dwaj, itp

liczba mnoga
3.1.a meu meve - my (inc.)
3.1.b ceu ceve - my (exc.)
3.2. seu seve - wy
3.3.a lén léyn - oni, one (nie-ludzie oraz mieszane)
3.3.b nén néyn - oni
3.3.c flén / fén fléyn / féyn - one

Mam nadzieję, że ardewarn podoba się wam. Ileż serca włożyłem w jego powstanie ... Smile

Kamil M.

Jaka jest różnica między słabą formą i mocną? Mam na myśli różnica w użyciu :)

Toivo

Yane

1. co do wymowy y i i' swego czasu długo nad nim myslałem Wink

. Początkowo zdefiniowałem ją jak polskie [y], następnie przyjąłem niemieckie [ü], ostatecznie zaś powróciłem do pierwotnej wersji wymowy jak w języku polskim.
Wymowa niektórych e, i, i u ustaliła się później.
- e realizowane jak schwa przeszło w [y]
- i na początku wyrazu przeszło w [y], przy czym [je], [ju]... zamieniło się w [xje], [xju]...
- u w pewnych pozycjach może byc realizowane zarówno jak [u] jak i [y]

2. co do zaimków mocnych i słabych nie są one wyrafinowanymi konceptami.

- formy słabej używa się w normalnym szyku zdania, np
Meu etemo Polónín. [Me:wve:temo Polo:ny:n] - Jesteśmy z Polski. (Przy okazji pojawia się tu przykład łączenia międzywyrazowego: ..samgł.+u samgł... wymawia się jak [...samgł.+w+v+samgł...])

- formy mocna pojawia się gdy:
a) zaimek występuje samotnie, np. wskazujemy na ludzi i mówimy Wy! - Seve!
b) konstruujemy pytanie przy pomocy inwersji, a zaimek ląduje na końcu zdania, np. Varro nuálli elt? - Dlaczego kłamiesz?

Yane

Podrzucam jeszcze odmianę trzech ważnych czasowników w czasie teraźniejszym:

édis - być (także czas. posiłkowy)
es ésse - jestem
el éssi - jesteś
nel, fel (...) éte - jest
edse étea[e:zze e:teja] - są (l. podw.)
meu, ceu étemo - jesteśmy
seu éssete - jesteście
nén (...) éssuns - są

éris - być, mieszkać, przebywać
írre, írri, ére, érya [e:rja], éremo [e:rmo], érete [e:rte], írruns

doéris - mieć, posiadać
di're [dy:re], di'ri, doére, doérya, doéremo [doe:rmo], doérete [doe:rte], di'runs

jasnysfinks

Język brzmi francusko. Podałeś, że rzczownik odmienia się przez przypadki, więc oczekuję zaprezentowania odmiany rzeczownika.

Yane

Umieszczam pierwsze tablice deklinacji

mélt – noc
M mélt - méltet - mélten
D mélte - méltesse - méltene
C mélti - méltessu - mélteni
N méltim - méltavme - mélteni
Ms mélto - méltavo - méltavo
S méltes - méltes - méltes
Nl méltas - méltazu - méltezu ?
P méltín - méltadín - méltavín
T méltíl - méltadíl - méltavíl
W mélte - mélteze - méltevi

éder – las
M éder - édret - édren
D édre - édresse - édrene
C édri - édressu - édreni
N édrim - édravme - édravme
Ms édro - édravo - édravo
S édres - édres - édres
Nl édras - édrazu - édrezu ?
P édrín - édradín - édravín
T édríl - édradíl - édravíl
W édre - édreze - édrene / édrevi

canér – dom
M canér - canréit - canréin
D canrié - canréisse - canréinne
C canrú - canréissu - canréinnu
N canrúme - canrávme - canrávme
Ms canrá - canrávo - canrávo
S canréssu - canréssu - canréssu
Nl canréyas - canréizu - ?
P canrúne - canrésnu - canrúvín
T canrúle - canréslu - canrúvíl
W canré - canréize - canréine / canrévi

yórno – kwiat
M yórno - yórnuet - yórnuen
D yórnue - yórnuesse - yórnuene
C yórnui - yórnuessu - yórnueni
N yórnamu - yórnavme - yórnavme
Ms yórnuo - yórnavo - yórnavo
S yórnues - yórnues - yórnues
Nl yórnoyas - yórnazu - ?
P yórnuín - yórnuadín - yórnuavín
T yórnuíl - yórnuadíl - yórnuavíl
W yórnoi - ? - yórnuevi

M - mianownik
D - dopełniacz
C - celownik
N - narzędnik
S - 'stworznik'
Nl - 'należnik'
P - 'pochodnik'
T - 'towarzysznik'
W - wołacz

PS Bardzo ciekawią mnie wasze opinie nt języka.

Leto Atryda

Przypomina mi węgierski albo jakiś język elfów. Ortografia trochę chaotyczna, ale moje ogólne wrażenie jest pozytywne.

Yane

Jeszcze podrzucę taki mały temacik: dźwięki dozwolone i zabronione w wygłosie
zabronione: m, p, b, f, v, k, x, h, d, ž
dozwolone: a, e, i, o, u, l, n, r, s, t, z
warunkowe: j, š, g, w, y

oraz preferowane sekwencje dźwięków rozpoczynających wyraz
a-, b-, bj-, br-, d-, dj-, dl-, dw-, e-, f-, fl-, fr-, fw-, g-, gr-, gw-, h-, x-, xj-, [nie: i- !] k-, kj-, kl-, kr-, ks-, kw-, l-, lj-, m-, ml-, mx- ?, mw-, n-, nj-, nr-, nw-, o-, p-, pj-, pl-, pw-, r-, rj-, s-, sj-, sk-, sl-, st-, sw-, š-, t-, tj-, tr-, u-, v-, vj-, vr-, vw-, y-, z-, zl-, zj-, ž-, žw-.

Artaxes

Rzeczywiście, brzmi dziwnie węgiersko...

BartekChom