Conlanger

Leto Atryda

Te lenicje to coś ciekawego, ale lepiej byłoby trzymać się tego samego miejsca artykulacji. Więc np. [b] > [v], [dz] > [z]. Nie bardzo rozumiem jak [b] może zmienić się w [ð].

Tomassen

Wywaliłem nasalizację, bo mi się wymiotować chciało, jak na nią patrzyłem Laughing

W związku z tym zmieniłem też niektóre końcówki Wink

muggler

pittmirg

Problem w tym, że zmiany fonetyczne nie następują w próżni. Wielce prawdopodobne że podobnym procesom (np. ubezdźwięczniniu czy aspiracji) ulegałaby cała seria spółgłosek zwartych dźwięcznych (przynajmniej w danych warunkach), należy też się zastanowić co by się działo w takiej sytuacji z serią bezdźwięczną.

Poza tym przekształcenia typu f > T, choć nie niemożliwe, na pewno byłyby wiele razy prawdopodobniejsze w sytuacji, gdy istnieje pewna presja (np. inna spółgłoska ulega lenicji do [p\]) i istniałoby dążenie do maksymalizacji kontrastu [p\] vs. [f]. Wiem, czepiam się.

BartekChom

Może w pewnym okresie język został narzucony ludowi, który nie znał f, a znał T.