Conlanger

Gwanunig

Ealthel vuUinae...
Dosłownie znaczy to "elfie słowa". Zwrot dosyć często używany w drugiej erze-erze ciemności w Amerterze, mimo iż na początku nie był poprawny. Ale cóż, gusta się zmieniają.
Może na początek zasada dotycząca tego języka, którą sformułował jeden z Wielkich Czarnych Magów Kryptusu, Gizder:
"uiOithaeh san eAsneaive yVaeraseh eiCav eiUinae."
Co znaczy:
"Odzywaj się z godnością mówiąc tym językiem (dosł. tymi słowami)."

Język stworzyłem na potrzeby pewnej... opowieści. Akcja tej historii rozgrywa się w Amerterze, świecie dość tajemniczym i bardzo religijnym. Zacząłem go tworzyć dawno, dawno temu i w odległej galaktyce, ale od tamtego czasu przeszedł już dwie rewolucje i jest całkowicie inny. Z pierwszej wersji pamiętam piosenkę:

"Aevisi giha Elvisin Kahi!
Aevisi Hessaviri, aevisi!
Hevin vi vinta miezivi,
Ziki doori vo Elvisin Kahi,
Vo Elinkiv!
Teve zita zaveta!"

Ta zwrotka w obecnej wersji brzmi tak:

"uiAeviseh gihe Ealthel Kahi!
uiAeviseh Hessavire, uiAeviseh!
Eivel hevine he oVinte,
eIcaieh Oene se Ealthel Kahi,
Se Ealthelciv!
Hav veZiteh avete!"

A znaczy to:

"Przybądź duchu Ealthel Kahi!
Przybądź Hessavirze, przybądź!
Wielki znak na niebie,
Wskazuje drogę do Ealthel Kahi,
Do Elinkivu!
Tam kwitną kwiaty!"

W ostatecznej wersji rzeczowniki kończą się zawsze (chyba, musiałbym sprawdzić, ale teraz nie mogę) na "e"; czasowniki na "eh", albo "h"; przymiotniki na "el"; przysłówki na "er".

Jest w piosence ukryta jedna "niekonsekwencja". Z racji mojego wrednego charakteru poczekam, aż ktoś ją znajdzie... Twisted Evil

To na razie tyle.

Zyx

Przynajmniej dobrze, że morfologia nie jest skomplikowana, więc mam dwa typy:
1. Nazwy własne, jeśli są rzeczownikami, nie kończą się na "e".
2. Zaimki, jeśli są zaimkami, kończą się na "e" Smile

.

Gwanunig

Blisko, blisko...
1. Ale chodzi konkretnie o jedno słowo. Jest ono częścią nazwy własnej, ale jednocześnie jest zwykłym wyrazem. Ta "niekonsekwencja" wynika z historii języka. na razie dość podpowiedzi.
2. Zaimki zależnie do tego, od jakiej części mowy pochodzą, taką mają końcówkę, a imiesłowy kończą się niczym czasowniki. O to nie chodziło, bo niektóre spójniki też się kończą na "-e" (na przykład: se - do) i nie napisałem, że tylko rzeczowniki kończą się na "-e".

Jeszcze do nazw własnych:
Większość z nich też kończy się na "-e", "-el" itp., ale niektóre nie z powodów historycznych. Zaś imiona są już całkiem dziwaczne: najnowsze najczęściej mają dodane na końcu "-e" lub "-et" w rodzaju żeńskim (Hessavire), ale istnieje o wiele więcej takich, które nie mają tego "-e"/"-et" (Vaemion, Sural, Illana - imię żeńskie) i są to najczęściej imiona starożytne.

Sinda

A dlaczego w środku wyrazów są duże litery? To jakieś dziwne głoski?

Silmethúlë

Nie wiem, czy dobrze rozumiem, ale one chyba znaczą początek "właściwego" słowa, bez przdrostków, które pisze się małą literą, czy dobrze mówię? Razz

Gwanunig

Nawet bardzo dobrze. A to wszystko dlatego, że przedrostków używa się do odmiany.

Sinda

No tak... Ale dwie sprawy:

1) Przyznaj, że taki zapis wygląda dziwczanie i IMHO brzydko;
2) np. w języku polskim, jeśli istnieje potrzeba napisania wyrazu z duzej litery, to zapisujemy dużą literą przedrostek, a nie temat wyrazu: market, minimarket a: "Nasz cudowny Supermarket Żabcia".

Gwanunig

No tak... Ale dwie sprawy:

1. Miało być lekko dziwacznie, a o gustach się nie dyskutuje.
2. To nie jest język polski, a poza tym te przedrostki mają inne przeznaczenie niż przedrostki w polszczyźnie. I jeszcze raz: to nie jest język polski.

Sinda

No tak, rzecz gustu. O nich się nie dyskutuje... Ale bez wielkich liter w środku wyglądałoby "normalniej"...
A czy taka odmienność jest dobra? Hmm... W pewien sposób charakteryzuje to język...
A mi chodziło nie tylko o język polski, ale i o inne indoeuropejskie, a nawet taki khuzdul, gdzie były przedrostki określające osoby, a wyraz i tak pisano "normalnie"... Ale może taka inność nie jest zła?

Vilén · Gość

Sinda

O, tego nie wiedziałem. Zbyt bardzo uogólniłem. Mi chodziło o Europejczyków... Choć może i tu coś by się znalazło. No to inaczej: dziwnie to wygląda dla Polaków. Ale nadal podtrzymuję moje zdanie, że takie innowacje nie są złe.
I tak wogóle to wszyscy językotwórcy powinni opracować własne alfabety, ot co! Wtedy by już żadne konstrukcje odłacińskie nikogo nie dziwiły, bo by ich nie było Wink

Gdyby tylko było łatwo taki alfabet stworzyć...

Odpowiedź na to pytanie chyba znam, ale wolę zapytać - gwoli ścisłości:
Czy -uU-, czyli przedrostek i początek czasownika, to jeden dźwięk - długie ú, czy też dwa u-u?

Silmethúlë

Sinda

Oj, tak! Wiem, wiem! Pomyliło mi się. Tak to jest, jak się myśli o dwóch rzeczach na raz Wink

Zaprawdę irlandzki jest europejski, jak najbardziej! Miałem to poprawić, ale dopiero teraz dorwałem się do komopa!
Chodziło mi o ludków na kontynencie, ale - jak napisałem - i tu mogą być jakieś takie języki Wink

Podsumowując: zapis wygląda dziwacznie dla np. Polaków, ale to podkreśla jego inność.

Pozdrawiam i czekam na odpwiedź na moje pytanie,
Sind

Gwanunig

Sinda

O, to może powiesz coś więcej o tym alfabecie? Inspiracje? Jak będzie zapisywany (od góry do dołu, od lewej do prawej...)?
Może by tak założyć topic o sztucznych alfabetach - wymienialibyśmy się tam naszymi spostrzeżeniami? Co o tym myślicie?