Conlanger

Tomassen

Falden lāmmab

Język ten ma bardzo wiele wspólnego z kishla, przede wszystkim słownictwo. Obydwa wywodzą się od języka karrimskiego. Z tym że "rodowód" kishla ( Wink

) wygląda tak: karrimski -> późnokarrimski -> wczesna kishla -> kishla obecna.
Natomiast dla faldenu: karrimski -> starofaldeński -> wczesnofaldeński* -> falden, lub inaczej faldeński.
Zarówno starofaldeński, jak i późnokarrimski niewiele się różniły. W zasadzie na początku główną różnicą był akcent (późnokarr. oksytoniczny, starofald. inicjalny) i różnice koniugacyjne. Obydwa te wymarłe języki czerpały słownictwo z karrimskiego, więc ich korzenie leksykalne są takie same, a różnice nie zatarły się. Z gramatyką było trochę inaczej, ponieważ w niej duży wpływ miały języki elfickie, podobnie jak na fonologię.

* inaczej późna forma starofaldeńskiego

FONOLOGIA i alfabet
SAMOGŁOSKI: (na czerwono pisownia)
Krótkie z długimi odpowiednikami - [krótkie]-[długie] : [a]-[ɑ:] ; [ɛ]-[e:] ; [ɔ]-[o:] ; [ i ]-[ɪ:] ; [ɨ]-[ʉ:] ; [ u ]-[u:] ; [æ]-[æ:] | a-ā ; e-ē ; o-ō ; i-ī ; y-ȳ ; u-ū ; æ-ǣ
Tylko długie: [ø:] [ɯ:] | ö ü
Tylko krótkie: [ʊ] [ɒ] [ə] | û ô ê

ALWACJA - mutacja samogłosek w językach karrimskich (typu 'A'):
[a] -> [ɛ] ; [ɑ:] -> [e:]
[ɔ] -> [ u ] ; [o:] -> [u:]
[ i ] -> [ɨ] ; [ɪ:] -> [ʉ:]
[ɛ] -> [ɔ] ; [e:] -> [o:]
[ u ] -> [ i ] ; [u:] -> [ɪ:]
[ɨ] -> [ɯ:] ; [ʉ:] -> [ø:]
[æ] -> [a] ; [æ:] -> [ɑ:]

Oprócz alwacji występuje także alternacja nieregularna (typu 'nR'), rzadko spotykana. Dzieli się na mutację mocną i słabą (przedstawiona w kolejności mocna ; słaba)
[a] -> [o:] ; [a] -> [ u ]
[ɛ] -> [ø:] ; [ɛ] -> [ə]
[ɔ] -> [ʊ] ; [e:] -> [ɔ]
[e:] -> [ə]** ; [u:] -> [ɒ]
[o:] -> [ɒ] ; [ɑ:] -> [æ:]
[ u ] -> [ɯ:] ; [ø:] -> [ɯ:]
[ i ] -> [ʉ:] ; [ɪ:] -> [ʉ:]

DIGRAFY:
<eo> [e:] - tylko na początku wyrazu!
<oe> [ə] - tylko na końcu wyrazu!

** ponieważ długa sylaba jest zawsze akcentowana, przy tej mutacji zmienia się akcent na sylabę poprzednią, chyba że alternacja dotyka pierwszej sylaba - wówczas akcent przechodzi na następną sylabę. Btw. schwa nigdy nie jest pod akcentem

SPÓŁGŁOSKI
(na czerwono zapis)
Dźw.: [ b ] [d] [ɖ] [g] [ɦ] [v] [β] [ɣ] [z] [ð] [ʒ] [dʒ] + [j] [l] [m] [n]/[ŋ] [ɾ] [w] | <d> <dch> <g> <Ĥ ɦ> <v> <w> <ch> <z> <ð> <ž> <ğ> + <j> <l> <m> <n> <r> <ŭ>
Bezdźw.: [p] [t] [ʈ] [k] [h] [f] [ɸ] [x] [s] [θ] [ʃ] [tʃ] + [ts] [ʔ] | <t> <tch> <k> <h> <f> <fh> <x> <s> < th > <š> <č> + <c> <'>

Spółgłoski również podlegają trzem alternacjom, przy czym trzecia (nieregularna) jest bardzo rzadko spotykana.
ALTERNACJA MOCNA (typu 'S'):
[ b ] <--> [β]
[ɦ] --> [ɣ]
[g] --> [ɦ]
[ɖ] <--> [d]
[v] <--> [ð]
[z] <--> [ʒ]
Analogicznie wymieniają się bezdźwięczne odpowiedniki w/w głosek.

ALTERNACJA SŁABA (typu 'W'): podczas gdy mocna działa w dwie strony, mutacja słaba to nic innego jak wymiana głosek dźwięcznych do swoich bezdźwięcznych odpowiedników.

DYFTONGI:
<oa> [ʊa]
<oā> [uɑ:]
<ae> [aə]
<aē> [ae:]

Wszystkie samogłoski oprócz [æ] [æ:] [ə] tworzą dyftongi z [ i ].

INNE UWAGI:
[ʔ] nigdy nie występuje na początku wyrazu. Można je spotkać na końcu lub między samogłoskami.
Akcent inicjalny.
[ i ]:
<yi> jesli przed i po tym dwuznaku występują samogłoski
<y> jeśli przed jest spółgłoska, a po samogłoska (wyjątek: Nyiarrinna)
 przed spółgłoskami <r>, <l>, a po samogłoskach
<y> po innych spółgłoskach
 przed spółgłoskami, a po samogłoskach

Tomassen

Ooops

Jeśli modzi/admin wiedzą, dlaczego się rozjechało, niech coś poradzą Neutral

zavadzky

Ale wygląda fajnie Smile

Nie jestem modem (przekąs Razz

), ale porobiłeś pewnie coś z htmlem albo css. Smile

ja jak próbowałem wstawić tabelki, rozsadzało mi posta na tyle, ile teraz ma ta strona Razz

Vilén · Gość

pittmirg

Interesujące. Mógłbyś napisać jaka jest struktura sylaby jeszcze. I te mutacje troche dziwne - czy to ma jakieś historyczne uzasadnienie?

Tomassen

Vilén · Gość

pittmirg

Tomassen

Więcej o alternacjach

Najstarszą znaną mutacją języków karrimskich była alwacja. Wywodzi się już od wczesnokarrimskiego. W pewien sposób wyewoluowała do dzisiejszej formy, podobnie jak samogłoski*.
Tak samo alternacja typu 'W', z tym że jej zasady nigdy się nie zmieniły, jedynie dodano głoski ulegające jej Wink

Alternacja typu 'S' była wykorzystywana w języku karrimskim (w kolejności chronologicznej istniały wczesnokarrimski, karrimski, późnokarrimski, następnie nastąpił upadek Wlk. Kr. Karrimu), nie wiadomo jednak precyzyjnie do jakich celów. W innych językach karrimskich nie zachowały się żadne jej ślady, podobnie jak w późnokarrimskim.
Jeśli chodzi o alternacje typu 'nR' i 'iR', weszły one do języka falden w związku z wpływem języka czarodziei z Zapomnianych Wysp. Tyle o tym wiadomo Wink

Sylaba
Sylaba może istnieć, jeśli zawiera samogłoskę. Nie ma spółgłosek sylabicznych. Może być otwarta i zamknięta. Tak samo występują i sylaby ciężkie, i słabe. Nic więcej w tym temacie nie umiem napisać Wink

A teraz rzeczowniki i deklinacja:
RZECZOWNIKI
Rzeczowniki są podzielone na dwie grupy: mocne i słabe. Każda z grup ma dodatkowo dwie klasy.
Są cztery przypadki: nominatyw (obejmuje fukncję wołacza z języka kishla), genityw (obejmuje funkcje posesywu, ablatywu i allatywu), datyw i akuzatyw (obejmuje funkcje instrumentala i lokatywa). Nie występuje odmiana przez rodzaje, aczkolwiek sam rodzaj jest obecny. Rodzaj w falden = rodzaj w kishla, a więc = rodzaj w polskim :]

DEKLINACJA
Wzór deklinacji jest taki sam, bez względu na klasę lub to, czy rzeczownik jest słaby, czy mocny.
L. poj.

Tomassen

Pokuszę się o przedstawienie czasowników Smile

Czasowniki są podzielone na dwie klasy: mocna i słabe. Mocna to te kończące się na -en/-em, a słabe na -an/-am. Obie klasy są podzielone na kolejne dwie. W pierwszej przy odmianie zanika -e- lub -a- z -en/-em/-an/-am i dodaje się końcówkę do -n-/-m-, zaś w drugiej całkowicie wyrzuca się te końcówki i cząstki dodaje się do samego tematu czasownika.

Czasy:
Czasów jest 8. Wprowadziłem podział na perspektywy - przeszła (ujemna), teraźniejsza (neutralna/zerowa), przyszła (dodatnia). Do każdej perspektywy należą: po jednym czasie dokonanym i niedokonanym, do tego w przeszłej i przyszłej występują odpowiednio zaprzeszły i zaprzyszły.

Zaimki osobowe

Kwadracik

Ładne i pięknie skomplikowane Smile

Trochę zastanawia mnie, czy np. przy słowotwórstwie (szczególnie ze zmianą części mowy, np. rzeczownik > czasownik) wykorzystywałoby się jakieś alternacje...

Tomassen

Tomassen

No to zgodnie z obietnicą... przyszłe:

Czas przyszły dokonany

Tomassen

CZASOWNIK "BYĆ" ('rin')

Teraźniejszy
iȳ ē
wo ēfh
k... êē
dȳ ēd
vy ēv
ku' ē'u

Przeszły
iȳ ō
wo ōfh
k... ôō
dȳ ōd
vy ōv
ku' ō'u

Przyszły
iȳ ā
wo āfh
k... aā
dȳ ād
vy āv
ku' ā'u

Tomassen

TRYB PRZYPUSZCZAJĄCY

Samogłoskę końcówki czasownika poddajemy mutacji typu 'nR', a następnie tworzymy ze zmutowaną samogłoską dyftong z [j].

Czasowniki mocne: [ɛ] -> [ø:]
silem -> siløim; slanen -> slanøin

Czasowniki słabe: [a] -> [u]
gehan -> gehuin; santan -> santuin

Do tego, tradycyjnie już, dorzuca się końcówki czasu teraźniejszego.

TRYB ROZKAZUJĄCY