Conlanger

Marusza Trollsdottir

Piszę jeszcze raz. Język bowiem przeżył "renesans" w trakcie akcji: "ten archaiczny projekt trąci wiadomościami z językoznawstwa na poziomie 4 klasy". Więc skoro język zmienił się diametralnie, to myślę, że mogę napisać coś nowego.

Zacznę może od liczebników. (W itereš liczy się systemem dziewiątkowym, więc brzmi to trochę inaczej).
Odmienię rzeczownik alofe ptak:
Ha alofe jeden ptak
Te alofegu dwa ptaki - podkreślona sylaba to końcówka dopełniacza liczby mnogiej; w wyrażeniach liczebnikowych rzeczownik przybiera tą formę w liczbie mnogiej
Lo alofegu trzy ptaki itd.
Liczebniki od 1 do 9 to:
1 - ha
2 - te
3 - lo
4 - mi
5 - no
6 - fi
7 - fo
8 - va
9 - ro

Gaspar van der Sar

Hmmm, liczebniki piękne Smile

. Sprawnie się tak liczy i w ogóle. Ale niekoniecznie jest to potrzebne, skoro język nie jest logiczny. No, żeby nie biadolić - czekamy na więcej.

Marusza Trollsdottir

All right. Kolejna sprawa: liczba mnoga rzeczowników.

Zasadniczo liczbę mnogą rzeczowników zwykłych towrzy się przez dodanie końcówki

-w, gdy mamy do czynienia z finalną samogłoską (z ang. final vowel), np. alofew - ptaki;
-u, gdy wyraz ma finalną spółgłoskę (final consonant), np. ananu - dni (forma pj. anan);
-wu, gdy wyraz kończy się samogłoską u. (np. nebuwu - cechy, od nebu, cecha)

Marusza Trollsdottir

Widzę, że zainteresowanie jest nikłe... No cóż. Nie każdemu jest dane być poczytnym.

To może taki tekścik:

Norguere Lailedein
BEGOTRA MRE ZU

Aso lelifilda
somegetra zu
awesu nisun
penidu
scare ru omnia mešafuta

Norguere Lailedein
Odeszła

Ty płaczesz
zapytał
czując łzy
na trawie
lecz to tylko mżawka

To pierwszy tekst poetycki skomponowany przeze mnie wg nowych zasad. Autorem jest Norguere Lailedein (po naszemu Sylwester z Laileda), prekursor języków gnomickich (o tym kiedyś napiszę)

Marusza Trollsdottir

To dzisiaj o czasach i ich funkcji - jest ich pięć:

1. przeszły
opisuje czynności przeszłe, te co były.
2. przeszły dokonany
w praktyce opisuje także przeszłe czynności, ale informuje o tym, że dana czynność się zakończyła się
3. nieokreślony
funkcją przypomina present simple - wyznacza prawdy absolutne, opis cech i przyzwyczajeń
4. teraźniejszy
opisuje czynnosci mające miejsce w aktualnym odcinku czasu
5. przyszły
czynności przyszłe.

Kwadracik

No tak... a jak się je wprowadza w praktyce?

(jak jak uwielbiam czas nieokreślony Razz

)

A co do liczebników - faktycznie, przypominają mi Lojban.

Marusza Trollsdottir

Czasownik jest zbudowany z tematu i końcówki. W bezokoliczniku (formie słownikowej) końcówka ma postać -fi. (np. edybafi - kończyć)

Końcówka formy osobowej zapisuje się wzorem: CRCOL (czas+rodzaj+czas+osoba+liczba)
Informacja czasowa ma postać:
v*s** dla czasu nieokreślonego
f*l** dla teraźniejszego
g*t** dla przeszłego
g*t** + operator zu dla przesłego dokonanego
m*d** dla przyszłego

Odmiana czasownika edybafi przez czasy dla 3 os. liczby pojedyńczej rodzaju męskiego strony czynnej trybu oznajmującego:
edybavesla kończy (stale)
edybafella kończy (teraz)
edybagetra kończył
edybagetra zu skończył
edybamedra skończy, będzie kończył

Vilén · Gość

Marusza Trollsdottir

A nie u mnie na stronie albo we "Włóczypiórze"? Bo to jest mój własny patent wymyślony w czwartej klasie SP (to będzie pięć lat temu).

Marusza Trollsdottir

To może o deselela
Jest to przypadek jaki przyjmuje orzecznik w orzeczeniu imiennym.
Ma formę -ta, obocznie -eta, w liczbie mnogiej -tu; -etu.

Czyli np.
Ru alofeta /to ptak/, ale alofe /ptak/
Ru alofetu /to ptaki/, ale alofew /ptaki/

Marusza Trollsdottir

Widzę, że temat to mi już absosmerfnie zczezł w męczarniach i już mi nawet nie dogorywa, nie pełza, nie wije się w konwulsyjnych drgawkach, nie leży i nie kwiczy. Jaka szkoda.
Podejmę jednak kolejną próbę reanimacji tematu (choć może raczej wskrzeszenia?).

Pozwoliłam sobie omówić w liczbie pojedynczej i mnogiej dwa przypadki (deselela i clasela). Dziś jednak jeszcze kilka słów o kolejnym przypadku sulla - którego najlepszym polskim odpowiednikiem jest biernik. Sulla wyraża dopełnienie bliższe.
Forma:
* gdy wyraz kończy się samogłoską, to dodajemy -nan w lpj. i -nun w lmn.
(np. menno => mennonan => mennonun "matka => matkę => matki")
* gdy wyraz kończy się spółgłoską, to dodajemy -an w lpj. i -un w lmn.
(np. ferin => ferinan => ferinun "wilk => wilka => wilków")

Gdy jednak konfrontujemy zalecenia Bitterego (czyli twórcy itereš w jego historii wewnętrzenej) z rzeczywistym urzyciem końcówek, zauważamy, że dość często końcówka -nan przechodzi w -an i anlaogicznie w liczbie mnogiej

Kwadracik

Tj. mennoan? Jak dla mnie to i tak to za długie Wink

Jakoś tak lubię bierniki wyrażone jednoliterowym sufiksem. Razz

Vilén · Gość

Marusza Trollsdottir

To też jest opcja.
Jednak chciałabym nadmienić, że w itereš jest kilka stylistyk.

Przyjmijmy, że -n to końcó[url]ka sulli w stylu potocznym.

To może jeszcze viedla - celownik (+tie w lpj i +tiew w lmn)
badura => baduratie => baduratiew (wichura, wichurze, wichurom)
i w wersji dla końcówek spółgłoskowych: +atie; +atiew
deir => deiratie => deiratiew (jeleń, jelenowi, jeleniom)

Marusza Trollsdottir

Ogłaszam, że itereš na 1400 słów!!!

Ra[d/t]ujcie się. (niepotrzebne skreślić).