Conlanger

Gemma

Kiedy konstruowałem itiumę (patrz: inne moje posty), moim nadrzędnym celem było stworzenie, jak pisałem, języka w miarę najprostszego, dlatego też skupiałem się na redukowaniu zasad gramatycznych i ortograficznych. Już po zaprezentowaniu mojego projektu na tym forum zauważyłem wiele nieścisłości, zacząłem więc ujednolicać najpierw zasady selekcji wyrazów łacińskich do transformacji, której reguły już miałem przecież.
Ale kusiło mnie, oj, kusiło! Dobrałem się dlatego także do fonetyki i fonologii. To, co powstało, przeraziło mnie nieco, ale kiedy ochrzciłem owego stwora swojską nazwą "dialektu", przestałem się bać Wink

.
A więc przestraszcie się i Wy!

_____________________________________________________________

A) Selekcja "źródłosłowu".

Wybieram generalnie wyrazy podstawowe słowotwórczo, krótsze, przy czasownikach biorę temat praesentis, przy rzeczownikach temat fleksyjny, a nie jak do tej pory formę mianownika singularis; w przymiotnikach sterylizuję temat (w wyp. przym 1. i 2. deklinacji odcinam wygłos tematu; w przym. deklinacji trzeciej biorę temat fleksyjny).

B) Konkurencyjna przestawka fonetyczna.

Samogłoski transformuję jak w itiumie, ze spółgłosek satysfakcjonują mnie tylko szczelinowe. Tu, w przeciwieństwie do itiumy, można znaleźć dźwięczne niesonoranty.
Dalej litery są tożsame z symbolami IPA.

[łac --> trans.ITIUMA]
a - a
b - β
c,k - x
d - z
e, ae, oe - i
f - φ
g, gu - γ
h - x
i - i
l - *
m - **
n - **
o - u
p - φ
qu - x
r - *
s - s
t - s
u - u
v - β
x - ks
y - i
z - z

* przemiana grup VR (V=samogłoska; R=[r,l]):
VR ≥ RV ≥ [jã], np.: caelum -> kirum -> xriũ** -> xjãũ

** przemiana grup VN i NV (N=[m,n])
VN,NV ≥ V

Niedoprecyzowałem reguł wymawiania grup samogłoskowych, można je więc traktować jak dyftongi. W wypadku połączeń względnie homogenicznych (mam tu na myśli połączenia fonemów różniących się co najwyżej tylko sposobem artykulacji, a więc nosowa + ustna) dopuszczalne jest wymawianie ze zwarciem krtaniowym lub przedłużenie iloczasu głoski.

W itiumie nie wprowadzałem zestrojów akcentowych (i dlatego czasem mieliśmy okazję zaobserwować kakofoniczne następstwo trzech jednosylabowych wyrazów po sobie); tu niech będą.

Dopuszczam elizję (oznaczaną w ortografii apostrofem).

C) Ortografia.

Łączę pauzą {-} operatory gramatyczne (np.: ĩ, ã, it) oraz modyfikujące kategorie (np. ũĩs=umni).
Można oznaczać akcentowane zamogłoski {'}.
Wciąż nie stosuję dużych liter.

_______________________________________________________________

Przykładowy tekst (fragm. "Ojcze nasz", tekst itiumiczny zgodnie z wersją przedstawioną na tym forum):

ú φásj’ ĩ́, ís-s’ ĩ-xjãũ, sáxj’ ũĩ sú!
u patir tu am mi it in kirum, sakir numin tu!

í jíh sú!
pini riks tu!

ís βís sú ĩ-hũu ĩ-us-ĩ-xjãũ!
pii pirri tu in umus in ut in kirum!

zá-s’ ã-φã ũĩs-zíi ã-ĩ́ ĩ-huzíi!
ta tu am panis umni tiis am mi in utii!

Gemma

Reguły dotyczące selekcji źródłosłowu, wymawiania grup samogłoskowych dotyczą również itiumy.
Chyba jest już czas, żeby nazwać wcześniejszą formę tego międzynarodowego języka proto-itiumą. Nie kasuję więc wcześniejszych postów.