Conlanger

bandziol20

Sprawdziłem ruka, noga w chorwackim i okazuje się, że w C. i Ms. lp. mają : ruci, nozi.

Artaxes

REACTIVATION !!

W ciągu ostatnich dwóch dni dokończyłem kompletowanie zmian fonetycznych (także dużo zmieniłem). Dodałem między innymi taką zmianę, mającą zachodzić na końcu wyrazu (szczególnie w końcówce dopełniacza):

/v/ > /w/ (zapisywane jako ů)

glava - głowa
vlk - wilk
vlna - wełna
slavo - słowo
pos - pies
rika - rzeka
Krakoů - Kraków
krakoůski - krakowski
krakovic - krakowiak
mova - mowa, język
Miskva - Moskwa
miskovic - moskwianin

bandziol20

Jeżeli chodzi tylko o zapis i nie wiąże się z wymową, tzn. oznacza co najwyżej "u niezgłoskotwórcze", to lepiej byłoby mz użyć ŭ a. w, bo ů wprowadza mylne skojarzenia z czeskim ů, np. můj, sůl, które jest jak najbardziej zgłoskotwórcze. Confused

Artaxes

Okej, chyba jednak ŭ będzie lepsze...

Dynozaur

Mi natomiast ŭ się kojarzy z koreańskim [ɯ] (wg romanizacji McCune-Reischauera), także jak najbardziej zgłoskotwórczym (chociaż lubiącym się redukować, ale nie tak bardzo jak w japońskim).

Ja to bym <w> najchętniej użył, ale wiem, że slavlangi na ogół nie lubią tego znaku...

Artaxes

Dynozaur

Szkoda, że pozbyłeś się S-tematów i R-tematów. Fajna rzecz z prasłowiańskiego, moim zdaniem.

W zimnym (a raczej tym, co na razie wymyśliłem) to nawet poszło o krok dalej - większość wyrazów zakończonych na -o zyskało S-tematyczną odmianę. Np. "miasta" (a właściwie miejsca) to "məſteſa".

bandziol20

Muszę przyznać, że nawet ciekawie wygląda.
Jeśli coś mnie zdziwiło to może to vagne (jagnię ?). Ciekawa proteza v-.
Z rzeczy które nie przypadły mi jakoś do gustu to :
- i zamiast o w D. lmn. (nig, mir)
- postać dopełniacza zemj (tzn. m' w wygłosie )
Budzi też moje wątpliwości przejście w lmn. ń w n kameńi - kamenich (jak to się czyta ?)
Może, że to kwestia przyzwyczajeń Rolling Eyes

Podoba mi się crkoŭ. Razz

Hm... "poć" sugeruje przejście ą > o

Artaxes

bandziol20

Zaraz, zaraz, czegoś tu nie rozumiem Embarassed

Artaxes

Leto Atryda

O ile wiem, każdego ps. *o w sylabie zamkniętej. Zjawisko pochylenia jest o ile pamiętam typowe dla języków zachodniosłowiańskich.

Artaxes

No okej. To w takim razie skąd pochodzą samogłoski pochylone (za wyjątkiem skracania zbitek typu VjV), np. w dopełniaczu lmn. nóg od mianownika noga ?

bandziol20

To dobre pytanie i sam się nad tym zastanawiam Rolling Eyes

W przypadku nogi - nóg to wydłużone samogłoski krótkie, a pochyleniu uległy, jak wyparował iloczas, tzn. rozróżnienie między samogłoskami długimi a krótkimi.

Ciekawe że po ukraińsku jest np. :
око (oko) - вiчко (oczko)
вона (ona) - вiн (on)
Tu chyba chodzi o sylaby zamknięte. Confused

Sam nie wiem Rolling Eyes

pittmirg

Wzdłużenie zastępcze po wypadającym jerze przed dźwięczną albo zbitką zawierającą dźwięczną (niósł), z zachowanej prasłowiańskiej długości w sylabie przedakcentowej w wyrazach w prasł. dwusylabowych i akcentowanych na ostatniej (tráwa, brózda, mąka, świéca, trząść), z rozszerzania paradygmatów na inne typy słów (jedyne wytłumaczenie, jakie widzę dla ręka :rąk [przed bezdźwięczną!], sierota : sierót, wrota : wrót itp.).