Conlanger

Canis

No dobrze, ale co dalej, co z rozbudowanymi zdaniami?

Kura dziobie ziarno.
Sun2 k!a6ŋa6 ɥoɰ̃4.

Kura dziobie ziarno jęczmienia.
Sun2 k!a6ŋa6ta5 ɥoɰ̃4 ɸy3.

Powiedzmy, jęczmień to ɸy3. Konstrukcja ɥoɰ̃4 ɸy3, ważna pozycyjnie, daje słowo bazowe na pierwszej pozycji, i słowo modyfikujące, nieodmieniony rzeczownik, jako drugie. Cząstka "ta5" występuje, ponieważ doszedł jeszcze jeden argument.

Kura dziobała ziarno jęczmienia.
Sun2 k!a6ŋa6ta5 ɥoɰ̃4 ɸy3 lin8.
Kura będzie dziobać ziarno jęczmienia.
Sun2 k!a6ŋa6ta5 ɥoɰ̃4 ɸy3 wɛ3.

Chyba jasne: lin8 daje przeszłość, wɛ3 przyszłość, dodawane są na końcu zdania.

Kura będzie dziobać ziarno jęczmienia po obiedzie.
Sun2 k!a6ŋa6ta5 wɛ6 ka4tu4 ɥoɰ̃4 ɸy3.

Jeśli mówimy o czymkolwiek w kontekście innych wydarzeń, to oznaczenia czasu z końca zdania lecą za czasownik i po nim właściwie bardziej słowo-hasło niż całe wyrażenie, a potem czynność właściwa. Jeśli mamy do czynienia z dwoma czynnościami, to powinniśmy wstawić cząstkę g’ɣɦe5 dla rozdzielenia, na przykład:

Kura będzie dziobać ziarno jęczmienia po obiedzie.
Sun2 k!a6ŋa6ta5 wɛ6 ka4tu4 g’ɣɦe5 ɥoɰ̃4 ɸy3.
· ka4tu4 to po prostu obiad.

Kura będzie dziobać ziarno jęczmienia po obiedzie, jeśli właściciel jej da.
Sun2 k!a6ŋa6ta5 wɛ6 ka4tu4 g’ɣɦe5 ɥoɰ̃4 ɸy3, nɑ3 k’ɛ4t!u6 ʒa3.
· nɑ3 - o ile, jeśli, pod warunkiem: tworzy warunki które muszą zajść, żeby pierwsza czynność miała mieć prawo do bycia prawdą
· k’ɛ4t!u6 - dać, dawać (mieć k’ɛ4 + do przodu t!u6)
· ʒa3 - pan, właściciel

No to na razie tyle Very Happy