Conlanger

Henryk Pruthenia

Nie wiem co mnie napadło, ale:
Od jakiegoś czasu mam w zwyczaju napominać coś o języku rabawańskim. Jak wiecie jest on pochodną języka polskiego, ale forma języka, którą prezentuję oddzieliła się od polszczyzny z jakieś dwa tysiące lat nazad, więc zmiany zaszły, hmm.. duże. W przeciwieństwie do języka polskiego ma osiem przypadków (polski zestaw + partitivus, którego pochodzenie później wyjaśnię). Język jest zapisywany mieszanką cyrylicy i łacinki (Leto, siedź cicho!), która mi się podoba i wygląda całkiem nieźle. W poście tym zajmę się opisem wymowy oraz powiem wam jak się przywitać, pożegnać, wywalić za drzwi niechcianego gościa oraz jak podziękowaćm poprosić o coś oraz pokażę zaimki osobowe.
ALFABET
Aа Áá Ąą Ѣѣ Bb Cc Čč Ćć Чч Dd Ee Éé Фф Gg Гг Ѓѓ Hh Ii Íí Įį Ïï Jj Kk Ll Mm Nn Oo Óó Öö Pp Rr Ss Šš Śś Tt Uu Úú Ųų Vv Yy Ýý Zz Žž Źź Ъъ Ьь Əə
Jak widzicie krótkie to nie jest, ale choć dzieci w Republice Rabawanu Wschodniego i kilku innych państwach mego świata są tym katowane to jakoś żyją, więc i wy przeżyjecie. Chyba.
WYMOWA
Będę się zajmował wymową każdej z tych liter osobno.
Aа
W większości pozycyj wymawiane jako [a], jednak jeśli stoi po lub przed "á" zlewa się z tą samogłoską w [aːː], a jak przy "ą" to zlewa się w [ãː]
Áá
Zazwyczaj [aː]. Jeśli stoi w pierwszej sylabie wyrazu trzy lub więcej sylabowego to wymawiana jako [a]. W towarzystwie "a" wymawiana jako [aːː]
Ąą
Wymawiaj to jako [ã]. Jeśli wymówisz to jako [aw̃] to popełnisz błąd, bowiem [w̃] występuje w rabawańskim i ma inną rolę. Jeśli znajduje się w towarzystwie a to zlewa się w [ãː].
Ѣѣ
[æ]. ѣѣ jest czytane jako [æː]
Bb
[b]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane miękko [bʲ]
Cc
[ʦ]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane miękko [ʦʲ]
Čč
[tʂ͡].Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane miękko [ʧ]
Ćć
[ʨ]
Чч
[ʧ]
Dd
[d]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane miękko [dʲ]. Tworzy dwuznak "dъ" czytany jako [z]
Ee
[ɛ]. Zawsze zmiękcza poprzedzającą spółgłoskę.
Éé
[ɛː]. Zawsze zmiękcza poprzedzającą spółgłoskę. Jeśli stoi w pierwszej sylabie wyrazu trzy lub więcej sylabowego to wymawiana jako [ɛ].
Фф
[f]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane miękko [fʲ]. Pewnie część z was zadaje sobie pytanie dlaczego wywaliłem "f". Odpowiedź jest prosta: "tfuj" to twór obrzydliwy, a "tфuj" mogę jeszcze przeczytać
Gg
[g]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [ɟ]
Гг
[ɦ]
Ѓѓ
[ʝ]
Hh
[x], Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [ç].
Ii
[i]
Íí
[iː]. Zawsze zmiękcza poprzedzającą spółgłoskę. Jeśli stoi w pierwszej sylabie wyrazu trzy lub więcej sylabowego to wymawiana jako [i].
Įį
[ĩ]
Ïï
[ɪ]. Zawsze zmiękcza poprzedzającą spółgłoskę.
Jj
[j]
Kk
[k], Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [c].
Ll
[w]. Tworzy dwuznak "lъ" czytany jako [ɬ]. Występuje w słowach pochodzenia obcego. Starsze pokolenia czytają "lъ" jako [ɮ].
Mm
[m]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [mʲ]. Po spółgłoskach często niewymawiane.
Nn
[ɲ]. [n] w rabawańskim NIE WYSTĘPUJE.
Oo
[ɔ]
Óó
[oː]. W wymowie potocznej i w gwarach czasami [ɤː]. Zawsze zmiękcza poprzedzającą spółgłoskę. Jeśli stoi w pierwszej sylabie wyrazu trzy lub więcej sylabowego to wymawiana jako [o].
Öö
[œ].
Pp
[p]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [pʲ].
Rr
[r]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [rʲ]. W niektórych dialektach wymawiane jako [l], a przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [lʲ].
Ss
[s]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [sʲ]. Tworzy dwuznak "sъ" wymawiany jako [θ].
Šš
[ʂ]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [ʃ]
Śś
[ɕ]
Tt
[t]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [tʲ]. Tworzy dwuznak "tъ" wymawiany jako [s].
Uu
[u]. Jeśli stoi przed "ų" to zlewa się z nim w [u͂ː].
Úú
[uː]. Jeśli stoi w pierwszej sylabie wyrazu trzy lub więcej sylabowego to wymawiana jako [u]
Ųų
Zasadniczo [u͂]. Po samogłoskach wymawiane jako [w͂], chyba że danymi samogłoskami są y, lub u, wtedy się z nimi zlewa w [u͂ː]
Vv
[ʋ]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" palatalizowane.
Yy
[ɨ]. Przy "ý" wymawiane jako [ɨːː]
Ýý
[ɨː]. Przy "y" wymawiane jako [ɨːː]
Zz
[z]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" palatalizowane.
Žž
[ʐ]. Przed "e","é","i","í","į","ï","ь" wymawiane jako [ʓ]
Źź
[ʑ]
Ъъ
Zazwyczaj niewymawiany. Wchodzi w skład dwuznaków. Po samogłoskach wymawiane jako [w]
Ьь
Zazwyczaj niewymawiany. Palatalizuje poprzedzające gospółgłoski. Po samogłoskach [j].
Əə
[ə]. Nie ważne jak długo będziesz szukał, akcentowanej szwy nie znajdziesz.
Spółgłoski długie
Dwie takie same spółgłoski koło siebie czytamy jak jedną długą.
Akcent
Akcent pada zazwyczaj naprzedostatnią sylabę, jednak czasami może padać też na ostatnią sylabę. Tyle o wyrazach rodzimych. W obcych jest oczywiście wolna amarykanka Very Happy

Powitania
Čéч! - Cześć!
Utá Daá - Dzień dobry (o poranku)
Ѓen Dapý - Dzień dobry (po południu)
*Mčiѓe - Dobrywieczór
Pożegnania
Żegnaj - Žegmѣj
Dowidzenia - Фѣѣ
Dobranoc - Dapeév Močə [da'pʲɛːːʋ]/ Dapévə Močə (druga forma mniej formalna)
====================
Dzięki! - Ѓįki
Dziękuję - Ѓįkú
Nie ma za co – Фənicto
Gościu! Poszedł won! - Lъú! Ićt štųd!

Ja - Ja
Ty - Ty
On - Vų
Ona - Vomѣ
Ono - Vó
My - By
Wy - Vy
Oni - Voni
One - Vö

*Od "Noc idzie" Very Happy

Przedstawiam wam tutaj wschodniorabawański standard języka rabwańskiego. Zachodni jest trochę bardziej zruszczony i ma dużo "lъ".

PS: Impulsem do napisania tego postu były słowa Leto: Kiedy wreszcie opublikujesz rabawański? Czy jakoś tak Very Happy