Conlanger

Rémy

Odjąć od jednego i drugiego akcent i powstanie vivir i haber - słowa hiszpańskie. Ale język ładny Smile

Sinda

Gaspar van der Sar

Chodzi o to, że czytamy wtedy osobno "a-e", z tym że "a" jest akcentowane.

Gaspar van der Sar

Trochę opowiem o literze "j" (czytanej tak jak po hiszpańsku). Występuje ona bardzo rzadko w ogólnej wersji języka. Jednakże, o czym nie wspomniałem wcześniej, la lingua europese ma być językiem dla alternatywnej historii (istniejącej tylko i wyłącznie w mojej głowie), wedle której kraje romańskie zjednoczyły się i podbiły całą niemalże Europę kontynentalną, narzucając wszystkim ludom pewien język, który po przekształceniach przerodził się w lingua europese. W pewnym momencie został przyjęty i ujednolicony, co nie przeszkadzało, że w wielu regionach istniały różne dialekty. Jeden z nich, występujący na Półwyspie Iberyjskim zakłada nieco częstsze używanie słów zawierających "j", a pochodzących z języka hiszpańskiego. Słów takich nie zawierają natomiast praktycznie wcale dialekty słowiańskie, germańskie, węgierskie czy kaukaskie (tak, tam też dotarli!). Jak już wspomniałem, język ujednolicony zawiera tych słów bardzo niewiele, dosłownie kilka-kilkanaście w całym słowniku.

Pozdrawiam, Gaspar.

Rémy

A w moich językach romańskich "j" się wymawia jak "ż" - tak jak po rumuńsku Wink

milosz

U mnie, "j" to "j" i tyle. Tak jak w oryginalnej łacinie.

Gaspar van der Sar

W oryginalnej łacinie nie było takiego znaku (jeżeli masz na myśli łacinę klasyczną).

Gaspar van der Sar

Poprzednio wspomniałem, że litera "j" jest bardzo rzadko używana. Oto nieliczne przykłady jej zastosowania:
Joán - Jan
Joána - Joanna
Alejándro - Aleksander
Alejándra - Aleksandra
jégo - gra, zabawa
jégar - grać, bawić się
Jégos Olímpicos - Igrzyska Olimpijskie
júnio - czerwiec
júlio - lipiec
jués - czwartek.

W potocznej mowie na w niektórych rejonach alternatywnej Europy używa się w znaczeniu "żona" wyrazu "mujiér" (czyt. muhjer), pochodzącego od hiszpańskiego "mujer".

Gaspar van der Sar

W kwestii zaimków osobowych: postanawiam ostatecznie, że forma celownika będzie identyczna z formą zaimka zwrotnego.

Formę narzędnika bez przyimków można utworzyć przez dodanie do dowolnego wyrazu przyimka "per". W przypadku zaimków zazwyczaj stosujemy jednak czwarty typ zaimka osobowego.

Gaspar van der Sar

qui [czyt. kfi] - co? jaki/jaka/jakie?
cuándo [czyt. kłando] - ile? jak długo?
dónde - gdzie?
adónde - dokąd?
de dónde - skąd?
kómoi [czyt. komoj] - jak?
por qui [czyt. por ki] - dlaczego?

Gaspar van der Sar

Lekcja dwunasta / Léktia disendúo

Czasy i tryby gramatyczne:
1. Presénto símple - czas teraźniejszy prosty. Odmiana czasowników została już przedstawiona. Funkcje jak w angielskim Present Simple.
2. Presénto kompóze - czas teraźniejszy złożony. Funkcje identyczne jak w angielskim Present Continuous Tense. Nie posiada oddzielnej formy czasownika, tworzy się go przez połączenie czasownika "być" w odpowiedniej formie czasu teraźniejszego z imiesłowem czynnym.
3. Passé símple - czas przeszły prosty. Funkcje jak w ang. Past Simple. Posiada oddzielne formy czasownika, które zaprezentuje wkrótce.
4. Passé kompóze - czas przeszły złożony. Funkcje identyczne jak w angielskim Past Continuous Tense. Nie posiada oddzielnej formy czasownika, tworzy się go przez połączenie czasownika "być" w odpowiedniej formie czasu przeszłego z imiesłowem czynnym.
5. Futúre símple - czas przyszły prosty. Odmiana czasowników zostanie wkrótce przedstawiona. Funkcje jak w angielskim Future Simple.
6. Futúre kompóze - czas przyszły złożony. Funkcje identyczne jak w angielskim Future Continuous Tense. Nie posiada oddzielnej formy czasownika, tworzy się go przez połączenie czasownika "być" w odpowiedniej formie czasu przyszłego z imiesłowem czynnym.
7. Koniúnktiv - tryb warunkowy. Funkcje identyczne z polskim trybem warunkowym. Odmiana czasowników w tym trybie zostanie wkrótce przedstawiona.
8. Imperátiv - tryb rozkazujący. Funkcje identyczne z polskim trybem rozkazującym. Odmiana czasowników w tym trybie zostanie wkrótce przedstawiona.
9. Pasív - strona bierna. Powstaje przez dodanie do odpowiedniej formy czasownika "być" (w odpowiednim czasie lub trybie) imiesłowu biernego. Funkcje identyczne z polską stroną bierną.