Conlanger

Rémy

Język leocht (leocht spech) to jeden z języków używanych na Winlandach. Jego nazwa, będąca archaizmem (nowoczesny odpowiednik: locht) oznacza jezioro i wiąże się z Jeziorem Głębokim, które wyznacza geograficzny środek południowej wyspy i znane jest z rozmaitych magicznych i pogodowych anomalii, które występują na jego brzegach.

Fonetyka
Samogłoski
wariant krótki - wariant długi - sposoby zapisu*
[a] - [aː] - a, aa
[ʌ] - /brak/ - ou
[ɛ] - [ɛː] - e**, ee (wewnątrz lub na początku wyrazu)
[ɪ] - [iː] - i, ie, ee (na końcu wyrazu)
[o] - [oː] - o, oo, au***
[u ] - [uː] - u, uu
[y] - /brak/ - y
* zasadniczo pojedyncza litera służy do zapisu dźwięku krótkiego, ale może opisywać również długi, gdy jest w wygłosie.
** <e> na końcu wyrazu przyjmuje wymowę [ə]. Krótkie jest często redukowane do [ə] również w pozycji nieakcentowanej
*** <au> służy do zapisu krótkiego [o] i jest pozostałością dawnego systemu dyftongów, gdzie oznaczało [oi]

Spółgłoski
spółgłoska - sposób zapisu
[m] - m
[n] - n
[ɲ] - ny
[ŋ] - ng
[p] - p, b*
[b] - b
[t] - t, d*
[d] - d
[k] - k, c (jeśli nie stoi przed e, i), ck, g*
[g] - g
[f] - f, v*
[v] - v
[θ] - þ, ð*
[ð] - ð
[s] - s, z*, c (przed e lub i)
[z] - z
[ʃ] - sh
[ç] - ȝ ([link widoczny dla zalogowanych])
[x] - ch
[r] - r
[j] - j
[l] - l
[w] - w
[t͡ʃ] - tsh
* spółgłoski dźwięczne, których bezdźwięczne odpowiedniki istnieją w języku leocht, ulegają ubezdźwięcznieniu na końcu wyrazu

Rzeczowniki odmieniają się przez trzy przypadki (mianownik, dopełniacz i celownik-biernik) wg dwóch wzorów: "mocnego" i "słabego". Wzór mocny dotyczy rzeczowników zakończonych na -cvc (v - samogłoska, c - spółgłoska). Wzór słaby odnosi się do pozostałych rzeczowników:
przypadek - rzeczownik słaby - rzeczownik mocny
Sing. Nom - nome - brucker
Sing. Gen - nomes - bruckres
Sing. AcDat - nome - bruckre
Plu. Nom - nomen - bruckers
Plu. Gen - nomene - bruckresne
Plu. AcDat - nomen - bruckers

Czasowniki dzielą się na "mocne" i "słabe". Wszystkie czasowniki mocne zmieniają samogłoskę w temacie przy odmianie. Większość czasowników mocnych i kilka słabych ma nieregularną odmianę czasów przeszłych. W czasie teraźniejszym nieregularne są czasowniki "być", "mieć" i modalne ("móc" - "mieć pozwolenie", "lubić", "musieć", "mieć powinność", "chcieć"). Czas przyszły tworzy się przy pomocy formy czasu teraźniejszego czasownika "chcieć" i bezokolicznika.

zaimek - być - mieć - móc - mieć pozwolenie - lubić - musieć - mieć powinność - chcieć - robić - spać
Bezokolicznik
- sinen - haven - kennen - deren - lieken - myssen - shoulen - wollen - maken - sleepen
Czas teraźniejszy
ich - am - hev - kan - dar - lieke - muss - should - will - make - sleepe
ðu - be'st - hast - kanst - darst - likst - must - shoust - willst - makest - slapest
he / ha / it - is - haþ - kanþ - darþ - likþ - musþ - shouþ - willþ - makeþ - slapeþ
wee / jee / ði - sinen - haven - kennen - deren - lieken - myssen - shoulen - wollen - maken - sleepen

Istnieją trzy końcówki regularne dodawane do czasownika w celu utworzenia czasu przeszłego prostego: -ede, -de i -te. Pierwsza dodawana jest, gdy temat czasownika zakończony jest na samogłoskę, m, n, t, d, þ lub ð. Druga - gdy temat kończy się na spółgłoskę bezdźwięczną lub r, a trzecia - gdy na dźwięczną:
bezokolicznik - temat - czas przeszły - pl
doen - do - dode - robić
maken - mak - makde - robić
scriben - scrib - scribte - pisać
Czasowniki mocne zmieniają swoje samogłoski rdzenne wg wzoru:
[a] - [aː] - [ʌ] > [ɛ] - [ɛː]
[ɪ] - [iː] - [u ] - [uː] > [y]
[ɛ] - [ɛː] > [o] - [oː]
[o] - [oː] - [y] > nie zmieniają się
W drugiej osobie liczby pojedynczej dodawane są końcówki -edest, -dest i -test

Regularne formy czasu przeszłego dokonanego tworzy się przez dodanie do czasownika w trzeciej osobie liczby pojedynczej przedrostka ge-. Czasowniki zakończone na -eren lub rozpoczynające się od przedrostków ar-, be-, de-, en-, for-, ge-, mis-, om- i re- otrzymują tylko końcówkę trzeciej osoby liczby pojedynczej:
bezokolicznik - forma 3os. ter. - forma prz.dok. - pl
maken - makeþ - gemakeþ - robić
probeeren - probeereþ - probeereþ - próbować
misspellen - misspelleþ - misspelleþ - źle wymówić
Oprócz form czasownikowych, potrzebny jest także czasownik posiłkowy. Trzy czasowniki pełnią funkcję czasowników posiłkowych dla czasu dokonanego: sinen, haven i kennen. Pierwszy odnosi się do czasowników związanych ze zmianą własnego stanu lub położenia. Drugi - do wszystkich pozostałych. Czasownik kennen jest czasownikiem posiłkowym dla czasownika sine.
Czasowniki mocne zmieniają swoje samogłoski rdzenne wg wzoru:
[a] - [aː] - [ʌ] > [ɛ] - [ɛː]
[u ] - [uː] > [y]
[ɛ] > [aː]
[ɛː] > [a]
[o] - [oː] > [u ] - [uː]
[y] > [ɪ] - [iː]
[ɪ] - [iː] > nie zmieniają się

no, rozpisałem się trochę Razz

Rémy

Ðree Ringen for ði Elven-kingen unþer ðe skye,
Syv for ði Dwarfe-forers in ðer hallen af stoon,
Nyn for Dodige Men deemede pa dy.
On for ðe Dark Lord an hit dark ðroun
In ðe Land af Mordor, hwar ði Shadews lyen.
On Ring pa foren ðem aulle, One Ring pa finden ðem,
On Ring pa bringen ðem aulle and in the darkenesse binden ðem
In ðe Land af Mordor, hwar ði Shadews lyen.

Mała próbka Smile

Tomassen

Mnie się nawet podoba, tylko mi troche niemieckim śmierdzi odmiana czasownika Razz

pittmirg

Methinks it looketh rather like ye Middle English tongue... Wink

Rémy

Oboje macie trochę racji Wink

Middle Engysshe to moje główne źródło inspiracji, ale system tworzenia form czasu dokonanego przeszłego jest bezczelnie z niemieckiego ściągnięty Wink

Rémy

W leocht liczba przymiotnika jest zgodna z liczbą rzeczownika. Nie istnieje jako taki system rodzajów (rodzaj wspólny), nie uzgadnia się więc rodzaju.

Odmiana jest banalna, polega na dodaniu końcówki -e [-ə] do przymiotnika odnoszącego się do rzeczownika w liczbie mnogiej. Można po tym odróżnić formy imiesłowów występujące w roli przymiotnika - one końcówki -e nie otrzymują.

Zaimki osobowe:
ich [ix] - ja
ðu [ðuː] - ty
he [xə] - on
ha [xaː] - ona
it [ɪt] - ono
wee [wiː] - my
jee [jiː] - wy
ði [ðiː] - oni, one
Zaimki "he" i "ha" odnoszą się do ludzi, oraz do zwierząt, które mają oddzielne słowa określające płeć. Rzeczowniki nieżywotne oraz te żywotne, w których nie ma takiego podziału, zastępowane są przez "it".
mianownik - celownik-biernik - dzierżawczy - zwrotny - dzierżawczy (mn.)
ich - mee [miː] - min [mɪn] - me [mə] - mine [mɪnə]
ðu - ðee [ðiː] - ðin [ðɪn] - ðe [ðə] - ðine [ðɪnə]
he - hom [xom] - hit [xɪt] - se [sə] - hite [xɪtə]
ha - hor [xor] - hat [xat] - se [sə] - hate [xatə]
it - om [om] - ðes [ðɛs] - se [sə] - ðes [ðɛs]
wee - us [us] - oure [ʌrə] - aus [os] - oure [ʌrə]
jee - jou [jʌ] - joure [jʌrə] - jous [jʌs] - joure [jʌrə]
ði - ðem [ðɛm] - ðer [ðɛr] - se [sə] - ðer [ðɛr]

Zaimki pytające:
hwo? [woː] - kto?
hwet? [wɛt] - co? (mianownikowe)
hwar? [war] - gdzie?
hwens? [wɛns] - skąd?
hwan? [wan] - kiedy?
hwis? [wɪs] - jak?
hwilk? [wɪlk] - jaki? który?
hwis myȝ? [wɪs'myç] - ile?
hwartil? [war'tɪl] - dokąd?
hwarþen? [war'θɛn] - w jaki sposób?
hwarfor? [war'for] - dlaczego?
hwom? [wom] - kogo? (dopełniaczowe i biernikowe)
an hwom? [an'wom] - o kim?
mit hwom? [mɪt'wom] - z kim?
hwiȝ? [wɪç] - co? (biernikowe), czego? (dopełniaczowe)
an hwiȝ? [an'wɪç] - o czym?
mit hwiȝ? [mɪt'wɪç] - z czym?
pa hwiȝ? [paː'wɪç] - po czym?

Zaimki określające:
en [ɛn] - nieokreślony (liczba pojedyncza)
ens [ɛns] - nieokreślony (liczba mnoga)
ðe [ðə]* - określony (liczba pojedyncza)
ði [ðiː] - określony (liczba mnoga)
* "ðe" może przybrać wymowę [ðɛ], jeśli słowo, które poprzedza, zaczyna się na spółgłoskę - wtedy też łączy się z nim w wymowie.

Rémy

Przyimki można podzielić w leocht na dwie grupy: statyczne - odnoszące się do lokalizacji czegoś w przestrzeni, oraz dynamiczne - odnoszące się do przemieszczenia. Przyimki łączą się z czasownikami, tworząc czasowniki rozdzielnie złożone (np. unþerstricken - podkreślać = unþer - pod + stricken - kreślić).

Przyimki statyczne:
alung ['aluŋ] - wzdłuż
among ['amoŋ] - wśród
an [an] - na
below ['bɛlow] - poniżej
betwick ['betwɪk] - pomiędzy
by [by] - przy
bysidan ['bysɪdan] - obok
clous (til) [klʌs (tɪl)] - blisko
dawn [dawn] - w dole
engegen ['ɛngɛgɛn] - naprzeciw
hinde ['xɪndə] - za
in [ɪn] - w
insidan ['ɪnsɪdan] - w środku, wewnątrz
kross [kros] - przez, po drugiej stronie
naar [naːr] - blisko
neȝt (til) [nɛçt (tɪl)] - obok
oop [oːp] - na górze
ouf ['ʌf] - u
ouver ['ʌvɛr] - nad, ponad
unþer ['unθɛr] - pod
utsidan ['utsɪdan] - na zewnątrz

Przyimki dynamiczne:
ðro [ðroː] - przez
fra [fraː] - z
pa [paː] - do
past [past] - obok
runde ['rundə] - na około
til [tɪl] - do
tilwaard ['tɪlwaːrd] - w kierunku

Rémy

Leocht od dziś jest używany w mojej alternatywnej historii jako angielski, gdyż konlang który miał odgrywać tę rolę był bardzo podobny. Toteż oto parę bonusów:
- nowa nazwa: English (oryginalna, nie?)
- dwie zmiany fonetyczne: r jest wymawiane jako /ɹ/, chyba że kończy sylabę lub słowo, wtedy jako /ɐ/