Conlanger

Canis

Nie planowałem tego publikować na forum, ale jednak zdecydowałem się na większą naturalistyczność, niż z początku, więc pewnie pomoc będzie błogosławieństwiem. Nie mogę jednak zacząć tematu o conlangu i wyrywać zagadnienia z kontekstu, więc pozwólcie, że opowiem wam bajkę o małym nooblangu, który chciał być prawdziwym językiem.

MERA ALFA, czyli 𐤐𐤀𐤟𐤌𐤓𐤏𐤄𐤟𐤀 pɑʔ mɤrʕe ʔi, nazywany także PROSTYM 𐤑𐤍 s’en jest półapriorycznym-półnaturalistycznym mutantem (natconlang?) stworzonym w hołdzie językom semickim, ale jednocześnie zachowując od nich silny dystans. Gdyby to był język naturalny, to takie coś mogłoby powstać tylko przez połączenie trzech potężnych procesów, mieszania się języka semickiego z językiem nieklasyfikowanym bądź odwrotnie, rozwoju, skodyfikowania i regulacji tego języka, oraz silnego słowotwórstwa.

Może być zapisywany za pomocą dowolnego pisma semickiego bądź skrajnie antycznej, spółgłoskowej greki, ale preferowanym systemem zapisu byłoby mimo wszystko pismo fenickie.

Jak na język z grupy mer, alfa jest i tak mocno naturalistyczna, choć procesy przemian są dosyć swobodne. Nie istnieją ŻADNE kryteria co do tego, które słowa mają być aprioryczne, a które semickie. Niekonsekwencja i mieszanie tutaj celowo ma osiągnąć wszelkie szczyty.

Ponieważ jestem bardzo, bardzo słaby w tworzeniu conlangów naturalistycznych, stwierdziłem, że w sumie mera alfa to dobry pomysł na poćwiczenie. Bez ćwiczeń i żyznej krytyki nie dojdzie się w tworzeniu takich języków do niczego. Poza tym pewnie każdy zaczynał robienie natural. conlangów od jakiegoś nooblangu.
Oto proponowany przeze mnie model zmian od prasemickiego:
b → b
p → p
ð (ḏ) → z
θ (ṯ) → s
θˁ (ṱ) → s’
d → d
t → t
tˁ (ṭ) → t’
ʃ (š) → ʃ (š)
ʣ (z) → z
ʦ (s) → s
ʦˁ (ṣ) → s’
l → l
ɬ (ś) → ʃ (š)
ɬˁ (ṣ́ ) → s’
g → g
k → k
kˁ (ḳ ) → q’
ʁ (ġ) → ʕ
χ (ẖ)→ ħ
ʕ (ʻ)→ ʕ
ħ (ḥ) → ħ
ʔ (ʼ) → ʔ
h → h
m → m
n → n
r → r
w → j
j (y) → j
ā → ɑ
a → a, i
Powyższe samogłoski to nie wszystkie, ale te, jakie na razie uznałem. Jak widać poniżej, na nieśmiało utworzonych podstawowych słowach, mamy ikanie, zwłaszcza po zwarciu krtaniowym. Liczba podwójna nie istnieje, nie istnieją też długie samogłoski, dźwięk /w/ wypadł zupełnie albo jest pochodną /u/ i nie jest zapisywany. Spółgłoski emfatyczne są ejektywne.
*ʔab → ʔib (ojciec)
*ʔimm → ʔimiʔ (matka)
*bn → bin (syn)
*bint → binit (córka)
*ʔaχ → ʔiħ (brat)
*ʔaχāt → ʔiħɑt (siostra)
*ʔalmanat → ʔilmanat (wdowa)
*ʔanta → ʔinta (ty, męsk.)
*ʔanti → ʔinti (ty, żeńsk.)
*suʔa → juʔi (on)
*siʔa → jiʔit (ona)
*niyaħnū, *niyaħnā → nīħnɑ (my)
*ʔantunā → -
*sunā → -
*ʔantunū → ʔintun (wy, męsk.)
*ʔantinā → ʔintinɑt (wy, żeńsk.)
*sunū → sun (oni)
*sinā → sinɑt (one)
Korzystałem z rdzeni podanych [link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych], trochę tu¹ oraz z wikisłownika.

¹ponieważ coś się chrzani w BBCode, podaję adres tu: [link widoczny dla zalogowanych]\data\semham\semet&first=1

Leto Atryda

jasnysfinks

Ten język jest rdzeniowo-spółgłoskowy?

Canis

Tylko spółgłoski się liczą do zrozumienia słowa. Samogłoski istnieją po to, by słowo można było w ogóle wymówić, co nie znaczy, że można sobie wymawiać jak się chce.

Czy ktoś jeszcze ma jakieś opinie? : o Bo to pierwszy taki powiedzmy półpoważny projekt, już od dawna.

Toivo

Henryk Pruthenia

Artaxes

W językach saliskich i abchaskim dopuszczalne są wielospółgłoskowe zbitki.

spitygniew

Canis

Leto Atryda

Canis

[link widoczny dla zalogowanych]
Czy to jest dobre? xD