Conlanger

Leto Atryda

Szanowni państwo,

Przedstawiam nową wersję pewnego nie pierwszej młodości szkicu lingwistycznego autorstwa Leto Atrydy.

Na razie gotowa jest tylko fonologia, a więc zacznę od niej.

Samogłoski
A a [a]
E e [ɛ], w sąsiedztwie spółgłosek palatalnych [e]
I ı - wolna wariacja między [ɨ] i [ə]
İ i [i ]
O o [ɔ], przed <v> jest to [o]
Ö ö [œ], w sąsiedztwie spółgłosek palatalnych [ø]
U u [u ]
Ü ü [y]

Cechą charakterystyczną jest harmonia wokaliczna - w danym słowie mogą wystąpić tylko samogłoski szeregu przedniego e i ö ü lub tylko tylnego a ı o u

Spółgłoski
Zwarte: p b t d c j [c ɟ] k g
Szczelinowe: f v s z š ž [ʂ ʐ] ś ź [ɕ ʑ]
Nosowe: m n ñ [ɲ]
Półotwarte v [ʋ] l r [ɻ] y [j]

Spółgłoski z retrofleksją są używając terminologii pmva apiko-palatalne

Alofonia:
*spółgłoska /l/ wymawiana jest jako [l] lub [lʲ] w otoczeniu samogłosek szeregu przedniego i jako [ɫ] w otoczeniu samogłosek tylnych
*Połączenia /tr dr/ to fonetycznie [tʂ ɖʐ]

Akcent pada na pierwszą sylabę wyrazu, chyba że jest prefiks

Leto Atryda

Nazwa własna języka to Ika-Mılźań.

Niektóre aspekty gramatyki:
-szyk zdania VSO
-przypadki oznaczane prefiksami
-ewidencjalność jako kategoria gramatyczna czasownika
-bogaty system zaimków, które mają różne formy w zależności od stosunku emocjonalnego do określanej nimi osoby lub rzeczy

Rys konkulturowy

Mylzianie to lud koczowniczy typu stepowego. Choć w drodze podbojów wchłonęli w siebie ludy rolnicze, wciąż uważają rolnictwo za zajęcie "niemęskie". Ich religią jest politeizm, przy czym bogowie są utożsamiani z konkretnym miejscem raczej niż z dziedziną życia. Historycznie ma to sens, ponieważ bogowie wyewoluowali z przodków, których duch miał według wierzeń pozostawać w miejscu śmierci. Od czasu rozwoju organizacji państwowej duże znaczenie ma kult władcy (acok), który jako jedyny ma prawo zwracać się bezpośrednio do głównych bogów, nazywanych "przedwiecznymi".
Specyfiką kultury militarnej Mylzianów są oddziały złożone z fanatycznych wojowniczek określanych jako yarlık.

Vilén · Gość

Kwadracik

...albo [link widoczny dla zalogowanych].

jasnysfinks

Nie napisałeś nic o gramatyce. Nie podałeś odmian. Czemu?

Leto Atryda

Najłatwiej przychodzi mi tworzenie fonologii, czyli komponowanie muzyki języka. Ale ty tego nie docenisz, bo dla ciebie język to tabelki.

jasnysfinks

Ja to wiem. Jak komuś przychodzi łatwiej tworzenie fonologii, a nie gramatyki to nich sobi9e tworzy jak chce.Nawet słów prawie nie ma

Kwadracik

jasnysfinks, jesteś po prostu śmieszny. Chyba nie jest kwestią zbyt kontrowersyjną, że żeby zacząć tworzyć słownictwo w języku, trzeba wiedzieć, jak je do cholery wymówić. W przeciwnym razie równie dobrze możesz wymyślać sobie gramatykę przy pomocy obrazków i patyczków z napisami "liczba mnoga", "czas przeszły", itp.

Toivo

Kwadracik

Ooo, cześć Toivo Razz

Odnosiłem się do pretensji jasnegosfinksa które w domyśle odnosiły się do pretensji na temat jego własnego języka pozbawionego fonologii Smile

bandziol20

Leto Atryda

Piękna tabelka w stylu Mrocznego Sfinksa, obrazująca deklinację w języku mylziańskim:

Gdy istnieje wiele form danego przedrostka (czyli zawsze), dobieramy tę która jest zgodna z harmonią wokaliczną oraz z zasadą unikania hiatusu (dwóch samogłosek pod rząd).

Uwagi:

Absolutyw jest używany w roli podmiotu zdania nieprzechodniego

Ablatyw pełni też funkcję narzędnika

Dopełniacz oznacza źródło (woda ze strumienia), bycie częścią całości (najjaśniejsza wśród gwiazd) lub materiał (miecz z żelaza)

Posesyw oznacza posiadanie (dom rodziców )

Tworzenie liczby mnogiej

Rzeczowniki zakończone samogłoską otrzymują końcówkę -ya / -ye, w zależności od harmonii wokalicznej.

Rzeczowniki zakończone na spółgłoskę /p b f v m c j ś ź ñ š ž r l/ otrzymują -i lub -ı.

Rzeczowniki zakończone na pozostałe spółgłoski ulegają palatalizacji:

t -> c
d -> j
s -> ś
z -> ź
st -> śt
n -> ñ
k -> š
g -> ž
sk -> šk

Liczba kolektywna, używana gdy mowa o całej grupie bytów danego rodzaju (np. ludzie jako gatunek), jest prostsza. Wystarczy dodać -or / -ör po spółgłosce i -vor / -yör po samogłosce.

pittmirg

Leto Atryda

Leto Atryda

Kolejna porcja gramatyki

Faktyczna liczba form rzeczownika jest większa niż wydawałoby się nad podstawie ostatniej tabelki, ze względu na istnienie dodatkowych prefiksów oznaczających relacje w czasoprzestrzeni:

Gva / Gve - góra
So / Sö - dół
Uñı / üñi - prawo
Tra / Tre – lewo
Skı / Ski – przed
Źa / Źe - po

Prefiksy te są dołączane do rzeczownika w miejscowniku (gvebesklüt - nad ziemią, söbesklüt - pod ziemią). Mogą być też dodawane do czasowników ruchu by określić kierunek w którym odbywa się ruch.

Przymiotniki jako takie nie istnieją, zastępują je (w przypadku bardziej elementarnych przymiotników) sufiksy doczepiane do rzeczownika. Umożliwia to tworzenie tasiemców w rodzaju gvebesklütelež 'nad zimną ziemią'. Akcent w takich wyrazach pada na rzeczownik właściwy (sklüt)

Bardziej wyrafinowane przymiotniki są zastępowane czasownikami o znaczeniu „być takim”. Gdy chcemy użyć ich w funkcji przydawki, tworzymy imiesłów.

Liczebniki do dwunastu łączą się z dopełniaczem liczby pojedynczej. Powyżej dwunastu łączą się z dopełniaczem liczby mnogiej. Liczebniki porządkowe nie istnieją, zamiast tego używa się liczebnika zwykłego z mianownikiem liczby pojedynczej.