Conlanger

Vilén · Gość

Pidžinosloviansk – tot izkustven polu-naturalističen jazik mežusloviansk, i imaju nadeža, že budet više dober od Slovio ;P.

W skrócie, Pidžinosloviansk to 157843215. język międzysłowiański, dość mocno inspirowany takimi językami jak Slovianski-P (i to tym aż za bardzo), Glagolica (bardzo mało) oraz bułgarskim; mający być kompromisem między językami naturalistycznymi (jak Slovianski-N, Slovianski-P czy Glagolica) a schematystycznymi (jak Slovianski-S czy Slovio).

W odróżnieniu od niektórych innych języków wszechsłowiańskich, Pidžinosloviansk jest oparty na umiarkowanej zasadzie Jest više od jedin cesta, bi tot zkažeti – przykładowo, posiada dwa słowa oznaczające „przyjaciela”: priatel i drug, których użycie zależy od preferencji (bądź pochodzenia) mówiącego; czy też dwa równoprawne sposoby wskazywania osoby w czasie przeszłym (np. ja delal i delal sem). Oczywiście w/w zasada może być także wyrażona jako Jest više než jedin put, bi tot rečeti, a tekst z początku tego posta:

Pidžinosloviansk jest izkustven pol-naturalističesk jazik mežusloviansk, i u mene nadeža, da budet više dober než Slovio ;P.

No i na koniec, skoro Gabryjel Svoboda (a może to był Ondrej Rečnik? nvmd) nazwał swój język Odkavski, to ja mogę nazwać swój Nakavsk, jakoże u mnie zamiast sztucznego od dla oznaczenia posiadania, posiadam naturalne bułgarskie na ;p.

Alfabet i fonologia: (Azbuka i izgovor)

Pidžinosloviansk może być zapisywany zarówno w cyrylicy, jak i w alfabecie łacińskim. Takoż tak się przedstawia sytuacja:

P p; П п [p]
B b; Б б [b]
F f; Ф ф [f]
V v; В в [v]
M m; М м [m]

T t; Т т [t]
D d; Д д [d]
S s; С с [s]
Z z; З з [z]
N n; Н н [n]

C c; Ц ц [ts]
Č č; Ч ч [tʃ]
Š š; Ш ш [ʃ]
Ž ž; Ж ж [ʒ]

K k; К к [k]
G g; Г г [ɡ]
H h; Х х [x ~ h ~ ɦ]

L l; Л л [l]
R r; Р р [r]
J j; Ј ј [j]
W w; Ў ў [w]

A a; А а [a]
E e; Е е [ɛ ~ e]
I i; И и [i]
O o; О о [ɔ ~ o]
U u; У у [u]

IA ia; Я я [ja ~ ija]
IO io; Ё ё [jɔ ~ jo ~ ijɔ ~ ijo]
IU iu; Ю ю [ju ~ iju]

Połączenie dž/дж może być zarówno koartykułowane [dʒ͡], jak i wymawiane jako dwie oddzielne głoski [d.ʒ]. Jeżeli obok siebie występują dwie samogłoski, są one wymawiane oddzielnie, np. naučiti [na.u.tʃi.ti] (skontrastowane np. z awtor [aw.tor]).

Spółgłoski dźwięczne na końcu wyrazu mogą być ubezdźwięczniane (choć nie muszą). W przypadku zbitek spółgłoskowych obowiązuje ubezdźwięcznienie regresywne, z wyjątkiem połączeń typu bezdźwięczna + v, gdzie ubezdźwięcznienie może nie zajść (np. tvoj [tvɔj]), bądź może zajść progresywnie (np. tvoj [tfɔj]).

Akcent może paść na dowolną sylabę wyrazu; jednakże wzorcową wymową jest wymowa z akcentem inicjalnym.

Kwadracik

Po nazwie spodziewałem się czegoś ciekawszego (tak, czekam aż ktoś nawiąże do "dom guvno" Razz

), ale czekam na gramatykę...

Mam nadzieję, że nie popadniesz w Sofizmat Zamenhofa, tj. "jest więcej niż jedna droga, dlatego będzie tak, jak a. mają inne języki słowiański, i b. jak ma mój polski".

Czemu w cyrilicy "ј", a nie "й"? Zawsze lubiłem ładną symetrię "й" vs. "ў". Smile

Edit: Okej, widzę trochę gramatyki po przykładach w tłumaczeniach. Trochę nie łapię, czemu zachowujesz np. odmianę czasownika, ale nie rodzaj gramatyczny. Ten drugi jest w słowiańskich na tyle uniwersalny i przewidywalny, że chyba nie byłoby z nim problemów... no chyba, że chcesz międzynarodowić (tylko przypadkiem nie pouzivaj neslovanskih koncowkov!), a wtedy odmiana czasownika też byłaby nie na miejscu.

Henryk Pruthenia

Czy którykolwiek język wszechsłowiański może mieć nosówki??? Czemu każdy się ich pozbywa???

Vilén · Gość

varpho

pittmirg

Henryk Pruthenia

Hapana Mtu

varpho

"i" nie wystaje u dołu. i dobrze się wpisuje wizualnie we wzorzec "kwadratowej" bukwy, jako jej "połowa". nawet jak ma dwie kropki.
poza tym w białoruskim kropki mają jakieś uzasadnienie - chociażby żeby się to "i" nie myliło z drugą częścią "ы". a w ukraińskim ma znaczenie ilość kropek.
natomiast w jugosłowiańskim to jest moim zdaniem takie zapożyczenie na chama. Smile

a raczej "na hama".

zbihniew

Kwadracik

Stawiam na zapożyczenia w stylu "Ўашингтон".

Vilén · Gość

Kwadracik

No właśnie... skoro masz i cyrilicę, i łaciński, to czy wszystkie zapożyczenia się "ufonetycznia"? Np. odpowiednikiem Ўошинтон-a w łacińskiej byłby "Džordž Wošinton"?

Vilén · Gość

zbihniew

A gdyby w/v były tylko alofonami w ramach mnogocestnogo pravidla? Wówczas Evropa/Europa, avtor/awtor, Wos~inton/Vos~inton byłyby dwoma opcjami wymowy bez mnożenia liter ponad potrzebę. Oczywiście, to tylko moje zdanie.