Conlanger

Filip

Alfabet:
I i Y y O o Ŏ ŏ U u E e Ĕ ĕ A a Ă ă R r T t D d L l M m H h Ħ ħ K k S s Z z J j F f W w N n P p B b
W rechajckim alfabecie jest 25 liter.
Znak diakrytyczne to "brĕwe" ( ̆ ) i trŏessi ( ̵ ) (przekreślenie)

Fonetyka:
W języku rechajckim są dwie głoski, które właściwie wymawia się tak samo. Różnica między nimi jest taka, że jedna jest spółgłoską, a druga samogłoską. Samogłoskę "i" czyta się tak jak w języku polskim. Jest też głoska odpowiadające polskiej głosce "j", jednak nigdy nie występuje sama. Można ją znaleźć w wymowie liter "y", "ŏ", "ĕ" i "ă".
Literę "y" czyta się jak polskie "i" i "j" (ij). Litera ta zwykle stoi przed samogłoską (np. "ya" daje nam "ija"). Dzięki temu tworzy nową sylabę (w połączeniu ya powstaą sylaby "i" i "ja").
Z literami "ŏ", "ĕ", "ă" jest podobnie. Czyta się je "oj", "ej" i "aj".
Literę "j" czyta się jak polskie "sz"
Litera "ħ" to tzw. dźwięczne h.
Podwójne spółgłoski (np. ss) czytamy tak samo jak pojedyncze.
Resztę czytajcie jak w polskim.

Sylaby:
W języku rechajckim dopuszczane są sylaby (C)(C)V(C)(C). Oznacza to, że sylaba musi się składać z jednej samogłoski, a przed nią lub po niej może stać jedna lub dwie spółgłoski.

Części mowy:
Rzeczownik (mablesi) - Oznacza rzeczy i osoby. Może kończyć się na dowolną głoskę.
Czasownik (fayersi) - Określa działanie w czasie. Zwykle kończy się na "s".
Przymiotnik (găsi) - Daje określenie rzeczownikowi. Zwykle kończy się na "a".
Przysłówek (marsi) - Daje określenie czasownikowi. Zwykle kończy się na "r".

Rodzaje rzeczownika:
Męski - Dotyczy tylko człowieka - mężczyzny.
Żeński - Dotyczy tylko człowieka - kobiety.
Nijaki - Dotyczy wszystkich rzeczy i zwierząt.

Przypadki:
Ogólny - Używając go pozostawiamy rzeczownik w formie podstawowej. Używa się go wszędzie, gdzie nie używa się dopełniającego lub skierowanego.
Dopełniający - W tym przypadku wyraz kończy się na "e". Używa się go, gdy rzeczownik dopełniający posiada inny rzeczownik (tak jak w niektórych przypadkach dopełniacza w języku polskim).
Skierowany - Aby go utworzyć, do formy podstawowej rzeczownika dodajemy "ya". Jeśli rzeczownik kończy się na "o", "e", lub "a", dodajemy do ostatniej litery brejwa ( ̆ ) i dopisujemy "a". Używamy go wtedy, gdy np. w języku polskim celownika lub biernika).

Pozostałe zasady gramatyczne (nie wiem jak to nazwać):
Głoska /j/ nie występuje sama, ale jest w wymowie liter "y", "ŏ", "ĕ" i "ă".
W języku rechajckim przez rodzaje nie odmieniają się przymiotniki, a czasowniki nie odmieniają się ani przez rodzaje, ani przez osoby.
Przymiotniki nie odmieniają się przez przypadki.
Liczbę mnogą tworzy się, poprzez dodanie do rzeczownika -ha. Podobnie jest przy osobach.
Przed powiedzeniem godziny w języku polskim trzeba dodać "o" np. o dziewiątej. W języku rechajckim zawsze piszemy "heyor".
Wielkich liter używamy tylko na początku zdania. Narodowości, imiona itp. piszemy zawsze małą (jedynym wyjątkiem są nazwy własne).
Przysłówki tworzy się od przymiotników, poprzez dodanie na końcu wyrazu literki "r" (pya --> pyar).
Aby utworzyć rzeczownik od czasownika (zawód) trzeba na końcu wyrazu dodać "si" (darets --> daretssi).
Aby z rzeczownika zrobić "posiadacza", należy na jego końcu dodać "e" (stworzyć przypadek dopełniający). W takim przypadku "posiadacz" musi stać przed rzeczą, którą posiada.

Co o tym myślicie?

EDIT: To jeszcze nie koniec jego gramatyki, a mam też dosyć bogate słownictwo Smile

Maxz

Rémy

Przymiotniki nigdy nie odmieniają się przez osoby, więc nie trzeba było tego zaznaczać

Maxz

Rémy

Ale w tym się nie odmieniają, czyli nie odbiegają od standardu. Co innego napisać "przymiotniki odmieniają się przez osoby" - to by nie było oczywiste.

pittmirg

Filip

Maxz

W qento kiedyś czasowniki nie odmiemiały się przez czasy. Zamiast tego przez czasy odmieniały się zaimki (odmiana nieregularna) i rzeczowniki (odmiana regularna) w roli podmiotu.