Conlanger

Eldarion I

Nowowswebski też powstawał na początku tak, żeby brzmiał jak najładniej i jak najbardziej mi się podobał a ja praktycznie nie wiem nawet, jak jest dzień dobry po fińsku Razz

Da się a priori... ;]

Vilén · Gość

Toivo

Albo hääyöaie Wink

Prowadzę zresztą listę śmiesznych fińskich słów - są na niej między innymi koko, pako, muu, puu, kaikki, ajaja. Ale pilnuję, żeby vereniel był wolny od takich kwiatków.

muggler

BartekChom

To już słowa podobne jak w moim aeloahalindoańskim (albo języku niestereotypowych krasnoludów). W sumie też ładne brzmienie było jednym z celów.

Toivo

Parę drobnych zmian. Po pierwsze, w systemie samogłosek. Na dziś wygląda on tak:

SAMOGŁOSKI

Krótkie:
a = [ä]
e = [e]
i = [i]
o = [ɔ]
u = [u]

Długie:
á = [äː]
é = [eː]
í = [iː]
ó = [ɔː]
ú = [uː]
ui = [y:] (wyewoluowało z dyftongu)
oe = [ø:] (j/w)

Dyftongi:

Kwadracik

Toivo

Kolejne uaktualnienie, tym razem dotyczące gramatyki. Po pierwsze, drobne zmiany w zaimkach:
en - ja (nie rozróżnia rodzaju)
sil - ty (j/w)
ilya/elye - on/ona

ZAIMEK JAKO AGENS

Teraz główna kwestia, czyli co się dzieje, gdy zaimek "en" lub "sil" jest wykonawcą czynności. Otóż zarówno w zdaniach z czasownikiem nieprzechodnim, jak i z czasownikiem przechodnim, doczepia się on do orzeczenia:
1. nieprzechodni: En caivaïssen. - Ja idę. (caivaïssen = caiva + is + en)
2. przechodni: Vérenyelvaï inváraïssil. - Ty rozumiesz vérenyél. (inváraïssil = invára + is + sil)

Forma taka prawie zawsze wypiera zaimek osobowy w ergatywie. Dlatego choć ergatyw od "en" i "sil" istnieje, to jest on raczej martwym bytem gramatycznym Wink

. Zauważmy, że w przypadku czasownika nieprzechodniego taka forma nie uprawnia nas do usunięcia zaimka w absolutywie (taki zabieg jest dopuszczalny np. w poezji, ale na co dzień brzmi to raczej jak niechlujstwo językowe). W końcu, na pierwszym przykładzie widać, że nie jest to "proste sklejanie", lecz dzieją się tam różne dziwne rzeczy. Dobrze jest więc rozpisać to w formie tabelki (na przykładzie "parla" - mówiący):

BartekChom

pittmirg

Toivo

Znowu poprawka do fonologii (pewnie nie ostatnia Wink

):

SAMOGŁOSKI

Bez zmian, czyli 5 fonemów samogłoskowych: a [a], e [e], i [i], o [ɔ], u [u]. 6 dyftongów tak jak było.

SPÓŁGŁOSKI

Tutaj zmiana: usunąłem spółgłoski retrofleksyjne (czym pewnie ściągnę na siebie wasze gromy Wink

), za to dodałem dwie nowe: x [x] i jej miękki odpowiednik, czyli [ç].

Wszystkie spółgłoski oprócz [h] mogą być palatalizowane albo (uwaga! trudne słowo - ale pewnie znane wam) labiowelaryzowane. Oznacza się to odpowiednio:
- palatalizacja - "i" po spółgłosce (np. niél) albo "'" (apostrof - tylko na końcu wyrazu, np. tummen')
- labiowelaryzacja - "u" po spółgłosce (np. suiva)

ALOFONIA

To jest ważna sekcja, bo tu jest dużo zmian. Zacznijmy od spółgłosek:
- [h]: Warto tu nadmienić, że ta spółgłoska może występować tylko na początku wyrazu, między samogłoskami lub po spółgł. z II rzędu (v/d/j/g). W drugim i trzecim przypadku realizowane jako [ɦ].
- [ʋ]: przed akcentowaną samogłoską realizowane jako [v], zaś przed spółgłoską - jako [β̞].

Samogłoska zmienia brzmienie pod wpływem palatalizacji/labiowelaryzacji spółgłoski, która przed nią stoi. Oto tabelka alofonów:

bandziol20

Toivo

jasnysfinks

Chciałbym zauważyć, że język nie posiadający czasowników jako części mowy jest trudny do nauki, a do tego jezyk jest jeszcze kontekstowy.

Toivo

Uff... Wreszcie. Po wielu godzinach zmagania się z fonologią i z tabelkami odmian czas zaprezentować aktualną wersję Verenyel. Opis (jeszcze niekompletny, ale dający pewien pogląd) znajdziecie [link widoczny dla zalogowanych]. Docelowo ma to być oczywiście strona pod tytułem "Verenyel", ale tu musi admin wkroczyć do akcji. Wszelkie komentarze mile widziane Smile

.

Części o składni jeszcze nie ma, więc pokrótce wyjasnię o co chodzi z tymi dwoma koniugacjami i "częściową ergatywnością". Otóż podobnie jak w węgierskim, mamy koniugację podmiotową i przedmiotową. Podmiotowa kładzie nacisk na samo wykonywanie czynności i nie wymaga dopełnienia (a jeśli już jest, to nieokreślone, w Partitivie). Przedmiotowa opisuje fakty, skutki wykonania czynności i wymaga dopełnienia. Ponadto koniugacji przedmiotowej używamy z tzw. czasownikami pasywnymi, czyli takimi, które nie opisują fizycznej czynności (np. widzieć, kochać, wiedzieć).

Gdy czasownik występuje w koniugacji podmiotowej, mamy podstawowy szyk zdania SVO, agens występuje w absolutywie, a ewentualne dopełnienie w dopełniaczu, np.:
En elan. - ja-ABS żyć-I Sg. Podm. - Ja żyję.
Enver cirdai cirjata. - człowiek-ABS. pisać-Im Sg. Podm. książka-PART. - Człowiek pisze książkę (jakąś).

Przy czasowniku w koniugacji przedmiotowej podstawowy szyk to OSV, ponadto używamy ergatywu dla wykonawcy czynności i absolutywu dla obiektu (który jednak jest gramatycznym podmiotem, czyli forma czasownika zależy od niego), np.:
Silyis naimes nahdeïs. - księżyc-ABS kobieta-ERG widzieć-Sg. Przedm. f (por. polskie, choć naciągane, "Widzi mi się księżyc")
Cirja ennes sisarenne annaïs. - książka-ABS ja-ERG siostra-POSS-"do" dawać-Sg. Przedm. m.
(m., f. - rodzaj męski, żeński)

Na ten temat jest dużo więcej do napisania, ale to wkrótce.

Tymczasem napiszę jeszcze w ramach ciekawostki o historii fonologii, czyli jak to ewoluowało podczas tworzenia:

- zanik iloczasu
a: > a
e: > ei
i: > ai
o: > ou
u: > au
Powyższe zmiany dotyczą sylab akcentowanych. W nieakcentowanych zaszło zwykłe skrócenie.
"Nowy" iloczas zależy od akcentu, podobnie jak w językach germańskich.

- zanik labializacji
Występując przed /i/ i /e/ zamieniła te samogłoski w odpowiednio /y/ i /ø/, w pozostałych miejscach albo po prostu zniknęła, albo przekształciła się w sylabiczne "u".

- lenicja dźwięcznych zwartych
Wiem, wiem, w Verenyel, który tu prezentowałem, nigdy nie było dźwięcznych zwartych. Jest to raczej element conworldowy historii języka.

- wokalizacja "l" po "o"
Trochę jak w niderlandzkim: ol > ou. Natomiast po innych samogłoskach "l" nie towarzyszy żadne wałczenie (co najwyżej lekka welaryzacja po "a").

Niedługo postaram się uzupełnić gramatykę i coś potłumaczyć.