Conlanger

Dynozaur · Wysłany: Wto 18:54, 08 Mar 2011 Temat postu:

Deklinacja wygląda bardzo prosto. Są jedynie cztery przypadki.

Cztery "górne" - Mianownik, Dopełniacz, Celownik, Biernik.

Funkcję narzędnika przejął mianownik, miejscownika - celownik.

Określenia czasu mają przypadek czasowy, wywodzący się z narzędnika - np. üstreme = rano (od üster = ranek).

Ponadto, ciekawa jest konstrukcja partytywu, w której rzeczownik w dopełniaczu łączy się z przymiotnikiem/zaimkiem przymiotnym w... mianowniku. Partytywność dotyczy przede wszystkiem rzeczowników materjałowych - z reguły niepoliczalnych i nieposiadających określoności (tutaj partytywność w pewnym sensie pełni funkcję określoności). Podobnie jak w połabskim, w Vanstinie możliwą (i całkowicie normalną) rzeczą jest podmiot w dopełniaczu (partytywnym)!

Skoro o określoności mowa - wyraża się ją także bardzo prosto. Zwykłym rodzajnikiem przedimkowym (wywodzącym się z prasł. zaimka wzkazującego *sь). Odmienia się on przez przypadki razem z rzeczownikiem. Trochę inaczej określoność wyraża się w przypadku przymiotników - tutaj stawia się rodzajnik jedynie w mianowniku. W innych przypadkach używane są inne końcówki (końcówki przymiotnika nieokreślonego są mniej więcej takie same jak rzeczownika, a określonego - bardziej przypominają nasze końcówki przymiotnika).

A, jakby co - nie czepiajcie się końcówki -an/-in w dopełniaczu męzkonijakich. Musiałem jakoś uniknąć redukcji samogłosek. Dopełniacz jest w Vanstinie zbyt znaczacy, by brzmiał tak samo jak mianownik. Załóżmy, że Wandowie zaczęli odruchowo wstawiać tam nosówkę, by uniknąć redukcji. Wiem, że to mało realistyczne... jak cały ten conlang, zresztą.

Jeśli chodzi o wzory odmian - trudno mi powiedzieć, ile ich jest. Dziwny rozwój fonetyczny Vanstiny pewnie powiększył ich liczbę (zwłaszcza rozwój PS *š, *ž - które gwałciły leżącą po nich samogłoskę). Do porządku muszę też doprowadzić Sandhi. Znajomość ich jest ważna, bo bez nich Vanstine wydaje się cholernie nieregularnym językiem. Na przykład dopełniacz słowa cede (tj. ziemia, grunt) brzmi stan i jest to odmiana w 100% regularna. Wszystko ma swój początek w PS - *šьdъ (derywat od "chodzić", "szedł") - ruchomy jer + późniejsze Sandhi.

Dałbym z chęcią trochę tabelek (przedstawiłbym kilka najbardziej typowych wzorów odmiany przynajmniej), ale muszę się najpierw nauczyć, jak je wstawiać w posty. Ewentualnie, zrobię to na Wiki (ale muszę się najpierw zarejestrować, na nowej CW jeszcze konta nie mam), ale na to dajcie mi trochę czasu. Razz

To naprawdę nie jest trudny język. W mojej (subjektywnej) klasyfikacji języków według trudności jest tak oczko, może dwa, wyżej od niemieckiego.

A trochę z innej beczki - gdzieś pojawiło się stwierdzenie, że "q" nie pasuje do slavlangu. Moim zdaniem w ten slavlang wpasowuje się dość zgrabnie (np. quete, querde = kwiat, twardy).

bigos · Gość

Byłbyś w stanie przedstawić odmianę rzczowników?

spitygniew · Wysłany: Pią 12:37, 18 Mar 2011 Temat postu:

To ty nie wiesz, że on z ujawnieniem szczegółów vanstine i zimnego czeka, aż Polska wystąpi z Unii Europejskiej?

jasnysfinks

Czy byłbyś w stanie podać gramatkę wraz z koncówkami?

Mścisław Ruthenia