Conlanger

Wiktor

Właśnie wróciłem do żywych - po miesięcznej przerwie znów mam internet!
Ten miesiąc nie próżnowałem i zacząłem tworzyć nowy język - velarinan.
Velarinan jest językiem, którym posługują się Vini - potomkowie Filonów. Od velarinanu pochodzi język Mavaiów, nad którym zawiesiłem prace...
Oto głoski, jakie znajdziesz w velarinanie:
Samogłoski:
Λ - a
ε - e
e - ē
i - i
u - u
ɔ - o

Spółgłoski:
- przestankowe:
p - p
t - t
k - q
c - č
- szczelinowe:
Φ - pj
s - s
v - w
∫ - sj
ʒ - cj
ts - tj
- aproksymanty
R - r
l - l
L - y
- nosowe
m - m
n - n

Ponadto występują w języku dyftongi Vɔ:
Λ ɔ - ă
ε ɔ - ĕ
i ɔ - î
u ɔ - ŭ

Akcent jest toniczny, stawiany na pierwszej sylabie wyrazu.

Język ma budowę fleksyjno-izolacyjną z większym odchyleniem w kierunku fleksyjnego. Części mowy to:
- czasownik [odmienny przez osobę (zaimki osobowe niżej), tryb (orzekający, zaprzeczający, rozkazujący), czas (przeszły, teraźniejszy, przyszły), liczba (pojedyncza, podwójna, mnoga) i aspekt (dokonany, niedokonany, „po raz kolejny” i „od czasu do czasu”]
- rzeczownik (zawsze się kończy na m, n, r lub tj. Odmienia się przez liczby (pojedyncza, podwójna, mnoga), przypadki (1 - funkcje mianownika, 2 - funkcje dopełniacza, celownika i biernika, 3 - funkcja wołacza, 4 - funkcja narzędnika i miejscownika). Posiada także przypisany rodzaj. Rodzaje są określane według schematu woda-niebo (męski-żeński). Jeśli przedmiot/osoba/rzecz/pojęcie jest „niebem” ( ), to ma rodzaj żeński, jeśli natomiast jest „wodą” (lub ziemią, pod ziemią, jest materialne, ciężkie, nie lata...), to ma rodzaj męski. Rodzaju nijakiego nie ma.
- przymiotnik - określa cechy rzeczownika lub czasownika. Zawsze kończy się na /q/ lub /sj/. Odmienia się przez stopnie (najniższy, niższy, równy, wyższy i najwyższy)
- zaimek - określa osobę, rzecz, miejsce, czas i pojęcie w sposób wskazujący, nieokreślony, pytający lub wykluczający. Zaimki osobowe (jest ich dość dużo) dodam niebawem.
- spójnik (wykluczający, wyliczający, porównujący, dodający, wariantowy). Jest ich mało.
- przyimek. Jeszcze nie dopracowałem.

Części zdania występują w kolejności:
ORZECZENIE - PRZYDAWKA określająca orzeczenie - OKOLICZNIK - DOPEŁNIENIE - PODMIOT - PRZYDAWKA określająca podmiot.

Proste zdania w velarinanie:

Idę do ciebie.
Le plěmapj sjē qěpj.
(le pleomaf szje keof)

Velarinan jest piękny.
Velarinan-nyuq.

Vini to mały lud.
Vini, halitj ănuq.

Słownik jest w trakcie budowy.
Chyba nie muszę dodawać, że język jest całkowicie a priori? Smile

Wiktor

Zaimki osobowe:

liczba pojedyńcza

ja (f) - lē
ja (m) - le
ty (f) - qē
ty (m) - qe
on - pje
ona - pjē

liczba podwójna

my (m-f) - lĕpjē
my (m-m) - lĕpje
my (f-f) - lepjē
wy (m-f) - qĕpjē
wy (m-m) - qĕpje
wy (f-f) - qepjē
oni (m-m) - pjeyo
oni (m-f) - pjēyo
one (f-f) - pjēyo

liczba mnoga

my (excl;m) lepje
my (incl;f) lēpjĕ
my (incl;m) lepjĕ
my (excl;f) lēpje
wy (excl;m) qepje
wy (incl;f) qēpjĕ
wy (excl;f) qēpje
wy (incl;m) qepjĕ
oni pji
one pjēi

Tak to wygląda. Jeszcze objaśnienia:
m (męski), f (żeński), excl (ekskluzywny, np. „my, ale bez ciebie”), incl (inkluzyjny, np. „my, wliczając w to ciebie/was”)

Wiktor

Velarinanu ciąg dalszy.

Nie wiem, jak to fachowo nazwać, ale każdy czasownik po niezmiennym rdzeniu ma czterogłoskowy człon, który podlega modyfikacjom, które określają czas, tryb, liczbę i aspekt.

1 2 3 4

1 - tryb:
- rozkazujący - t
- zaprzeczający - tj
- orzekający - nic nie ma
2 - czas:
- teraźniejszy - m
- przeszły - ya
- przyszły - sj
3 - liczba:
- pojedyńcza - a
- mnoga - ĕ
- podwójna - ă
4 - aspekt:
- dokonany - nic nie ma
- niedokonany - pj
- "po raz kolejny" - q
- "od czasu do czasu" - c

Jak to wygląda w praktyce?

Ja (mężczyzna) kocham ciebie (kobietę).
Le qoymapj qēpj.

Ja (mężczyzna) nie kocham ciebie (kobiety).
Le qoytjmapj qēpj.

Ja (mężczyzna) czasami kocham ciebie (kobietę).
Le qoymac qēpj.

Wiktor

Liczebniki:
Liczebniki w velarinanie są wyrażane w systemie trójkowym (ternarnym, wyczytałem, że tak jest w niektórych językach indiańskich i spodobało mi się).

1 - a
2 - o
3 - ē
4 - ēpja (dosł. trzy i jeden)
5 - ēpjo (trzy i dwa)
6 - ēqo (dwie trójki)
7 - ēqopja (dwie trójki i jeden)
8 - ēqopjo (dwie trójki i dwa)
9 - ēqē (trzy trójki)
10 - oqopja (trzy trójki i jeden)

Myślę, że system jest jak najbardziej zrozumiały. Przy innych językach widziałem liczbniki 100, 1000, 1000000 itd., ale Vinom są one niepotrzebne. Rzadko kiedy muszą oni podawać liczbę większą niż dziewięć, a jeśli tak jest, to błyskawicznie przeliczają to na swój system. Np. 29 to "ēqēqēpjo", ale są to bardzo rzadkie przypadki.

golder

Bardzo ciekawy język i dość orginalny z liczebnikami.

Wiktor

Przypadki w velarinanie:
1 - nominativus
2 - accusativus, privativus i dativus (na końcu dodajemy 'a')
3 - ablativus (na końcu dodajemy 'e')
4 - instrumentalis i locativus (na końcu dodajemy 'u')

Wiktor

Liczba mnoga dla rzeczowników i zaimków:

Jak już wiemy, liczba 2 to w Jasnej Mowie 'o'. Dlatego ta głoska pojawia się niemal na końcu odmienionego przez liczbę osobę. NIEMAL, ponieważ nie na końcu, tylko po jego ostatniej samogłosce, z którą tworzy dyftong Vo (czyli samogłoska-o). Na przykład:
cecha - sapj (czyt. saf)
cechy - săpj (czyt. saof)
elf - nyum (czyt. njum)
elfy/elfowie - nyŭm (czyt. njuom)

Istnieją oczywiście wyjątki:

1. kiedy w nieodmienionym wyrazie ostatnią samogłoską jest właśnie 'o'. Wtedy najczęściej jest ono zamieniane na 'ŭ'. Na przykład:
góra - anyo (czyt. anjo)
góry - anyŭ (czyt. anjuo)

2. kiedy wyraz jest dłuższy (trzy sylaby lub dwie z dyftongami). Wtedy przeważnie któraś z głosek jest zastępowana 'o'. Na przykład:
słońce - velanoy (czyt. velanoj)
słońca - vĕy

I tak to wygląda.
Ps. W słowniku znalazło się dziś dwusetne słowo Smile