Conlanger

Kwadracik

Waranga (Wrrhnga) to język warraków z conworldu świata Roju. Jest to język wokalny (w odróżnieniu od inwazyjnego), nad którym nie pracowałem zbyt długo, ale podstawy są ustalone.

Istnieją trzy podstawowe sposoby wymowy Warangi. "Samao" to wymowa podstawowa, którą tutaj opiszę. Oboj niej, istnieje jeszcze wymowa potoczna (Tao Ung) i starożytna (Tolu). Co ciekawe, każdy sposób wymowy używa własnego alfabetu (który jeszcze nie jest opracowany Wink

, ale transkrypcja też się nieco różni).

Waranga ma długą historię i pierwotnie język ten posiadał spółgłoski aspirowane t /tʰ/, k /kʰ/ oraz c /tɕʰ/ (ć z przydechem), a także samogłoski nosowe. Na drodze zmian, te pierwsze przyszły najpierw w zwarcie krtaniowe /ʔ/, a następnie w /h/ (/ɕ/ w przypadku "c") i tak obecnie, w zapisie istnieją jedynie h oraz hs, wymawiane jedynie przed samogłoskami, ale w innym przypadku przedłużające poprzedzającą samogłoską. Nosowość występowała pierwotnie gdy w zapisie engma ng /ŋ/ występowała po określonych samogłoskach, później zanikła (engma była czytana zwyczajnie), a obecnie sama engma po konkretnych samogłoskach przeszła w dźwięk podobny do "u", tworząc dyftongi.

Ale co tam. Oto fonologia z zapisem opartym na wymowie Samao.

Spółgłoski:

h /h/ przed samogłoskami, /ː/ przed spółgłoskami
m /m/
n /n/
ng /ŋ/
s /ɕ/
hs /ɕ/ przed samogłoskami, /ːɕ/ przed spółgłoskami
l /ɹ/
w /w/

Samogłoski

a /ɐ/
e /ɛ/
o /ɔ/
u /y/
rr /r̩/ ("r" sylabiczne)

Dyftongi:

ao /ɐʊ/
eo /ɛʊ/

I tak np. nazwę języka Wrrhnga czyta się /wr̩ːŋɐ/.

W Warandze nie ma rodzajników określonych i nieokreślonych (choć nad tym myślałem! Smile

), ale istnieje ograniczona odmiana przez przypadek biernika, określający dopełnienie bliższe. Są 4 liczby: pojedyncza, podwójna, kolektywna i mnoga. Liczby konkretne są określane przez rodzajnik (rodzajniki w Warandze wywodzą się z zaimków i jako takie się odmieniają). Dwa z zaimków istnieję też jako tytułowe formy grzecznościowe (gramatycznie też rodzajniki).

Samych zaimków podstawowych (bez liczebników) jest osiem (niektóre w 2 liczbach, z formą kolektywną), a każdy ma dwa wspomniane przypadki. Ich obecne formy (w nawiasie biernik):

ang (ange) - 1. os. l.p., ange (angehe) l.k.
em (eme) 2. os. l.p., nahem (naruhe) l.k.
ru (ruhao) 2. os. l.p. grzecznościowa, używana też jako wołacz w zwrotach grzecznościowych, naru (naruhe) l.k.
nrr (nrrhe) 3. os. na określenie istot żywych
ao (aohe) 3. os. na określenie zmarłych lub idei abstrakcyjnych
mah (mahe) 3. os. na określenie obiektów nieżywotnych
Wo (Wohao) 3. os. na określenie tych, którzy osiągnęli objawienie.* Także tytuł.
se (sehe) 3. os. grzecznościowa. Także tytuł.

(zaimki 3 osoby nie rozróżniają liczby)

* Najpowszechniejsze użycie przed imieniem centralnej postaci religii warraków, Wo Ranga - Wo Rrng

Wracając do rzeczowników, regularna końcówka biernika to -e (-he po samogłoskach). Oznaczenie biernika dodaje się po liczbie.

A propos liczby, końcówki oznaczające formę kolektywną mają 3 formy: dla wyrazów zawierających określone samogłoski, dla wyrazów bez nich i dla grupy wyrazów krótkich. Liczba podwójna rozróżnia tylko na podstawie harmonii spółgłoskowej, zaś liczba mnoga ma odrębną formę jedynie dla krótkich wyrazów.

To chyba tyle na razie. Nad cazownikami wiele nie myślałem. Myślę jednak nad dodaniem rodzajnika określonego (oznaczanego osobnym przypadkiej, tj. zwiększający liczbę "przypadków" do 4 z 2). To byłoby chyba fajne (w zasadzie to rodzajnik już istniał, ale go wyrzuciłem Sad

).

Ps. Olać to. Rodzajnik określony powraca. Ma formę -a / -ha w mianowniku i -ao / -hao) w bierniku. Jak można zauważyć, w miarę, po niektórych zaimkach...

Leto Atryda

A jak się czyta zwykłe "r", jak w wyrazie ruhao?

Kwadracik

Ooo, widzę że poplątały my się transkrypcje. r = l /ɹ/.