Conlanger

Kwadracik

Rezurekcja topiku! ARISE! (to forum i tak już wygląda na nieco martwe ostatnimi czasy).

W związku z moimi rekonstrukcjami diachronicznymi praseleńskiego, średnioseleńskiego i innych takich, zreformowałem conieco reduplikację w Veltangu.

Reduplikacja jest wykorzystywana w dwóch sytuacjach: w celu stworzenia od czasownika formy dokonanej, i w celu utworzenia przymiotnika w stopniu najwyższym. Ten drugi opiszę nieco później, bo jest to rzadszy wypadek, a reduplikację najładniej widać na czasownikach.

W regularnej reduplikacji, ostatnia (i najczęściej jedyna) sylaba członu czasownika jest reduplikowana, a akcent pada na trzecią sylabę od końca.

tepe (bierze) > teptepe (wziął, wzięła)
vere (widzi) > ververe (zobaczył, zobaczyła)
inare (nienawidzi) > inarnare (znienawidził, znienawidziła)

Pierwszym odstępstwem są czasowniki, których temat kończy się na długą spółgłoskę (a i u). W zreduplikowanym czasowniku, spółgłoska ta wypada, jakby była krótka.

batare (temat: bata; pracuje) > batbate (pracował, pracowała)
têmêwe (temat: têmu; broni) > têmtême (obronił, obroniła)

Drugie odstępstwo to czasowniki, których temat kończy się na jedną ze zbitek mp mb nt nd ng nk lub na spółgłoskę krótką po takowej. W takim wypadku, w zreduplikowanej sylabie zbitka ta redukuje się do samej spółgłoski zwartej, tzn. wygłos nosowy wypada.

tende (daje) > tentede (dał, dała)
cumbe (tańczy) > cuncube (zatańczył, zatańczyła)

Wreszcie, niektóre spółgłoski przy reduplikacji podlegają mutacji, i tak f ch c j zmieniają się w zreduplikowanej sylabie na p k k g. Niekiedy spotyka to też s, które zmienia się w t (bardzo rzadko).

chanaye - cieszy się > chankanaye (ucieszył się, ucieszyła się)
cele (wierzy) > celkele (uwierzył, uwierzyła)

Do tego dochodzą formy kompletnie nieregularne - pewną liczbę stanowią tematy zakończone na ng i wymieniające tęże nosówkę na r, niektóre zaś formy kompletnie zmieniają temat.

kange (używa) > kankare (użyła, użył)
aye (jest) > êye (temat: i; był, była)
jave (żyje) > jangave (żył, żyła)
maşşêye (zabija) > marmaşşe (zabił, zabiła)

Teraz co nieco o stopniu najwyższym czasowników. W odróżnienia od stopnia wyższego, który tworzy się sufiksem i który ma znaczenie czasownikowe, stopień najwyższy najczęściej występuje jako rzeczownik. W odróżnieniu od innych przymiotników, kiedy stoi w orzeczeniu, wykorzystuje czasownik posiłkowy "być" (ayes) zamiast formy przymiotnikowej.

Dodatkowo, przed stopniem najwyższym zawsze stoi rodzajnik określony al-, zapisywany z myślnikiem.

Zasady samej reduplikacji są identyczne z czasownikami.

belai (biały, biała) > belaye (jest biały, biała)
al-belbelai (najbielszy, najbielsza) > aye 'l-belbelai (jest najbielszy, najbielsza)

churai (szczęśliwy, szczęśliwa) > ve churaye (cieszył się, cieszyła się)
al-churkurai (najszczęśliwszy, najszczęśliwsza) > êye 'l-churkurai (był najszczęśliwszy, była najszczęśliwsza)

Dodatkowo, zreduplikowany stopień najwyższy można wykorzystywać jedynie przy przymiotnikach prostych. Czasowniki złożone wykorzystują odrębną formę z partykułą vu, którą można też stosować w pozostałych przypadkach, np. vu belai, ale występuje ona niemal wyłącznie w charakterze przydawki:

al vu churai nal - (ta) najbardziej szczęśliwa osoba
*al nal aye 'l vu churai - *(ta) osoba jest najbardziej szczęśliwa

pittmirg

Kwadracik

Kwadracik

Ding dong! Mała odświeżka bo nie chce mi się robić nowego tematu.

Zapewne całe życie zastanawialiście się, jak wyglądała by gazeta drukowana czcionką veltangu, gdybyście kupili ją w Selenie. Oto jak:

Wszelkie podobieństwa do "Courier New" zamierzone Smile

W druku pismo veltangu ma mniej znaków, jako że nie ma rozróżnień liter w zależności od pozycji i ligatur.

Poza tym, veltang ma dwa rodzaje pisma, tzw. północne i południowe. To południowe wyewoluowało z kursywy i jest bardziej stylizowane, i także (jak druk) nie posiada wielu rozróżnień (jak gdzieś znajdę to może wkleję zdjęcie). Pismo północne jest jednak używane w oficjalnych dokumentach jako pismo Al-Dar. Czcionka drukowana zademonstrowana powyżej niektóre swoje cechy bierze z pisma południowego (m.in. "kreseczki" dla oznaczenia dźwięczności spółgłosek zwartych, zamiast standadowej "falki").