Conlanger

Constantine Frank Hawkman · Gość

Lingua Imperii Orientii
Lingvo de Ezo kaj Japanujo : Nifongo

Nifongo jest to język, używany na obszarze althistowej Japonii, zwłaszcza na terytorium Republiki Ezo (Ezo Cjooracog). W tym temacie postaram się zaprezentować główne cechy odróżniające Nifongo od Nihongo, jakiego używa się w naszym uniwersum. Model przeze mnie opisywany to forma , jakiej używa się w republice Ezo. Mowa ta nie jest jeszcze skończona, to właściwie dopiero początkowe stadium jej kształtowania.

Zapis tego języka stosuje alfabet łaciński , bazowany nieco na obowiązującej obecnie w naszym uniwersum romanizacji. Romanizacji potraktowanej dosłownie - widać silny wpływ zapisu oryginalnego łaciny np. "k" zapisujemy jako "c", "y" jako "j" , ponadto: długie samogłoski zapisuje się dwoma znakami (jak w JSL, nie jak w hepburn). W starszych księgach, zwłaszcza liturgicznych okresu pierwszych dwudziestu lat od powstania Republiki znaleźć można zapis cyrylicą, zastąpiony około 12 roku istnienia Ezo obowiązującym do dziś zapisem łacińskim. Użycie cyrylicy w zastosowaniach kościelnych trwało jeszcze do lat 30-tych XX wieku

Kwestia pierwsza : kwestia zapożyczeń: z racji nieistnienia USA, język Nifongo ma wiele zapożyczeń z : francuskiego (np. "arevar" - "do zobaczenia" - z franc. "au revoir", zamiast "baibai"), a także z rosyjskiego (głównie zapożyczenia natury religijnej/sakralnej). Zapożyczenia od potęg kolonialny pozostają (np. "pan" - "chleb" - z port. "pao"). Obecne są także pożyczki z języka Ainuskiego, także odświeżenia starych zapożyczeń (np. "kami" -"bóg" zastąpione przez "chamuj" pochodzące z ainuskiego "kamuy", czy "mosir" jako jedno ze słów znaczących "wyspa" [ dokładnie - oznacza rejon Wysp Japońskich z Sahalinem i Kurylami oraz Ryuku]).

Kwesta druga : kwestia zmian fonetycznych (na podstawie współczesnej romanizacji tj. hepburn, z przybliżonym brzmieniem polskim w nawiasie):

końcowe e , u oraz i -> 0 (null)
końcowe k - > g
końcowe "su" (np. ikimasu) z czasu teraźn. -> sh (sz)
ogólne : j (dż) -> ch (cz/ć)
ogólne: sylaba "ka" - > "cha"
środkowe (wewnątrz słowa) : h - > f
ogólne : b -> v (w)
ogólne : w (ł) -> r
ogólne: "pp" -> f
wydłużenie nast. związków ai, ei, ui itd. -> aji, uji, eji itd.
zapis : k zapisujemy jako "c"

Kolejne zmiany będą się jeszcze pojawiać.

Przykłady zapisu (przybliżone brzmienie polskie w nawiasie):
Oryginał - Nifongo
Shiujin - shjuchin (śjućin)
Hikari - hachir (haćir)
ikimasu - icimash (ikimasz)
judō - chudoo; (czudo)
Michaił (ros.) - Mifajir (mifajir)
banzai - vanzaj (wanzaj)
seppuku - sefug (sefug)
seifuku - sejifug (sejifug)

Przykładowe fragmenta w Nihongo
1) Sekai no owari de umareta hikari kaze ni naka
2) Watashi wa Aćirik desu
3) Benribenri banzai ningen! Hora biribiri ikarasu ka?
4) Mawaru mawaru okizari ni sareta jikan no naka de. Watashi wa ima "les miserables" . Ai shizugita anata ga kabegiwa no mukō de sotto warateru.

I ich odpowiedniki w Nifongo
1) Sechaj no orar de umareta hachir chaze in nacha
(Seczaj no orar de umareta haćir ćaze in nacza)
2) Ratash ra Atsirig desh
(Ratasz ra Atsirig desz)
3) Venirvenir vanzaj ningen! Hora virivir icarash cha?
(Wenirwenir wanzaj ningen! Hora wiriwir ikarasz ća?)
4) Marar marar, ocizar/oczar in sareta chichan no nacha de. Ratash ra ima "les miserables". Aj shizugita anata ga chavegira no mucoo de sotto rarater
(Marar marar, okizar/okzar in sareta ćiczan no nacza de. Ratasz ra ima "le miserabl". Aj śizugita anata ga ćawegira no muko de soto rarater)