Conlanger

Hapana Mtu

W moim idiolekcie słowo „odprysk” oznacza coś, co nawiązuje do czegoś poprzedniego, ale nie jest jego kontynuacją.
„Mój ojciec jest odpryskiem za jego ojcem” albo „Chrześcijańska koncepcja Boga jest odpryskiem za koncepcją judaistyczną” tudzież „ten nowy projekt jest odpryskiem tego starego”.
I właśnie Świat Odprysku jest nowym następcą a jednocześnie kontynuatorem strego PK, który zrobił się dla mnie trochę zbyt mały i ciut zanadto dziecinny.
P.S.Byłoby miło, gdyby jakiś moderator zamknął temat ze starym światem

W skład Świata Odprysku wchodzą 3 kontynenty – zachodni, centralny i wschodni.

Nas póki co interesuje jedynie kontynent wschodni, tzw. Woko. Dzieli się on na pięć regionów.
1.Pokosta (z krakirskiego paqui astata „piękny kraj”)
alternatywnie: Nistata (z krakirskiego ni astata „nasz kraj”)
2. Glurista (z krakirskiego gluri astata „złoty kraj”)
3. Kerista (z krakirskiego qøri astata „pustynny kraj”)
4. Ussala (z krakirskiego ussali astata „leśny kraj”)
5. Aristata (z krakirskiego arali astata „żółty kraj”)

Kontynent ten był zasiedlany przez przybyszy z kontynentu środkowego w trzech falach – fala pierwsza trwała mniej-więcej w przedziale 12000-10000 lat temu obejmując cały kontynent. Fala druga miała miejsce 4500-3500 lat temu i nie objęła jedynie Pokosty. Fala trzecie trwała od 900 do 500 lat temu i ograniczyła swój zasięg jedynie do Ussali i północnej Keristy.

Teraz idziemy jeszcze dalej – zagłębiamy się w region Pokosty.

Pokosta (Nistata, Pokolia, Poko)

1Główne krainy geograficzne

1 Półwysep Hiundajski
2 Wyspa Korsaria
3 Wyspa Karia
4 Wyspa Iszlacha
5 Wyspa Mroja
6 Morze Trzcin
7 Morze Wodorostów
8 Cemierne Morze
9 Zatoka Brezji
10 Rzeka Zaduma
11 Rzeka Kanwa
12 Rzeka Gangrena
13 Góry Białe
14 Góry Fioletowe
15 Góry Czerwone
16 Góry Wahaty
17 Wyrzyna Orgia
18 Puszcza Niwińska/Puszcza Poziomkowa
19 Delta Gangreny (bagna)
20 Nizina Gangreńska / Nizina Tarakańska
21 Dolina Honkisz
22 Pobrzeże Zaimkowe
23 Wyrzyna Biernik

Autochtoniczne narody Pokosty przyjęło się dzielić na pięć grup:
Kuńskie (neokrakirskie) – narody pochodzące od starożytnych Krakirów.
Hiundajskie – narody pochodzące od starożytnych Hiundajów
Zaimkowe – wymarłe w większości ludy centrum Pokosty, których ostatnim żywym przedstawicielem jest j.ówski
Kajskie (pratyckie)– są to liczne plemiona, które tradycyjnie zamieszkiwały północno-wschodnią część kontynentu, choć w ostatnich wiekach część z nich przesunęła się na południe; nazwa „kajskie” odnosi się do pewnej legendy, którą opiszę kiedy indziej; druga nazwa wzięła się stąd, że w językach pratyckich słowo „świat” określane jest rdzeniem prat, podczas gdy w większości języków Poko używa się rdzenia trob
Śniekrickie – narody zamieszkujące północno-zachodnie pogranicze Pokosty, wywodzące swoje istnienie od Boga Mórz Śniekry (gaż. Ҫнекра [ɕnεkra]).

Dodatkowo swoje miejsce w Pokoście zajmuje lud Wajtułów pochodzenia gluryckiego.
Ze względu zaś na jego bliskie sąsiedztwo z j.śniekrickimi wymienić należy jeszcze lud Retyszów (nazwa robocza, może ulec zmianie) pochodzący z Aristaty.

Poniżej mapa i spis języków używanych w rejonie.

Pokolskie

Kuńskie
a)centralne
- krakirski †
- karski (1)
b)zachodnie
-korsaryjski (2)
- koźmiński (5)
- klintoński (6)
- herbercki, widacki, kaszlucki (7)
-wschodni hossycki (poza mapą)
-zachodni hossycki (poza mapą)
-północy bessański (poza mapą)
-południowy bessański (poza mapą)
c)wschodnie
-mrojski(3)
-lański (4)
-natuski (poza mapą)
-ksatuski (poza mapą)
d)
- xoaxĭo (choachio) (poza mapą)
Hiundajskie
-starohiundajski†
-średniohiundajski†
-hiundajski (8)
-tojocki, audijski (9)
Zaimkowe
-tamteński†
-oński†
-ówski (10)
Prackie
a)południowe
-tarakański (11)
-dialekt nowej Tarakanii (poza mapą)
-jasyrski (jażmieński) (12)
b)północne
1. wschodnie:
-niwiński (13)
-wrastowy (14)
-maciejeski (15)
2. zachodnie
-orgiański (16)
-tetoński (17)
-haremski (18)
-pericki (19)
Śniekrickie
-gażachski (20)
-snobecki (21)
-honkisz (22)

Glurickie
(C-grupa)
-Wajtulski(23)

Aristackie
(wschodnie)
-Retszycki(24)

Historia
Większość ludów Pokosty przyjmuje, że świat przybrał współczesny kształt 2760 lat temu. W każdym razie na pokostańskich kalendarzach widnieje teraz właśnie taka data.
W szkołach Pokosty nauczanie historii rozpoczyna się od roku 200, kiedy to wynalezione zostało pismo. I tu zaczynają się schody. Bo w części szkół uczy się, że jako pierwsi pismo stworzyli w roku 200 Hiundajowie, w innych zaś – że Krakirzy. Faktem jest, że te dwa właśnie narody prowadziły ze sobą bardzo długo rywalizację o dominację nad Morzem Trzcin. Faktem jest również, że oba używały swoistych systemów pisma, wykazujących pewne podobieństwa. I zarówno Hiundajowie jak i Krakirzy twierdzili (i tak twierdzą do dziś ich potomkowie), że to oni był piersi i że stworzyli swój alfabet właśnie w roku 200.

Przy kwestii alfabetów warto byłoby się na chwilę zatrzymać. System pisma Krakirów składał się z 21 znaków – były to tzw. runy krakiryczne, które w dalszym toku na forum będą zastępowane łacińską transkrypcją. O dziwactwach ortografii krakirskiej mogliście już sobie poczytać w temacie poświęconym temu językowi (w Odprysku uległ tylko niewielkim modyfikacjom).

Alfabet krakirski:

Z kolei alfabet wymyślony przez Hiundajów jest znany w „realhistorii” pod nazwą cyrylicy. I właśnie cyrylica, czyli pismo hiundajskie, jako wygodniejsze, wyparło stopniowo runy krakiryczne i stało się głównym systemem pisma współczesnej Pokosty (niecyrylicznego alfabetu używają jedynie pochodzący z Gluristy Wajtułowie).

Ale wróćmy do historii. W okolicach przełomowego roku 200 i przez następne kilkaset lat pierwsze skrzypce w polityce rejonu grają dwa wymienione już państwa – Krakirzy zamieszkujący wyspi Karię i Hiundajowie z półwyspu Hiundajskiego. Obie nacje prowadzą intensywną politykę kolonialną w basenie Morza Trzcin, utrzymują kontakty handlowe z Gluristą, systematycznie powiększają swój arsenał broni, szpiegują się wzajemnie i co parę lat urządzają pomiędzy sobą spektakularną bitwę (najczęściej morską), która nie przynosi rezultatu. Wreszcie około roku 800 przewagę zdobywają Hiundajowie (w Krakirii trwa kryzys gospodarczy, spowodowany niekompetencją władz, Hiundajom tymczasem udaje się zablokować przed Krakirami główne szlaki morskie do Gluristy i wymusić na większości kolonii Krakirów uznanie poddaństwa względem siebie). I tu w dalsze losy południa Pokolii wdziera się nagle i bez ostrzeżenia postać pewnego obywatela Gluristy.

W roku 753 niski rangą mnich z klasztoru niezbyt potężnego boga ognia Uachiego (wajt. Рахй [waxi]), niejaki Wacuł (wajt. Вӑтул [vatsuυ]) doznał objawienia. Dowiedział się mianowicie, że bóg ognia Uachi jest jedynym bogiem i to od niego pochodzi całe życie na ziemi i wszystek istnienie. Wokół Wacuła bardzo szybko zaczęli się gromadzić liczni jego stronnicy. Nowy ruch religijny został uznany za niebezpieczny i po iluś przepychankach złapano Wacuła i postawiono go przed sądem kapłanów. Zawyrokowano śmierć, przy czym w prawie całej Gluristy panuje zasada, że śmierć jest łatwiejsza niż wygnanie, wobec czego kara wygnania jest karą cięższą niż kara śmierci. Wacuł wybrał więc wyjście honorowe i poprosił sąd o możliwość udania się wraz ze swymi zwolennikami na wyganie.
Około roku 850 po kilkudziesięciu latach stopniowego przesuwania się na wschód (nie, nie był to ciągły marsz) kilkanaście tysięcy uchodźców z Gluristy, prowadzonych przez wnuczkę słynnego kapłana, dotarło wreszcie do wymarzonego celu – przed nimi rozciągała się ziemia żyzna, miękka, dobra do uprawy. Tyle tylko, że już zamieszkana.
Przez następne kilkaset lat Wajtułom udało się podbić większość Wyżyny Biernik, dużą część Pobrzeża Zaimków oraz północną część Półwyspu Hiundaj. Powstałe wtedy potężne państwo Wajtulskie trwa ze zmiennym szczęściem do dziś i wciąż należy do najpotężniejszych organizów państwowych regionu.

Świat nie kończy się jednak na Morzu Trzcin. Wiadomo, że już około roku 400 w obrębie Niziny Gangreny istniało liczące się państwo Tamtenów, utrzymujące kontakty zarówno z Krakirią i Hiundajją, jak i z narodami zamieszkałymi nad Zatoką Brezji. Na pewno też istniały wtedy jakieś organizmy plemienne zarówno wśród narodów Zatoki Rezji jak i Puszczy Niwińskiej.
Około roku 900 na skutek ekspansji terytorialnej plemienia Niwinów z Terenów puszczy zostały wyparte plemiona Tarakanów i Jasyrów. Jasyrowie osiedlili się na południu, u podnóża Gór Fioletowych, Tarakanie zaś udali się w górę doliny Gangreny, podbijając ziemie Tamteńskie. Około roku 1050 państwo tamteńskie całkowicie znikło z mapy, zaś ostatni użytkownik języka tamteńskiego zmarł zapewne około roku 1600.
Ukształtowany do 1100 roku podział polityczny Pokosty bez większych zmian funkcjonuje do dzisiaj.

Kwadracik

Canis

Zrobiłeś to bardzo ślicznie, i w ogóle to szczęka opada, ale... ta nazwa <_.

kmitko

"jaka jest szansa, że na nie-Ziemi wyewoluują / powstaną istoty identyczne jak ludzie?"

Z ciekawości: jakbyś oceniał szanse, że neandertalczycy, homo erectus i inne gatunki człowieka nie wymierają, tylko dożywają naszych czasów (z góry zastrzegam, że pomysł patentuję, zaklepuję i w ogóle mój ci on)?

Ale nazwy mi się podobają: Tamteni, Hiundaj, Wyż. Biernik, j. ówski Very Happy

Kwadracik

Canis

Ale zawsze można zrobić jak ja z Ahtialą, jedyne nierealności to planeta podobna do Ziemi oraz substancja przenosząca (warp z planszy do planszy Very Happy

) ludzi gdzie indziej. I masz fakty dziwnej natury + ludzkości o dobranym stopniu rozwoju.

A pomysł z przytrzymaniem żywotności erectusa itp. jest niegłupi Very Happy

Jak go kmitko patentujesz, to rozwiń bo inaczej zakoszę. ;o

A Hapana Mtu jednak zasługuje na szakunec. Szkoda, że nie edytuje na wiki.

kmitko

"Jak go kmitko patentujesz, to rozwiń bo inaczej zakoszę"

No trochę z tym patentowaniem przesadziłem, chodziło mi po prostu o to, że piszę opowiadanie SF rozgrywające się w takim świecie. Raczej nie ukaże się przez najbliższe pół roku, więc możesz na razie brać.