Conlanger

varpho

ogólnie rzecz biorąc wydaje mi się, że jestem raczej tolerancyjny i liberalny, także jeśli chodzi o język i to, jak ludzie mówią. ale parę rzeczy mnie niepomiernie irytuje:

1. używanie wyłącznie dłuższych form zaimków osobowych. wszędzie, także w pozycjach nieakcentowanych ["mówiłam Tobie już o tym"].
2. wyraźne wymawianie nosowości w końcówce pierwszej osoby czasownika.
3. mechaniczne stawianie przecinków przed "który", nawet po przyimku.
4. stawianie przecinków między "nierównorzędnymi" przymiotnikami, np. "Warszawa to największe, polskie miasto"
5. bezrefleksyjne pisanie łączne "nie" z imiesłowami - np. "Rosja niezawieszona za Gruzję" [GW 2.10'09, s. 11]
6. stawianie kropek po liczbach oznaczających liczebniki główne.
7. niestawianie kropek po liczbach oznaczających liczebniki porządkowe [oczywiście poza wyjątkami jak zapis dat, nrów stron].
8. błędne niestawianie kropek po skrótach wyrazów, gdzie ostatnia litera formy podstawowej jest ostatnią literą skrótu, jeśli wyrazy te występują w formie odmienionej ["sala im. dr Kowalskiego"]
9. mylące trzymanie się oryginalnego zapisu słów obcych w odmianie: "słucham Apocalyptici"
10. emotikony stosowane jako zamknięcie nawiasu, tzn. traktowanie nawiasu jako koniecznego pretekstu do zastosowania emotikonek: (np. tak jak tutaj ;)

jak byście uzupełnili taką listę?

odnoszę wrażenie, że wiele z tego, co wymieniłem, wynika z mechanicznego stosowania wykutych w szkole reguł, ewentualnie z jakiegoś snobowania się na [hiper]poprawność... a przecież wystarczy pomyśleć [zwłaszcza jeśli chodzi o stawianie przecinków]. ślepe stosowanie się do reguł jest niebezpieczne.

Dynozaur

1. "Pięć złoty"
2. Używanie "jak" zamiast "niż"
3. "Akweny wodne", "Konstelacje gwiazd"
4. Jakieś "reżimy" z niesłychaną zbitką "żi" (wg słowników poprawne, co mnie wnerwia)
5. Nieodróżnianie -ii od -i ("nie ma chemi", błeee)
6. Idjotyczna ustawa RJP dotycząca pisowni imiesłowów ("Kiełbasa niejedzona dzisiaj", mnie to razi, dawna pisownia była może i trudniejsza, ale miljony razy bardziej logiczna)
7. "Wszem i wobec" (mówi się: "Wszem wobec"), wynikające z niezrozumienia tych słów
8. To, że nie pozwalają nam mówić "Kościuszka", "Moniuszka" (kiedyś tak mówiono, aż w końcu jakiś naziol albo komuch sobie wymyślił, że "to będzie niepoprawne" i narzucił nam jakieś "Kościuszki", "Moniuszki" z dupy wyjęte)
9. Naziolskie uwspółcześnianie książek (czytając wydanie dzieła, mającego te ponad sto lat, spodziewam się języka sprzed tych "ponad stu" lat)
10. Używanie "ów" do wszystkich rodzajów
11. Urlopy tacierzyńskie (co to za idjota wymyślił?!), skandalicznie debilna końcówka -holik.
12. Że współczesne słowniki zakazują mi mówić "argumenta", "numera", "urzęda" itd., bo jakiś purysta sobie ubzdurał, że to "niepolskie".
13. Ogólny arbitraryzm językowy (dlaczego coś, co było poprawne te sto lat temu, teraz jest już be?)
14. Odmiany -awać -ywać/-iwać -> -uje (poprawne [chociaż niezawsze], ale niesłusznie, nienawidzę tej analogji)
15. To, że ktoś w czasach PRLu sobie umyślił, że forma "oglądnąć" jest regjonalizmem małopolskim (podczas gdy ta forma tkwi w języku literackim od bardzo dawna) i że powinno się mówić "obejrzeć". RJP oczywiście utwierdza nas w mylnym przekonaniu, że "oglądnąć" jest gwarowe.
16. REFORMA ORTOGRAFJI W ROKU 1936 I BŁĘDY PRZEZ NIĄ WPROWADZONE! Jak widzę w książkach "pasożyty" czy "żurawie", to aż mnie ręka świerzbi, żeby pomazać, "poprawić". RJP to cioty, bo ukrywają tę prawdę.

I wiele, wiele innych.

Zresztą, kiedyś już zakładałem taki preskryptywistyczny temat.

varpho

11. używanie zaimka "go" zamiast "je" w bierniku od "ono".

Vilén · Gość

To ja się dorzucę:

1. Nieodróżnianie w wymowie [ɲi] od [ɲji], czy też [kʲi] od [kji] – no ja już rozumiem, że ktoś jest z Mazowsza i wymawia wargowe asynchronicznie, ale tego powyższego (a szczególnie pierwszego) to już nie zdzierżę – gdzieście się k***a polskiego uczyli!?
2. Nieodróżnianie [au] od [aw] – j/w.
3. Republika Czeska jako krótka nazwa państwa – ludzie, toć my nie mówimy po angielsku i mamy swoją krótką nazwę państwa, Czechy!
4. Wymowa dżem jako „drzem” – no toć kurna, angielski ma jam, rosyjski ma джем, to skąd ta wymowa? Hiperkorekcja, or sth?
5. Dogoterapia, randomokracja i inne tego typu potworki – nie dość, że słowa są źle zbudowane (cząstki łacińskie mogą się łączyć z łacińskimi, greckie z greckimi, ew. łacińskie z greckimi – no ale nigdy kur… angielskie z greckimi!), to jeszcze występuje między obcymi cząstkami wybitnie słowiańskie połączenie -o-!
6. Hiperpoprawne wymowy typu [jabwkɔ] czy [ɡɔːra] – nie, tak nie jest bardziej poprawnie, i ewolucji języka tym *nie cofniesz*. Na dźwięczne [ɦ] przymykam oko, może ktoś lubić wymowę kresowiacką, byleby tylko nie używał zamiast tego ignorancko [h] lub [ɣ].

Ament.

varpho

Vilén · Gość

Dynozaur

varpho

12. tworzenie zdrobnień wyłącznie formantem "-ak", zamiast "-ę": "dzieciak", "cielak", "prosiak". w ogóle stosowanie zdrobnień mnie denerwuje.
13. zanik wołacza

varpho

Kwadracik

varpho

Vilén · Gość

Leto Atryda

1. bezrefleksyjne anglicyzmy leksykalne, takie jak "kontrolować" w znaczeniu "panować" (rebelianci Tutsi kontrolują dolinę Mabungo)
2. wymawianie po angielsku wszystkich obcych nazw (Bejżink zamiast Pekinu)
3. hiperpoprawny akcent na trzecią sylabę we wszystkim co brzmi mądrze: NAuka, atMOsfera
4. wymowa zmanierowana: [prɔʂɛɰ̃], [jabwkɔ]
5. ubezdźwięcznianie /v/ we wszystkich możliwych kontekstach (krfotok lub co gorsza kfotok) - przecież /r/ jest dźwięczne Exclamation

6. przerywniki w rodzaju "bynajmniej" czy "proszę ja ciebie" - widać że ktoś ma pusto w głowie
7. politycznie poprawna nowomowa w rodzaju "Afroamerykanin" zamiast "Murzyna" czy "Rdzenny Amerykanin" zamiast Indianina

BartekChom

Vilén · Gość