Conlanger

varpho

esperanto _jest_ międzynarodowe: Wink

słownictwo ma w większości zachodnioeuropejskie, fonologię słowiańską [co akurat jest wyborem nietrafionym] [choć podaje się też, że włoskawą], a aglutynacyjność i przejrzystość gramatyki charakterystyczna jest chociażby dla ugrofińskich [z pewnymi wyjątkami Wink

ale np. struktura węgierskiego i struktura esperanta wykazuje dużo cech wspólnych, jak chociażby użycie trybu rozkazującego (optatywu?) po "że"]. pewnie dlatego było bardzo popularne na Węgrzech [wielu pisarzy tworzyło w Esperanto, np. Kalocsay czy Nemere, na budapeszteńskim uniwersytecie była też ponoć esperantystyka]. zresztą w Chinach też podobno IL cieszy się stosunkowo dużym powodzeniem, właśnie ze względu na tę przejrzystość reguł gramatycznych. więc teza o zgubnym ie-centryzmie się nie utrzymuje...

ale zgadzam się, że akurat esperanckie słownictwo mogłoby być jeszcze prostsze, tzn. spokojnie można by zredukować ilość rdzeni. np. w esperanto jest taki czasownik jak beni 'błogosławić', który przecież można by oddać jako złożenie [podobnie jak w słowiańskich]. ale pewnie większość użytkowników woli się wykuć nowych słów a nie analizować rdzenie... smutne, ale prawdziwe. zwłaszcza dla kognitywistów. Wink

co do wieloźródłowości - w tym chaosie jest jakaś metoda, np. wiele nazw odnoszących się do zwierząt czy okresów czasu pochodzi z germańskich [niemieckiego, jidysz]: hundo, tago, jaro.

ogólnie rzecz biorąc, dzięki swej elastyczności [swoboda zmiana przynależności do części mowy - teoretycznie każdy rdzeń może przyjąć końcówkę dowolnej części mowy] i genialnemu słowotwórstwu [nie licząc paru niesymetryczności, jak brak osobnego formantu męskiego w ortodoksyjnym Eo, czemu zresztą można zaradzić bez większej ingerencji w strukturę języka, a nawet opierając się na już istniejących morfemach], którego najlepszym przykładem jest świetnie spełniający swą rolę w swej prostocie przedrostek mal-,
Esperanto się broni. Smile