Conlanger

Kamil M.

Hehe, idealne x) Zaczyna się robić ciekawie :P Osobiście jakoś nie zauważyłem ich idealności. Czym to się objawia?

// Masz jak największe prawo nie lubić ;) //

Sinda

Zbyt idealne? Niby jak? Właśnie są bardzo naturalne i daleko im do doskonałości jako takiej...
Ale co masz na myśli mówiąc o "idealności"?
A tak w ogóle to co o nich wiesz?

Zyx

Brb... spokojnie Smile

. W gramatykę języków Tolkiena się zbytnio nie wgłębiałem. Dość powiedzieć, że operuje na wysokim poziomie abstrakcji. Od strony fonetycznej natomiast wyglądają dość ciekawie, niemniej naśladownictwo ich jakoś mi nie odpowiada. W tej materii wolę się własnym wyczuciem kierować.

Sinda

Zyx

Całkiem sporo języków sztucznych mających być z założenia melodyjnymi powiela według mnie schematy fonetyczne wymyślone właśnie przez Tolkiena. Wyglądają przez to, jakby były ściągnięte bezpośrednio ze Śródziemia Smile

.

hans

Języki które lubię:
1.Norweski (Nynorsk)
2.Islandzki
3.Szwedzki,Duński
4.Francuski,Niemiecki
5.Włoski
6.Svaraltursk (za to że przypomina 3 pierwsze pozycje)

Nie lubię:
1.Angielskiego (to raczej nie podlega dyskusji gdyż nie mam konkretnych argumentów)

Gaspar van der Sar

Ja najbardziej lubię (spośród języków europejskich):
1. włoski
2. węgierski
3. francuski/hiszpański
4. niderlandzki/słowacki
5. rosyjski/angielski
6. łacina
7. esperanto/niemiecki

Klasyfikacja nie jest jednak dokładna i stała - kiedyś najpiękniejszy był dla mnie francuski, potem włoski, dla którego silnym konkurentem jest dziś węgierski.
Sądzę, że mógłbym też polubić kilka języków z poza Europy, np. aramejski, arabski, hebrajski, lecz nie mam okazji zbyt często ich słyszeć, więc nie jestem pewien.
Nie ma języków, których szczególnie nie lubię. Kiedyś był dla mnie takim niemiecki, dziś jednak - jak widać powyżej - uznałem, że i on może być ładny.

anathemasit · Gość

Lubię:
*łącine (za to, że jest interesujący przez swa martwość)
*angielski (fascynacja od dzieciństwa)
*hiszpański (za prostość i ciepłość)
*staroegipski (ogólne zainteresowanie egiptologią)

Nie lubię :
*niemieckiego (za twardość i gramatyke)
*francuski (za niektóre "ostre" litery i przeciąganie końcówek )

Zaack · Gość

Język może być brzydki i szkaradny. Kiedy używa się go do zaciemniania, kłamania, przeklęstw, siania nienawiści.
Kiedy się go nie szanuje.
Kiedy się go nie kocha.
Kiedu używa się go pretensjonalnie (ostatnio, jak ktoś chce "wykonać telefon" zamiast "zadzwonić", wysyłam go do fabryki).
Kiedy się mówi za dużo i bez celu.

mikiapole3

Jedyny język jakiego nie znosze to francuski (tu spotkam się pewnie z krytyką), ale tak już mam. Nie znosze jak oni charczą (szczególnie Żak Szirak) no i mają powalona pisownię Smile

.
Niespecjalnie lubię tez angielski, no ale go umiem, więc jakoś idzie.
Lubię za to język albański (nie mam pojęcia dlaczego). Próbuiję się go nawet uczyć, ale na razie średnio mi to wychodzi.

Serpentinius

ja uwielbiam rosyjski. Zaraziła mnie nim moja ciotka. Swego czasu podobał mi się bardzo francuski, ale włoski i hiszpański go wyparły. Są o wiele przyjemniejsze. Nie lubię angielskiego, nie umiem się do niego przekonać. Poprostu nie trawię czegoś do czego mnie zmuszono w czwartej klasie i zmusza do tej pory.

Rémy

Mój "gust językowy" się zmienił nieco, więc piszę jeszcze raz:
1. francuski - widać to po pomerańskim, gdyż niektórzy go z francuskim pomylili. Chociaż podobnie jak mikiapole, ja też nie lubię gadaniny Jacquesa Chiraca - nawet jak będę się najbardziej starał go zrozumieć, to i tak się nie uda.
2. rumuński - nowość na liście. Intensywnie uczę się go samodzielnie przez pracę na [link widoczny dla zalogowanych]. Zafascynował mnie swoimi przedziwnymi romańsko-słowiańskimy wyrażeniami. Oto przykład:
- pierwsza wojna światowa = primul război mondial
3. włoski - wyparł hiszpański. Bardzo ciekawy język, chociaż wymowę toto ma dziwną. Nie lubię, jak Silvio Berlusconi w nim mówi.
4. czeski i pozostałe słowiańskie oprócz polskiego - bo są bliskie, zrozumiałe i łatwo da się powtórzyć i zapamiętać coś, co ktoś do ciebie w tym języku mówi.
5. norweski (bokmål) - udało mi się pomylić go z francuskim, gdy słuchałem piosenki Leaves' Eyes - "Ankomst" (nie znałem tytułu wtedy). Jak na germański, jest bardzo melodyjny.
6. cerolijski - bo go rozumiem dość dobrze, a z wieloma innymi conlangami mam spore problemy Wink

Nie lubię:
1. hiszpańskiego - rozumiem go dość dobrze, ale moja nauczycielka zdołała mnie do niego maksymalnie zniechęcić (to też widać w pomerańskim).
2. esperanto - karykatura języka, nie wiadomo skąd wzięta.
3. niemieckiego - stuliterowe zbitki, szyk zdania rodem z buszu i potworna wymowa.

Vilén · Gość

Kwadracik

No, dobra.

Ulubione:

1. sanskryt - Język porównywalny do łaciny, ale znacznie trudniejszy i bogatszy. Jeden z najbardziej "monumentalnych" języków, rozbudowane słowotwórstwo, no i podobny do języka praindoeuropejskiego.

2. hetycki - Nie za skomplikowany i fajny. Co prawda pisany pismem klinowym, ale ogólnie ciekawy jak na wczesny język indoeuropejski (podział na rodzaj osobowy i neutralny, brak wyraźnego podziału na spółgłoski dźwięczne i bezdźwięczne).

3. lojban - Najbardziej profesjonalny język logiczny, no i jest prawie idealnie kulturalnie neutralny.

Nielubiane:

1. esperanto - Krótko mówiąc kompletna porażka. Pomieszajcie słownictwo z rosyjskiego, łaciny i niemieckiego i dorzućcie pseudo-włoską gramatykę ze słowiańskimi elementami, a otrzymacie esperanto.

2. polski - Podwójne zaprzeczenie, podział na płeć w czasownikach czasu przeszłego, forma grzecznościowa z rozdziałem na stan duchowy, no i powód #1: słowa "krewny" i "pokrewieństwo" wywodzą się od słowa "krew". Kolejna zła strona to brzydka pisownia (sz, cz, ż, no i te ogonki...).

3. litewski - Język jako taki jest w porządku, ale ma beznadziejną pisownię. Jeszcze więcej ogonków niż w polskim, niektóre samogłoski są zapisywane różnie a czytane tak samo, brak regularności w zapisie - dla porównaniu, łotewski ma bardzo nowoczesną pisownię.

Trudne do określenia:

toki pona - Z jednej strony język prawie idealnie prosty, łatwy do nauczenia i idealny do międzynarodowej komunikacji, z wieloma ciekawymi rozwiązaniami. Z drugiej strony język, który ogranicza myślenie, a wszelkie próby reform są krwawo tłumione jako "niezgodne z ideami na których język jest oparty".

Rémy