Conlanger

varpho

ulubione:
pod względem struktury - węgierski,
pod względem brzmienia - fiński, rosyjski.

znienawidzony:
angielski - za całkowicie nieuzasadnioną pisownią wymowę [czy, jak kto woli, odwrotnie].

Silmethúlë

varpho

Kwadracik

Pijotrfieczerst · Gość

Właśnie niekoniecznie. Angielski nie istnieje dłużej niż dwa tysiące lat (nie pamiętam ile dokładnie, ale gdzieś o tym czytałem). Są podejrzenia (graniczące z pewnością?), że to wymowa wyrazów się zmieniała, a pisownia pozostawała niezmienna, nie zaś odwrotnie.
Chociaż z drugiej strony transkrypcja języka bangla na alfabet łaciński jest tak zupełnie pozbawiona sensu, że może i Anglicy dopasowywali sobie udziwnioną pisownię do wymowy.

pittmirg

Myślę, że dziwactwa angielskiej pisowni mozna by podzielić na 4 grupy:

1) wynikające z niedoskonałości pisowni średnioangielskiej (typu nieodróżnanie /D/ i /T/)

2) wynikające z nienadążania za zmianami fonetycznymi (typu Great Vowel Shift)

3) wynikające z celowego udziwniania wyrazów w celu upodobnienia ich do (często błędnie) domniemanego źródłosłowu (np. island w miejsce iland, na podstawie łacinskiego insula)

4) wynikające z zapożyczania słów z zachowaniem oryginalnej pisowni (Czech)

varpho

varpho

Kwadracik

varpho

Pijotrfieczerst · Gość

Qrczak

[link widoczny dla zalogowanych]

Pijotrfieczerst · Gość

Strasznie długie, ale miałem radochę podczas czytania. Jakże to jest trafne!

Dynozaur

Lubię:
Polski - ojczysty, unikalny, trudny, ma nosówki i krwawą historię. Dbam o jego poprawność i wierzę, że dzięki ludziom takim jak ja wymrze "kilka godzin" później niż miałby wyginąć Razz

Gdybym miał powiedzieć coś złego o polskim, to to, że jest zniszczony procesami fonetycznymi (przegłosy, waUczenie, zaprzestanie odróżniania pewnych dźwięków i inne)

Koreański - Mają wspaniałe pismo, które bardzo mi zaimponowało. Trzeba jednak przyznać, że wyrazy zapożyczone z chińskiego są w tym języku ładniejsze niż słowa natywne. Jednak jest to język ciekawy, trudny, który z pewnością chciałbym znać. Koreański był też jedną z największych inspiracji przy tworzeniu Halkieunga.

Chiński - Pismo monumentalne, z którym się oswajam i próbuję stosować. Jeżeli chodzi o język mówiony, tu najbardziej mi się podobają dialekty południowe (m.in. Min Nan i Kantoński). Mandaryński jest dwuznaczny jak cholera oraz uproszczony. Dialekty południowe są bardziej... "konserwatywne" i ładniejsze w brzmieniu.

Staro-cerkiewno-słowiański - Pewnie zostanę za to zrugany, ale ten język to dla mnie "doskonalsza wersja rosyjskiego". I chociaż nie umiem w tym języku powiedzieć nic (oprócz "Slava" Razz

), to podoba mi się jego rozwinięcie głoskowe oraz fakt, że jest on przodkiem między innymi naszego języka. To całe "Slovio" oraz Wasze panslavskie wytwory nie mogą się mu równać. Nie oszukujcie się.

Łacina - Język klasyczny, jeden z doskonalszych na świecie. Można nim powiedzieć wszystko i nikt współczesny tak naprawdę go nie opanuje (do tego trzeba "myśleć po łacinie"). Oczywiście, żadna siła nie przywróci Łaciny do łask, gdyż istnieje ten fałszywy pogląd, że język międzynarodowy powinien być prosty (ale staram się przygotować coś, co ten pogląd obali), ale uważam, że nie będzie doskonalszego języka międzynarodowego od Łaciny.

Greka (zwłaszcza starożytna) - Kolejny doskonały język klasyczny. Może doskonalszy od Łaciny. Język największych filozofów i myślicieli. W czasach świetności miał duży zasięg i był o wiele trudniejszy niż dzisiaj. Też chętnie poznałbym ten język...

Yi (Lolo) - Za samo pismo nie można tego języka nie lubić Very Happy

Ahtialiański - za Hukno i ogólną nieprzeciętność Razz

Nie lubię:

Angielskiego - Sorry guys! Owszem, znam ten język bardzo dobrze i posługuję się nim płynnie. Z pewnością ma on dużo plusów, ale... nie podoba mi się, że tak się uprościł. Wiem, że wielu ludzi widzi w angielskim ideał językowy i wzór "języka świata". Jednak współczesny angielski to nie jest język z prawdziwego zdarzenia. No i jest też dopasowany do angielskiej mentalności, której nie cierpię. Poza tym, ortografię ma do luftu.

Francuskiego - Francuzi wymyślili wszystko, co na tym świecie jest najgorsze. Ale to nie powód, by nie lubić ich języka. Nie cierpię francuskiego głównie za jego brzmienie oraz ortografię, która jest jeszcze bardziej do luftu niż angielska.

Tureckiego - nie wiem... tak po prostu. Język hakerów i cziterów. Nie lubię jego brzmienia, a ortografia łacińska w ogóle do niego nie pasuje.

Szwedzki, Norweski, Duński - Wrzućmy je do jednego worka. Brzmią brzydko i nie trzymają się kupy. Z germańskich zniosę holenderski i niemiecki, ale skandynawskich nie.

Lojbana - WTF?!

Trudno powiedzieć:

Japoński - Kiedy wszedłem w kręgi tego języka, wydawał mi się on niesamowity. Katakana, Hiragana, potem Kanji.... i tak się zaczęło. Dzięki "Japońcowi" poznałem, co to Han. Nauczyłem się słówek kilku i szpanowałem. Później jednak poznałem koreański i zrozumiałem, że japoński to fonetyczny niedorozwój. W porównaniu z koreańskim - prościzna i język zboków. Ale sentyment pozostał...

Artaxes