Conlanger

Dynozaur

A dlociďü m'olbai ni mĕt?

Sǫ, toilťü r'otsĕ priz tǫ daivocnǫ pülobskǫ pol'otolaizocĕjǫ.

BartekChom

prawdą bo der mwy pou niby nie ski Polska mówi der ja pou pollok mówi
prawdą der ja że dla anin Polska der pollok wbbez trudny myśli
prawdą bo to der ja deren częsty pou pollok mówi
prawdą der ten pollok tandetny
ale

MKM, meckre nicht. Fast alle hier sprechen grob Polnisch. Ich kenne koreanische Schrift auch nicht und ich meckre nicht.

prz_rulez

Wybaczcie, że przerwę wam tę, stojącą na wysokim poziomie, dyskusję. Nie jestem pewien, czy już się tu wypowiadałem, mam jednak nadzieję, że się nie dubluję.

Z cyklu "co mi się podoba w innych językach":
* angielski - dzięki jego wszechobecności pojawia się masa ciekawego słownictwa, o którym w większości innych języków można tylko pomarzyć (przykład - mój hit tygodnia, czyli fraza "to be/get bangalored").
* bułgarski/macedoński - bo nie trzeba się męczyć z przypadkami (poza wołaczem w formie szczątkowej, oczywiście). Osobiście wolę macedoński, bo i więcej wpływów serbochorwackich, i sama Macedonia jest ex-yu, czego niestety nie można powiedzieć o Bułgarii. Paradoksalnie, to bułgarski znam lepiej niż macedoński.
* esperanto - wiele osób na tym forum bardzo "psioczy" na esperanto, a mi ta idea się bardzo podoba. Zdaje sobie jednak sprawę, że wizja esperanto jako języka międzynarodowego jest utopijna - ale czy to stanowi jakikolwiek problem? Smile

* słowacki/czeski/(po części) ukraiński - bo ciekawie jest spojrzeć na języki tak podobne do polskiego, a jednak inne.
* holenderski - prostsza od niemieckiej gramatyka, ciekawe brzmienie, no i nie ukrywam, że sympatia do tego kraju jednocześnie ma wpływ na sympatię do języka.
* chorwacki - gdybym miał upersonifikować języki, to holenderski byłby żoną, a chorwacki kochanką. Znajduję w nim (w niej Wink

jakiś nieopisany ładunek romantyzmu, być może przez to, że moje zainteresowanie chorwackim zaczęło się od muzyki w tym języku. Choć nie jestem antyfanem serbskiej ekawicy, to jekawica wzmacnia wspomniane odczucia.
* indonezyjski - język "orientalny" z dość prostą gramatyką i pisany łacinką? That's great!
* perski - tak powinien wyglądać i brzmieć arabski Wink

Wspomniałem tylko o językach, których się uczę, lub których plany nauki są bardzo realne (niemniej jednak są języki, których się uczę, a nie ma ich na powyższej liście; bynajmniej nie znaczy to, że ucząc się ich, przeżywam katusze).

Nie ma języka, który darzyłbym niechęcią, jedynie, co może mnie czasami wkurzać to sytuacja, gdy spotykam tępaków, nie znających żadnego języka poza swoim ojczystym. Z tego względu przez długi czas włoski miał u mnie pod górkę (teoretycznie takie coś nie powinno mieć wpływu na moje sympatie językowe, ale, jak widać, ma).

kuchu

Feles

Nowogrecki to najpiękniejszy język nowożytny. Starogrecki to najpiękniejszy język, jaki kiedykolwiek istniał.