Conlanger

Feles

W języku polskim istnieje znaczna różnica między orzeczeniem czasownikowym (Rozumiem.), a imiennym (Jestem mądry.).
A w ęmuckim? Tu nie ma żadnej różnicy, bowiem można powiedzieć, iż czasowniki tworzy się tak, jakby były konstrukcją imienną imiesłowu.
Ale tu nie koniec niespodzianek, czasownik "być, istnieć" nie jest tu czasownikiem posiłkowym, lecz tworzonym od imiesłowu et (od którego nb. pochodzi nazwa ludu i języka).
Tak samo inne orzeczenia też nie są ze słówkiem "być (gdzieś)", ale z tajemniczymi łącznikami, które są... no właśnie czym?

...końcówkami aglutynacyjnymi?

vetrą-śi

vetrą

śi

... słowami inkorporującymi orzecznik?

vetrą-śi

śi

vetrą

... a może czasowniki w ogóle nie istnieją?

Skoro wszystkie czasowniki to konstrukcje imienne złożone z łącznika oznaczającego "być (kimś)" i imiesłowu definiującego znaczenie danej konstrukcji, to może mamy do czynienia z "bezczasownikowością", różną od tej znanej z Kelenu? Jest to bliskie mojej osobistej koncepcji.

A wy, co o tym myślicie? Czy może tworzenie czasowników od imiesłowów, nie na odwrót, nie jest rzeczą tak dziwną, jak mi się to wydaje?

Kwadracik · Wysłany: Pon 6:17, 29 Mar 2010 Temat postu:

Nie udaję, żem wszystko zrozumiał, ale zdaje mi się, że po prostu inaczej poodwracałeś kategorie. "Czasownik" to nie definicja semantyczna, tylko składniowa, podobnie jak imiesłów. Dla mnie brzmi to trochę tak, jakby Twoje imiesłowy były po prostu przymiotnikami.

Musiałbym zobaczyć więcej przykładów

Feles · Wysłany: Pon 7:12, 29 Mar 2010 Temat postu:

Różnie, bo w orzecznikowniku może wystąpić rzeczownik, przymiotnik, liczebnik albo imiesłów i to nie ma różnicy.

- Ekmỹ-tofmeś - Właśnie jestem pierwszy (dosł. Pierwszym jestem)
- Gą-tofmeś - Teraz jestem dobry (dosł. Dobrym jestem)
- Ziktą-tofmeś - Biegnę (dosł. Biegnącym jestem)
Wtedy "jestem" oznacza łącznik - posiadający informację o czasie, osobie, trybie i aspekcie, ale bez orzecznika nie ma samodzielnego znaczenia, np. żeby powiedzieć "Jestem tutaj", trzeba użyć imiesłowu "et":
- Ę-tofmeś kanoh - Jestem tutaj (dosł. Istniejącym jestem tu)

Kwadracik · Wysłany: Pon 8:13, 29 Mar 2010 Temat postu:

Moim zdaniem możnaby to nazywać "czasownikami odrzeczownikowymi" itp. (na tej samej zasadzie działa nahuatl, tok pisin czy mój conlang, veltang - w sumie, to bardzo dużo języków działa na takiej zasadzie), ale "orzecznikownik" to faktycznie bezpieczniejszy termin. Z tym, że jeśli orzecznikowniku imiesłowowym są normalne role tematyczne (podmiot, dopełnienie, frazy przyimkowe) to nie widzę powodów, żeby nie nazwać przynajmniej jego zwykłym czasownikiem.

Tok pisin dla porównania ma parttykułę orzeczeniową "i", która wprowadza orzeczenie niezależnie od jej "części zdania":

Em i go long haus = On(a) idzie do domu
Em i bikpela = On(a) jest duży/-a

Feles · Wysłany: Pon 14:01, 29 Mar 2010 Temat postu:

Kwadracik · Wysłany: Pon 19:55, 29 Mar 2010 Temat postu:

Feles · Wysłany: Pon 20:42, 29 Mar 2010 Temat postu:

Gdy masz ciąg czasowników w tym samym czasie i osobie (czytam, piszę, maluję itd.), to np. będziesz miał pięć orzeczników, ale tylko przy ostatnim "końcówkę czasownikową", bo pomimo całej tej inkorporacji i polisyntezy, poszczególne elementy są dość luźne.

Kwadracik · Wysłany: Wto 5:43, 30 Mar 2010 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych], albo w mniej radykalnej wersji, patrz angielski: "I'm eating and drinking, and then I'll be sick and vomit".

Feles · Wysłany: Wto 12:10, 30 Mar 2010 Temat postu: