Conlanger

Kwadracik

V -> a / _Ca (at random) Smile

eg. kwiaciarnia (*kwieciarnia), uosabiać (*uosobiać), włanczać (*włonczać Wink

)

Może "harmonia wokaliczna" brzmi zbyt dosadnie, ale to przejście samogłosek centralnych do /a/ pod wpływem /a/ w następującej sylabie.

BartekChom

Wydaje mi się, że "kwiaciarnia" to zupełny zbieg okoliczności przy zamęcie z przegłosem lechickim, a uosabiać i włanczać to taki dawny zbieg okoliczności, że aspekt niedokonany od rzeczowników na -iti tworzono przez dodanie -ati do tematu bez -ti. (i stawało się j, teraz mamy ślady jotyzacji - zaproSić - zapraSZać), a przy tym często zdarzał się ślad praindoeuropejskiego wydłużenie (też przy nieco innych końcówkach: spać-sypiać, nawet jako jedyny czynnik: wyrwać-wyrywać (przynajmniej w bezokoliczniku)). Chociaż kto wie, podobno "kU miastU" zamiast "*kie miastu" to nie przypadek.

Leto Atryda

Vilén · Gość

Kwadracik

pittmirg

Dobra, nikt jeszcze nie wspominał tu "my włącznego/wyłącznego" (jak kto woli "inkluzywnego/ekskluzywnego").

Tj.:

>Synku, idziemy na plażę.
>A czy ja wam bronię? Idźcie.

Wink

Leto Atryda

Coś takiego ma m.in. czeczeński, mandaryński i (o dziwo) tok pisin. W sumie brak tego rozróżnienia jest jednym z niewątpliwych mankamentów języków indoeuropejskich.

Kwadracik

Tok Pisin nie tak "o dziwo", bo "my" inkluzywne i ekskluzywne to jedna z podstawowych cech języków austronezyjnych, a jeśli się nie mylę, to na ich składni i morfologii w dużej części opiera się ten kreol.

Wg. "Speculative Grammarian" istnieje też tzw. "my" szefa, np. "Znowu schrzaniliśmy robotę!" (w domyśle: nie my, tylko ty).

pittmirg

Znalazłem coś, co podobno występuje prawie wyłącznie w językach europejskich: stopniowanie przymiotników! Chociaż może nie tyle dotyczy to IE, co Europy jako ligi językowej.

Leon Stassen napisał:

[link widoczny dla zalogowanych]

Leto Atryda

W arabskim istnieje stopień wyższy, ale nie najwyższy.

varpho

Leto Atryda

Języki uralskie są raczej bliskie IE. Istnieje nawet hipoteza że praindoeuropejski był kreolem powstałym ze zmieszania języków północno-kaukaskich i uralskich właśnie. Raczej mało prawdopodobne, bo kto widział fleksyjny kreol? Łatwiej mi uwierzyć że pewne podobieństwa wynikają z trwającej millennia bliskości geograficznej tych 3 rodzin.

BartekChom

Chciałbym się podzielić pewnymi wyliczeniami:
Angielski ma 3 synkretyczne formy osobowe trybu oznajmującego (-0, -es, -ed). Esperanto właściwie też. W niemieckim można się doliczyć 9 - 1. i 3. osoba l.m., a w imperfekcie również pojedynczej są zawsze równe. W polskim jest 21 (5 rodzajów w czasie przyszłym i 2 liczby w teraźniejszym razy 3 osoby). W łacinie - 54 (6 czasów i 3 w stronie biernej razy 3 osoby razy 2 liczby). A w wolapiku - 120 (6 czasów razy 2 strony razy 5 osób i rodzajów razy 2 liczby).

Czy ktoś zna inne takie liczby? Da radę pobić 120? A jakie języki zupełnie nie odmieniają czasowników? Chiński?