Conlanger

Rémy

Ano, jak w temacie. Jak to w tym japońskim wygląda? Mogą w nim wystąpić dwie spółgłoski obok siebie?

No i coś co mnie nurtuje od pewnego czasu: czy w japońskim jest /l/ albo coś pokrewnego?

Kwadracik

Sylaby mają strukturę CV, na końcu może jednak stać spółgłoska nosowa (pochodząca historycznie bodajże z /mu/), zapisywana zwykle "n", o pozycji zależnej od następującej spółgłoski. Mogą też wystąpić geminaty.

/l/ jako osobny aprosykmant boczny nie istnieje, wymowa /r/ się waha, ale w niektórych kontekstach ponoć też może być boczna. Akurat brak rozróżnienia l/r nie jest niczym specjalnie dziwnym (w hawajskim czy maoryskim r/l są używane zamiennie w zależności od dialektu).

Aha, między dwoma spółgłoskami bezdźwięcznymi i przed pauzą samogłoski /i u/ ulegają w naturalnej wymowie ubezdźwięcznieniu, czyli takie "desu" brzmi jak "dess".

Ps. [link widoczny dla zalogowanych]

Dynozaur

Nie mogą. Po prostu nie mogą. Wyjątkiem jest to ich dziwne N (ン/ん), ale ono jest zgłoskotwórcze (sylaba nosowa, nietrudno to wymówić). Oczywiście, jak to już nasz czworoboczny kolega nadmienił, różnie bywa z tym u (często się wyraźnie redukuje, zwłaszcza na końcu wyrazu i dlatego używane jest w transliteracjach jako "zerowa" samogłoska).

A z tymi geminantami to nie taka prawda znowu. Małe tsu (っ) to w gruncie rzeczy pauza krtaniowa, chociaż też różnie z tym bywa. Tak czy inaczej, zapis Hepburna (czyli zgeminowanie spółgłoski) jest tutaj nieco nieewidentny.

Jeżeli chodzi o [l], to rzecz jasna, język japoński słynie z tego, że go nie posiada (stąd Engrish i takie rzeczy). Nie mają tam także [r], występuje wyłącznie [ɾ] (czyli "brakujące ogniwo" między r i l), co sprawia, że Japończycy zwyczajnie nie potrafią rozeznać od siebie tych dwóch głosek, przez co mają nie lada problem z obcymi nazwami.

I dlatego nie lubię japońskiego. To fonetyczny banał. Koreański jest o wiele bardziej rozwinięty fonetycznie, co czyni go ciekawszym.

Artaxes

Rzekomo japońskie r pochodzi z d<sup>h</sup>.
Ma ktoś jakieś informacje o fonologii języka starojapońskiego ?
Podobno jeszcze st.-japoński posiadał większy zasób samogłosek.

BartekChom

W japońskim według angielskiej wikipedii /r/ zwłaszcza przed /u/ i /o/ jest realizowane jako [ɺ].

pmva · Gość

Jeśli chodzi o grupy spółgłoskowe, to wg Canepariego (Handbook of Pronunciation) dopuszczalne są tylko NC na granicy sylaby, gdzie wymowa N zależy od C, geminowane ([ppː], [ttː], [kkː] itd.) na granicy sylaby oraz Cj, jak np. w Kyūshū [cjɯɯɕjɯɯ] (ubezdźwięcznianie pominięte).

Co do jap. <r>, fragment z ww. książki: