Conlanger

muggler

Prowadzę drobne amatorskie badania nad wierzeniami Słowian i spotkałem się z pewnym etymologicznym problemem. Istnieje swoją drogą tendencja wśród badaczy religii słowiańskiej do dowolnego interpretowania zapisów w kronikach i przyjmowania, że nazwy zostały ot tak przekręcone. Ja - w ramach swych skromnych, amatorskich badań - próbuję między innymi sprawdzić jak się mają owe zapisy kronikarskie do ówczesnej rzeczywistości językowej.

Problem się ma, jak następuje:
- prawi Sakso Gramatyk: quo succiso, Porenutii templum appetitur
- a zatem łacińskie imię omawianego bóstwa to Porenutius
- najbardziej atrakcyjnym dla mnie hipotetycznym imieniem proponowanym przez badaczy wierzeń słowiańskich jest Piorunic

Czy jest możliwe, by:
- łaciński termin Porenutius był próbą oddania wczesnopołabskiego *P'orĕnūtj/*P'orunūtj?
- na wschodniej Połabszczyźnie (Rugia) przełomu XII i XIII stulecia zaszedł przegłos lechicki e>'o?

Świadectwa ruskie mówią o teonimie Пероунъ, a zatem nie ma tam jaci, która w XVII-wiecznej zachodniej połabszczyźnie była "sprzegłosowana". Sufiks ūtj/ytj/ic jest znany z imienia Swarożyca (Zuarasici), no i szeregu polskich nominum apellativorum typu "bożyc", "dziedzic", "księżyc".

pittmirg

muggler