Conlanger

bandziol20

Co widzisz niepoprawnego w odmianie dobry - dobrzy ?

Ad. osieł. Gdyby istotnie tak było, że na e z jeru nigdzie indziej nie nałożył się polski przegłos, to do tej pory mówilibyśmy dzienek, dzienka zam. dzionek, dzionka.
W końcówce -eł doszła okoliczność wymowy ł jako ŭ.

Silmethúlë

Dynozaur

Leto Atryda

Dynozaur

Silmethúlë

To nie jest trolling. To jest FUD. Do twoich teorii, że tak powiem, citation needed.

A poza tym - zabierz się za czeski. To jest dopiero conlang i miszmasz. Tyle że Czechom odpowiada (choć nikt nie mówi u nich literackim czeskim...)

Dynozaur

FUD? O co ty mnie oskarżasz? Ja nikim nie manipuluję... Przedstawiam, to co wiem. Znam sytuację języka polskiego po I wojnie światowej i wiem, że trudno było stworzyć coś sensownego. Ale dlaczego w takim razie jest we współczesnym języku polskim tyle odstępstw od tego, o co walczył Brückner? To wszystko DAŁOBY się uratować. Gdyby Brückner chciał sztucznie nasz język zarchaizować, to nikt nie potraktowałby go poważnie. Wkładanoby jego postać do kategorii szarlatanów, a nie wybitnych lingwistów. Formy, których używamy dziś na co dzień Brückner podawał jako podręcznikowe błędy, językowe "potwory". To tylko świadczy o tym, że Sanacja faktycznie wybierała ZŁE rozwiązania i niepotrzebnie "popychała język do przodu" (może w celu zubożenia go?). Język, który ustalali był LITERACKI - czyli z założenia dość konserwatywny i bogaty. Gdyby ów standard był faktycznie trudny i "zbyt konserwatywny", zostałby NATURALNIE wyparty przez styl potoczny. A tak mamy co? Nienaturalny, naciągany i zaaranżowany rozwój.

Nie podważajmy faktów. To takie amerykańskie...

A co do czeskiego, tu nic nie wiem. Zawsze mi się wydawało, że ich standard literacki jest niezwykle konsekwentny (Brückner często podaje go jako przykład niemalże idealnej etymologii). I właśnie o to chodzi - NIKT nie mówi literackim czeskim. A u nas, grupka mędrków pomyślała "Zróbmy narodowi dobrze. Zdeskryptywizujmy im język na dobre i rozkażmy im nim mówić. Będą wniebowzięci!". I w ten sposób mamy, co mamy.

Tak swoją drogą - wiem, że współczesny litewski to straszny dialektowy miszmasz, oparty przedewszystkiem na kompromisie. Zastanawiam się, jak wyglądałby świat, gdyby na Litwie po I wojnie uchwalono polski językiem urzędowym (tego przecież chciała intelingencja, potomkowie szlachty).

Leto Atryda