Conlanger

Canis

Ja potrafię mówić poprawnie, chyba, że o czymś nie wiem...
Szczerze mówiąc gardzę oficjalną polszczyzną. Jest niewiele błędów, które działają mi na nerwy i rzadko je tępię. Praktycznie nie mówię "sobie" tylko "se" (chyba że muszę używać "sobie"), dobrze wiem, że to jest mowa potoczna i tak powinno być. Jakby to ode mnie zależało zamieniłbym słówko "sobie" na "se", choć większości z was pewnie dziwnie to na piśmie wygląda.
Nie bardzo się interesowałem, skąd to moi kumple wzięli, lecz była taka sytuacja, gdy porównano język oficjalny polski ze slangiem.
Oficjalny: Irytują mnie te nierówności na drodze.
Slang: Kur*a!
Ileż w tym ekspresji!

A jak to się odnosi do tak zwanego pieprzenia w bambus, który na co dzień słyszymy w szkołach, urzędach, a zwłaszcza w polityce. Kiedy chwilami to jest przydatne, bo mamy pewność co do szczegółów, to próba wpojenia nam tego jako składnika kultury osobistej jest co najmniej... chora.
I podobnie sprawa się ma chwilami z samymi nauczycielami.
"Cofać do tyłu jest niepoprawnie, bo jak można się cofać inaczej jak wstecz?"
A kurna przepraszam, dlaczego to jest niepoprawne, skoro nie można się cofać inaczej jak do tyłu? Ja rozumiem, "cofać do przodu" to bzdura, ale do tyłu? Co najwyżej dodawanie tego jest zbędne, ale na pewno nie niepoprawne.
Co do sławnego "exactly", czyli naszego "dokładnie" też można się kłócić. Kiedy "dokładnie" jako odpowiedź na pytanie jest bez sensu, to jako potwierdzenie oceny sytuacji jest jak najbardziej logiczne. Jest to swego rodzaju skrót myślowy: dobrze to opisałeś. Czyli jak? Dokładnie.

I teraz na kij wuja wafla to przywołałem? Otóż wyraża to mój lekceważący stosunek do puryzmu językowego. Jeżeli mówię w sposób oficjalny, to znaczy, że jest to, niestety, mój obowiązek.
A cytując kapitana Wagnera z filmu "C.K. Dezerterzy":

Eldarion I

pittmirg

Silmethúlë

A mnie bawi inna sprawa. Zapis słów wulgarnych. W jednym temacie na tym forum każdy powtarzał pełne słowo "chuj", ze względu na to, że temat tego słowa dotyczył. Teraz zamiast "kurwa" pojawia się odważniejsze "kur*a", mniej odważne "k***a". Tylko po co tak właściwie takie wygwiazdkowanie, skoro i tak każdy wie o co chodzi?

Ja jestem za ty, by - język "standardowy" (jak to ktoś określił "conlang RJP" stosowany był w mediach, urzędach itp.; język potoczny rozwijał się nieograniczany żadnymi zasadami, dopóki pozostaje zrozumiały dla całego społeczeństwa (czyli dopóki dwie osoby mówiące po polsku - rozumieją się nawzajem bez problemów); zreformować ortografię... i tutaj również za tym, by sprawę przecinków zrobić kwestią indywidualną dla autora, coby każdy stawiał je tak, jak uważa, że jest dobrze. A nie, że w takim zdaniu przecinków ma być 5, chociaż mówca zrobi 7 przerw w miejscach, które chce zaakcentować - na piśmie nie może, bo to niepoprawne; samemu staram się mówić i pisać poprawnie (czasem uważam, że jakoś inaczej jest "lepiej", "logiczniej" i odchodzę od sztywnych zasad na rzecz własnych przekonań) tego powodu, że lubię ten język i chciałbym poznać jego przeszłość i mówić w miarę możliwości podobnie do jego wsteczniejszych wersji, pozostając zrozumiałym przez resztę. Wink

varpho

właśnie czytam artykuł nt. puryzmu niemieckiego i polskiego [autorstwa Marty Czyżewskiej. Acta Philologica 36. Warszawa 2009, s. 166-175]. autorka, powołując się na Markowskiego, wyróżnia następujące rodzaje puryzmu:
1. puryzm radykalny - usuwanie obcych elementów
2. puryzm nacjonalistyczny
3. puryzm tradycjonalistyczny - troska o język, status quo, konserwatyzm, nie uznaje żadnych innowacji [a już istniejące zapożyczenia uznaje]
4. puryzm obronny
5. puryzm elitarny - ochrona języka ogólnego i literackiego przed wpływami pochodzącymi z innych obszarów językowych
6. puryzm egocentryczny - "tylko mój idiolekt jest poprawny"

na pewno nie jestem przeciwny innowacjom, jednocześnie mierzi mnie mnogość zapożyczeń. czyli najbardziej odpowiada mi puryzm radykalny. Wink

a sprzeciwiam się puryzmowi tradycjonalistycznemu i elitarnemu.

z przytoczonych w artykule przykładów polskich neologizmów [niektóre z nich zostały określone jako "potworki językowe" czy "słowotwórcze dziwolągi" - cóż, to tak może wyglądać z naszej perspektywy, ale MSZ nie ma sensu tego wartościować] zwróciły moją uwagę następujące:

językoślednia,
szykownia,
rozczertnia,
przedzak,
natrącak,

spadki:
mianowalny,
zaczyjalny,
oddawalny,
przedstawialny,
pomagalny,
przymieszczalny,
wzywalny,

cichostępy,
deszczochron,
zatulnik,
działacz,
ulica drzewna,
szatnica,

czujnik,
księżycznik / nocobłęd / sennowłok,
pędnia,
rozczłonkownictwo,

rytmoruch,
hasłonosz,
szybkokęs, jadłomig

zgadnijcie, co poszczególne wyrazy miały znaczyć. Wink

bandziol20

spitygniew

Jadłomig - fastfud
Rytmoruch - metronom?
Ulica drzewna - ??? (kojarzy mi się z dziuplą, biorac pod uwagę dawne znaczenie "ulicy", ale to pewnie nie to)

Vilén · Gość

Dynozaur

Feles

varpho