Conlanger

Eldarion I

Wszystko ta brytyjska nieskromność Razz

BartekChom

Maxz

Kolejne 2 pytania:

6. Dlaczego w niektórych wyrazach w j. polskim, np. "organizmie" wymawia się niektóre głoski inaczej niż w zapisie - "organiźmie"?

7. Skoro w języku polskim istnieje tylko liczba pojedyncza i mnoga to dlaczego:

1 książka
2 książki
5 książek

Prawie w każdym wyrazie widać inną formę w niektórych ilościach?

Silmethúlë

Leto Atryda

W klasycznym arabskim:
Liczebniki waahidun "1" i itnaani "2" mają składnię przymiotnikową zgadzając się co do liczby i przypadku

Liczebniki 3-10 łączą się z genetywem liczby mnogiej

Liczebniki powyżej 10 - z akuzatywem liczby pojedynczej

Luntrus

Mam pytanie odnośnie pewnego słowa gwarowego. ŁEB - jaki to rodzaj? Jedni mówią "ten łeb", a inni "ta łeb". Swoją drogą mam kilka argumentów co do obu rodzajów:
M: kończy się na spółgłoskę
Ż: w Msc. istnieje forma "o łbie", "e" zanika, podobnie jak w innym wyrazie r. ż., którego przedostatnia litera to "e", a ostatnia to spółgłoska twarda, mianowicie "krew - o krwi", a nie jak w wyrazie r. m. o tej budowie, tj. "cep - o cepach"

wiecej argumentow mam za r. ż., ale nie mam potwierdzenia, gdyż czesto slyszy się "ten łeb", w takim razie wole to wyjasnic

muggler

Rémy

pittmirg

Za to fascynuje mnie upór szanownej RJP odnośnie pisowni tego typu form: TYYYLKO "organizmie" W ŻADNYM WYPADKU "organiźmie". A propos formy rzeczownika po liczebniku, to był tu już topic w którym było to dość dokładnie przedyskutowane, polecam poszukać.

muggler

Silmethúlë

Ja mam inne pytanie: może ktoś opisać jak wyglądała odmiana czasownika być w SCS-ie (a najlepiej w prasłow.) oraz jak się rozwijała później w polskim i innych zachodniosłowiańskich (oraz skąd u nas podobieństwo w odmianie większe do rosyjskiego niż np. czeskiego?). To samo z czasem przeszłym, który jest chyba dość mocno związany z rozwojem czasownika być.

pittmirg

W SCS-ie to było w teraźniejszym (sg, du, pl):

ѥсмь
ѥси
ѥстъ

ѥсвѣ
ѥста
ѥстє

ѥсмъ
ѥстє
сѫтъ

Por. [link widoczny dla zalogowanych].

W prasłowiańskim (wg [link widoczny dla zalogowanych]):

*esmĭ "jestem"
*esi "jesteś"
*estĭ "jest"
*esmŭ "jesteśmy"
*este "jesteście"
*sǫtĭ "są"
*esva "my dwaj jestesmy"
*esta "wy dwaj jesteście, oni dwaj są"

Natmoiast nie mam pojecia, czemu w polskim czasownik być został rozszerzony o jest- w większości osób.

Inną ciekawą sprawą jest to, dlaczego w języku polskim 3sg ma postać "jest" a nie (regularnie) "jeść" z miękkiego jeru. BTW, taka forma: jeść jest zaświadczona m.in. w "Kazaniach swiętokrzyskich".

[link widoczny dla zalogowanych]

Silmethúlë

Eldarion I

Może jakiemuś poecie był potrzebny do zachowania rymu/rytmu? Może potrzebny był w pismach urzędowych? Można gdybać Wink

pittmirg

Tak się zastanawiałem ostatnio, czy możliwe jest w polskim użycie zaimków dzierżawczych zwrotnych (tak to się nazywa? swój, swoja, swoje, swoi, swoje) w mianowniku, w znaczeniu zwrotnym (tj. nie chodzi mi o inne znaczenie: "znany, znajomy; na którym można polegać" np. swój chłop). I w związku z tym pytanie: które z poniższych zdań są według was niegramatyczne? (po prostu podajcie opowiednie literki; ewentualnie można uzyć pytajnika dla przykładów, które brzmią nieco dziwnie, ale nie jednoznacznie źle):

a) Marcin jest wyższy niż swoja żona.
b) Marzy im się swój dom.
c) Nie podoba mi się swoja dziewczyna.
d) Swoja koszulka jest brzydka.
e) Pawłowi podobają się swoi koledzy.