Conlanger

Artaxes

Najprościej zamienić "radę" na "sowiet", a przymiotnik "sowiecki" sam się znajdzie Smile

.

Vilén · Gość

bandziol20

Heh... obaj macie poniekąd rację. Razz

1. Dynozaur :

Dynozaur

Dobra, przyznaję się do faila.

Chociaż ciekawe jest to, że na to wpadli... Ja bym nie wpadł...

bandziol20

Leto Atryda

Dynozaur

spitygniew

Swoją drogą, w Chorzowie jest ulica Metalowców.

Ale piszę tu z innego powodu - może mi ktoś powiedzieć, czy istnieje cos takiego jak Fragmenty Świętokrzyskie? Natrafiłem na te nazwę przy przeglądaniu słownika Bruecknera, pisał coś o niejakich "Fragmentach świętokrzyskich z XIII w." Tyle że nie ma o nich wzmianki w żadnej książce przy wymienianiu zabytków języka polskiego, nic o nich też nie znalazłem w Guglach. WTF?

Leto Atryda

Vilén · Gość

pittmirg

Co sądzicie o ż- w nagłosie takich germanizmów jak żeglować, żegnać się, arch. żalm "psalm", żołtarz? Pierwotnie sądziłem, że to jakaś hiperkorekcja, ale wydaje się to być dziwnie regularne. Aż kojarzy mi się to z tym zagadkowym sz w latynizmach typu fundusz, o którym żeśmy tu już ongi dyskutowali.

bandziol20

Niech żyje Grzegorz Brzęczyszczykiewicz !

Myślę, że o tych wątpliwościach przesądziła w gruncie rzeczy kwestia nazwy : co nazwiemy hiperkorekcją ?
Hiperkorekcja to dosłownie nad-poprawianie, czyli poprawianie już poprawnej nazwy.

A co się dzieje, gdy trzeba wprowadzić nowy wyraz z języka obcego do istniejącego już słownictwa rodzimego ?
Czyli niejako : gdy idzie, aby dopiero stworzyć "poprawną" wersję danego słowa ?

Warto zauważyć przy tym tę okoliczność, że w językach słowiańskich, w tym języku polskim, fonem /ż/ jest dość popularny, w niemieckim zaś o wiele rzadszy (nie występuje praktycznie w słowach rodzimych).
Gdy Niemcy-koloniści mówili po niemiecku, np. sieben, Soldner (a przy tym jeszcze próbowali wymawiać polskie słowa), to mowa ich brzmiała w uszach Polaków jak mazurzenie typu zaba, zyto, i w tym sensie Polacy te nowe słowa "poprawiali".
A czynili to, albowiem nagłosowe /z/, pominąwszy formacje prefiksowe : z- / za-, było w j. polskim tak rzadkim, aż dziwacznym; mogły tu wchodzić w rachubę także skojarzenia słuchowe : "żołtarz" mógł się kojarzyć z "żółty", "żalm" z "żal" itd. Innymi słowy : upodobniły się do wyrazów typowo polskich.

Zatem : wyraz "hiperkorekcja" to w tym wypadku taki skrót myślowy, który ma tu oznaczać :
"przystosowanie (adaptacja) wyrazu obcego do systemu fonologicznego (fonomorfologicznego) zwykle pod wpływem odczucia obcości wyrazu w jego oryginalnym brzmieniu."

Przy okazji : przypomniały mi się przykłady zmian odwrotnych na gruncie rodzimym tzn. ż > z np. żarzewie > zarzewie, żgliszcze > zgliszcze ( zdaje się, że w wyniku dysymilacji; tym łatwiejsza, gdy skojarzona z prefiksami (za- / z-), zatem wtórnie mogła tu zajść nawet perintegracja )

Dynozaur

Czytałem sobie Mitologję Parandowskiego i napotkałem takie stwierdzenie:

"Zabił wołu"

To chyba błąd w druku, prawda? "Wołu" to przecież dopełniacz.

Kogo? Czego? - Wołu

Ale Kogo? Co? - Woła (albo Wół, już sam nie wiem)

Powinno być: "Zabił woła" ew. "zabił wół", moim zdaniem.

"Zabił wołu" brzmi idjotycznie.

Jestem skołowany. Zawsze tak przestrzegałem poprawnej odmiany tego wyrazu. Czy to możliwe, bym ten wyraz przez cały czas źle odmieniał? BYŁEM PEWNY, że mówi się "nie widziałem wołu", ale "zabiłem woła".

Ale... może to jednak błąd w druku?

Leto Atryda

Dynozaur