Conlanger

Silmethúlë

Wg takiej prostej zasady brzmiącej:
dla żywotnych męskich: G. sg. = Acc. sg.
dla nieżywotnych męskich i nijakich: N. sg. = Acc. sg.
brak istnienia w tych rodzajach odmiennego biernika;
Mamy N. sg. wół, G. sg. = Acc. sg. wołu (a. woła, jeśli ci tak bardziej pasuje...), ale z pewnością nie "wół".

Inną kwestią są nieco "współcześniejsze" rzeczowniki, które tej zasadzie się mocno opierają i stąd mamy "daj mi papierosa", "kupiłem Snickersa"... czy też, słowo o dziwo rodzime, acz w nowym znaczeniu: "masz ognia?" (ale już "paliliśmy ogień nad jeziorem" a nie "paliliśmy ognia..."), ogólnie tej zasadzie najbardziej chyba opierają się rzeczowniki "kioskowe", opisujące takie małe przedmioty do nabycia w kiosku*, tak mi się wydaje Razz

.

W ogóle ciekawa sprawa, ten słowiański biernik, który tak naprawdę w rodzajach męskim i nijakim nie istnieje Razz

.

*a do tego, przed chwilą sobie to uświadomiłem, słownictwo informatyczne, i w ogóle żargonowe...: napisałem posta...

Leto Atryda

pittmirg

Leto Atryda

Kwadracik

Coś nowego ode mnie: Jak ma się sprawa z końcówką dopełniacza liczby mnogiej rzeczowników męskich zakończonych na spółgłoski miękkie? Są w zasadzie dwie możliwości, ale w zależności od przypadka jedna lub druga wydaje się "lepsza".

Ile księżyców ma Mars? vs. Ile księżycy ma Mars?

W większości przypadków forma z -i/-y brzmi bardziej sensownie (malarzów? gwoździów? fotelów?), ale gdzieniegdzie -ów brzmi nawet lepiej (księżyców, paniczów, Jasiów). Oczywiście wg. Dynozaura jedyna poprawna forma pewnie jest z -i/-y Wink

W ogóle końcówka -ów ostatnio szaleje pod względem produktywności, czasami nawet ja sam przypadkiem mówię "mrówków" etc. Szczególnie że używa ją się do zapożyczeń ("forów", "gimnazjów").

Timpul

Przeważnie odzywam się w kwestii śląszczyzny, wiem wiem, ale tutaj sprawa zdaje się być dosyć ciekawa. Końcówki -ów używa się także dla r.ż. (choć niekonsekwentnie), np. myszów, grónków (grónka sg f - winogrona) itp. Niekiedy także pojawia się w rodzaju nijakim, np. wiesielów/weselów (wesel).

Vilén · Gość

Silmethúlë

Hmm, niekoniecznie akurat "taraszkiewica", za czasów Taraszkiewicza jego własny podr. do gramatyki białoruskiego się zwał "Biełaruskaja hramatyka dla szkoł" ([link widoczny dla zalogowanych]), z kolei we współczesnej oficjalnej białoruszczyźnie pojawiają się takie słowa jak "nazvaŭ", "škołaŭ" ([link widoczny dla zalogowanych]), przy czym, na "taraszkiewicowej" Wikipedii te formy też występują ([link widoczny dla zalogowanych]). Współcześnie AFAIK różnica między "zwykłym" białoruskim a "taraszkiewicą" to tylko ortografia, użycie niektórych symboli.

Ogólnie to zakończenie -aŭ w r. żeńskim to musi być jakiś względnie późny twór, moja babcia jak ją w białoruskiej szkole w czasie wojny uczyli właśnie dopełniacza "škoł" (miała problem, czy się pisze "школ" czy "шкоў", nie rozróżniała <ł> i ŭ. Ale być może to tylko kilka słów miało bardziej "archaiczną" formę bez -aŭ.

Leto Atryda

Silmethúlë

Ogólnie [v] > [w] / V_[#C]. W ukraińskim masz po prostu regularne, wszędzie [v] > [ʋ], w ukraińskim zwykłego [v] nie uświadczysz. Efekt wałczenia w ukraińskim to też [ʋ].

Z kolei w białoruskim masz: [w] (efekt wałczenia i przejścia opisanego na początku posta) i [v] (gdy w innych pozycjach, zachowane).

bandziol20

Leto Atryda

bandziol20

bandziol20