Conlanger

varpho

ok, z zaprzeczeniem to ma więcej sensu. czyli wniosek, że język polski dyskryminuje. Wink

ale nadal uważam zdanie "powinni mieć dzieci" za zdanie niedokładne, bo "powinien mieć dzieci" odczytuję tak, że "istnieje przymus, a przynajmniej silne oczekiwanie społeczne, że będzie mieć dzieci"

z tego wniosek, że wszyscy powinni się mnożyć jak króliki, a nie po prostu mieć taką możliwość.

smutne.

varpho

"36,900 dla zapytania "powinni móc"" - to dużo czy mało?

a "nie powinni" to mniej więcej to samo, co "nie wolno im", tylko słabsze.
natomiast "powinni" jest mocniejsze od "mogą".

pittmirg

Nie wiem, co chcesz udowodnić...

"powinni móc" i "powinni (bezok)" to dwie konstrukcje o częściowo pokrywającym się znaczeniu.

Dla mnie "Czy homoseksualiści powinni móc mieć dzieci." brzmi trochę redundantnie, bo "Czy homoseksualiści powinni mieć dzieci" już może swobodnie znaczyć to samo. Nie tylko "czy wymagamy od nich, żeby sprawili sobie dzieci dzieci", ale także "czy jest właściwe, żeby mieli dzieci".

W pytaniach (i zdaniach podrzędnych dopełnieniowych wprowadzanych przez czy) zakres znaczeniowy powinno się jest trochę inny niż w zdaniach twierdzących.

Google:

bandziol20

Szczerze mówiąc, to nie rozumiem tego oporu przed łączeniem powinien bezpośrednio z mieć :
Powinienem mieć dłuższe włosy.
Nie powinienem mieć tatuażu na szyi. ( Nie jest to mile widziane np. w wojsku)

A może ktoś powinien móc mieć więcej wyobraźni ? Razz

varpho

bandziol20

Owszem. Też dostrzegam różnicę :
Powinienem to zrobić. (wymóg etyczny kierowany do siebie )
Powinienem móc to zrobić. (subiektywna ocena możliwości : przypuszczam, że leży to w zasięgu moich możliwości albo roszczenie etyczne : jestem przekonany, że mam do tego prawo)

Pytanie :
Czy homoseksualiści powinni mieć dzieci ?
można rozbudować :
Czy pożądana jest sytuacja, w której homoseksualiści mają dzieci ?

varpho

bandziol20

to nie jest żadne uproszczenie; wystarczy zastosować znaczenie 3. :
czy jest wskazane, żeby X miał Y ?

pittmirg

Jak wymawiacie zużywać, z [zu]- czy [s?u]- na początku?

Ja wymawiam przez [zu], tj. fonem /z/ zachowuje się w moim idiolekcie jak część rdzenia tego czasownika, podczas gdy w innych wyrazach, takich jak zintegrować wymawiam [s?]. Zauważyłem wymowę przez [s?u] wspomnianego wyżej czasownika m.in. u niektórych swoich wykładowców w Krakowie i trochę mię to zaintrygowało.
Podobnie mam z w ogóle, które wymawiam [vO"gulE] a nie [f?O"gulE].

Leto Atryda

[zuˈʐɨvætɕ], [zintɛˈgrɔvætɕ], [ˈvɔgule]

Artaxes

[zu'ʒɨvɐtɕ], [zʔintɛɡrɔvɐtɕ], [vʔɔɡulɛ]

Feles

U mnie to mniej więcej tak:
[ˈzuʒɨvɐtɕ], [zinˈtɛgɾɔvɐtɕ], [ˈvɔgulɛ]

master-of-disaster

Zastanawia mnie jakie źródło ma polskie słowo krzyk i czy ma coś wspólnego z szwedzkim/norweskim skrik. Przeszkadza trochę to /s/ na początku, a znów kieruje mnie na słowo skrzek, ale znaczenie jest już bardziej odległe.

Kwadracik

Możliwe, że był jakiś praindoeuropejski rdzeń (z ruchomym s), ale równie dobrze mogą to być niezależnie od siebie funkcjonujące onomatopeje. W żadnym słowiańskim nie ma chyba s- przed krzykiem.

(serbskochorwacki ma wrisak... kognat wrzasku, jak rozumiem)