Conlanger

spitygniew

Skąd się mogło wziąść w idiolekcie mojej znajomej heftnąć jako zwymiotować?

Canis

Haftować to rzygać, czyli puścić hafta. Haftnąć to zwymiotować tu i teraz. Bardzo powszechne i wielopokoleniowe w moim regionie.

Ale skąd tam "e"?

spitygniew

A może i "haftnąć"...A fakt, coś sobie "haftować" przywołuję w głębi swej pamięci lingwistycznej. Ja tam jako okazanie nieuznawania tabu językowego mówię "rzygać". no to teraz: skąd haftować? Od czynności wyszywania?

Kamil M.

Ja słyszałem wyłącznie heftać/heftnąć (a haftować = wyszywać).

Canis

pittmirg

U mnie też jest heftać, zheftać się itp. Haftować w tym znaczeniu również słyszałem.

pittmirg

Heftać byłoby chyba z niem. heften (które - obecnie - znaczy "zszywać, spinać").

Może skojarzenie szło jakoś tak: poplamienie ubrania rzygami - ozdobne wyszywane wzorki?

bandziol20

zgadzam się z powyższym, również myślę, że mogły tu odegrać rolę wrażenia artystyczne. W gwarach przestępczych haft, hafty - 1. tatuaże 2. linie papilarne 3. spółkowanie 4. wymioty

Feles

pol. 'biały' z ps. běluju? ma jakikolwiek związek etymologiczny z łac. bellus?

Dynozaur

bellus to już łacina ludowa [i chyba się należałby się temu wyrazowi asteriks, ale być może gdzieś padło] (klasyczna nie znała takiego słowa, "piękny" to pulcher), a w łacinie ludowej wszystko jest możliwe.

Kwadracik

A propos: Skąd w ogóle to "ch" w "pulcher"? Czyżby jakie greckie zapożyczenie? Choć wiktionary podaje jako 'alternatywną' formę "pulcer".

bandziol20

Ech... lekki offtop, ale co tam. Wink

Litera h w łacinie oznaczała lekkie tchnienie, a kombinacja liter 'ch' oznaczała pierwotnie spółgłoskę przydechową, która brzmiała początkowo jak kh, czyli pulcher i pulcer brzmiało odpowiednio pulkher i pulker.
Zamiana głoski ch na k i na odwrót częsta w jafetowej mowie - dość wspomnieć charta i karta, albo ros. хрустал : pol. kryształ, ros. хлопот : pol. kłopot.

Kwadracik