Conlanger

Artaxes

Pytanie dotyczy pochodzenia grupy samogłoskowej 'ea' w języku angielskim oraz wyrazów pokrewnych w języku niemieckim.

Earth = Erde
Sea = See

Z tych przykładów można wywnioskować, iż angielskie 'ea' pochodzi od 'długiej' formy e.
Co w takim razie z tym:

East = Ost ?

Czym ta zmiana została podyktowana ?

Kwadracik

Średnioangielskie "ea" było zapisem /ɛ:/, "ee" natomiast /e:/. Pochodzenia dokładnie nie pamiętam, ale staroangielski miał dyftongi /ie eo æɑ/*, które się uprościły wyrzucając drugi element, więc mogły chyba się rozwinąć inaczej w innych germańskich. Staroangielski miał dla "east" (ēast), czyli z dyftongiem. /æ:(ɑ)/ > /ɛ:/ > /i:/. Niemiecki mógł te dyftongi inaczej połaczyć.

* IIRC :P

Artaxes

A jakie jest pochodzenie dyftongu /æː(ɑ)/ ?

Kwadracik

Nie wiem

Może z /e:/ i /ɑ/?

pittmirg

Wydaje się, że pragermańska dwugłoska *au rozwinęła się w staroangielskie ēa /æːɑ/, podczas gdy w staro-wysoko-niemieckim mamy w tym miejscu ō (przed przedniojęzykową).

PG *dauþuz > staroang. dēaþ
PG *dauþuz > st.-wys.-n. tōd

PG *austa- > staroang. ēast
PG *austa- > st.-wys.-n. ōst

Dalej, ponoć w niemieckim dyftong *au rozwijał się inaczej przed spółgłoską nie-przedniojęzykową, i dlatego mamy taub z *daubaz (st.-wys.-n. toup, staroang. dēaf).

bandziol20

bandziol20

pasuje mi do tego szeregu też ang. cheap (tani) i niem. kaufen, szw. köpa [tś-] - kupować