Conlanger

Mônsterior

I don't understand why you're arguing. I know languages are interesting but...

Zyx

Tiež to nechapém. Pád plní len gramatickú funkciu. Nehovorí sa tu nič, že musí byť on po predložke alebo dokonca mať vlastnú deklinačnú formu. Podľa mňa oslovenie tiež je gramatická funkcia, preto niektoré jazyky máju pre nej pád. Pripúšťam, že celá ta diskusia je, pretože máme inú predstavu, čo je pád, a čo neje. Ale či môžeme jednoducho a presne povedať, ktorá predstava je lepšia alebo horšia? Mýslim, že nie.

BTW. Lodovico Giorgio -> Vytvoril som davno jazyk, v ktorom vokatív môže byť po predložke: [link widoczny dla zalogowanych]

Patræcin, mestex hai sæ anbriŝ!
Patrycjo, zejdź z tego drzewa!
Patricia, zíd´ z toho stromu!

A všetko je OK Smile

-----------------------
PL:
Też tego nie rozumiem. Przypadek pełni jedynie gramatyczną funkcję. Nie jest powiedziane, że musi on być po przyimku, albo nawet mieć fleksyjną formę. Według mnie bezpośredni zwrot też jest gramatyczną funkcją i dlatego niektóre języki mogą mieć dla niej przypadek. Przypuszczam, że cała ta dyskusja powstała jedynie z tego, że mamy inne wyobrażenie o tym, co jest przypadkiem, a co nie. Ale czy możemy jednoznacznie powiedzieć, które wyobrażenie jest lepsze lub gorsze? Myślę, że nie.

BTW. Lodovico Giorgio -> Dawno temu stworzyłem język, w którym wołacz może występować po przyimku: [link widoczny dla zalogowanych]

Patræcin, mestex hai sæ anbriŝ!
Patrycjo, zejdź z tego drzewa!
Patricia, zíd´ z toho stromu!

I wszystko jest OK Smile

.

Silmethúlë

A czym dla was jest "przypadek gramatyczny"? Dla mnie formą rzeczownika określającą jego zależność od innych rzeczy. Wołacz "woła", on nie określa zależności. Mianownik w sumie też nie. Natomiast i genetivus, i dativus, i ablativus, i locativus, i instrumentalis określa jakieś zależności. Albo miejsce lub kierunek poruszania się, albo posiadanie czegoś, albo w końcu określa co jest użyte do wykonania czegoś... Do tego nie łapią się ani mianownik, ani wołacz. Ale podejrzewam, że podobną definicję ma jakaś inna grupa przypadków i odkrywam koło na nowo? Wink

W sumie chętnie bym poznał jakieś konkretniejsze definicje przypadków, bo o ile każdy wie, że rzeczownik odmienia się przez przypadki, to mało kto jest w stanie powiedzieć czym one są.

Lodovico Giorgio

When we talk about prepositions, so do not pull here postpositions, postpositions are exact oposite to prepositions. It is logic when there are no prepositions that there must be postpositions or their combination.

Preposition and nominative?! What a stupidity? Nominative serves for naming nominal word forms.

What is really shit in the syntax of my texts?

Ok. I can take it normally when you say that vocative is expressed with a preposition. But only in the case when the expressing of all cases is expressed with prepositions or postpositions without any affix declining.

That locative in latin. Haven't you spot it man? It is the same situation as it is in slovak l.

Silmethúlë

Lodovico Giorgio

Šak rozmýšľajte ľudia! Do matere! Áno, pád plní gramatickú funkciu a tou gramatickou funkciou je vyjadrovanie vzťahov medzi jednotlivými syntaktickými členmi. Koľkokrát to mám ešte napísať?! Pád nemusí byť po prepozícii, alebo nemusí byť pred postpozíciou, ale musí vyjadrovať aspoň jeden vzťah medzi syntaktickými členmi.

Lodovico Giorgio

varpho

Qrczak

Polish vocative is a case.

The primary function of cases is to classify a word form into the lexeme and values of inflection parameters (where inflection parameters depend on the part of the speech). The case is one of inflection parameters of nouns and adjectives.

If vocative was not considered a case, we would have to do one of the following:
1. Declare that Polish nouns inflect by one additional parameter: whether the form is a vocative or not.
2. Increase the dictionary size by the number of nouns, making vocative a separate part of the speech.

The first variant would be non-standard (all Polish grammars treat vocative as a case rather than some additional dimension of the inflection) and would be an unnecessary complication for a rare situation. A noun in vocative does not visibly inflect by other parameters, so the space of inflection parameters would have an irregular shape: a noun in non-vocative inflects by cases and number, while a noun in vocative does not inflect by anything else. Why to create an additional dimension if a distinguished value of an existing dimension works well? The current view is only slightly irregular (vocative in plural is always syncretic with nominative, or alternatively there is a single nominative-vocative case in plural corresponding to two cases in singular), and this is what everybody is used to.

The second variant would be completely silly, because vocative in Polish is created from all nouns with the same amount of regularity as other cases. This is definitely inflection, it is too regular to be treated as derivation of a separate lexeme.

Therefore Polish vocative is a case.

Kwadracik

varpho

OT:

Lodovico Giorgio

Lodovico Giorgio

Lodovico Giorgio

varpho