Conlanger

kyuuketsuki · Dołączył: 05 Mar 2009 Posty: 8 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Ùnit a uin

1. Dinachth - tekst
Tù ig yhm hor. Noh s'ir-hor Chśaveŕ. Dhaŕt ét in-thaím, in-taoil ë śàth in-tím.

Gràm - gramatyka

Analizę gramatyczną przeprowadzę w każdym zdaniu po kolei.

Tù ig yhm hor

Śueheidan ma szyk VSO. Na pierwszym miejscu znajduje się więc orzeczenie. W tym przypadku jest to osobowa forma czasownika 'być' - "tù". Bezokolicznik podstawowy to "heid", gdzie -id to uniwersalna końcówka wszystkich czasowników. Następnie mamy zaimek, stanowiący w tym przypadku podmiot. Z poszczególnymi zaimkami czasownik 'heid' prezentuje się następująco:

Tù im - jestem
Tù it - jesteś
Tù et - ona jest
Tù ét - on/ono jest
Tù à - "à" jest to zaimek formy nieosobowej. Przypomina to francuskie 'on' i tłumaczy się mniej więcej "jest się"
Tù ním - jesteśmy
Tù id - jesteście
Tù ed - one są
Tù éd - oni są
Tù ig - to jest
Tù igh - to są

Następny element zdania to małe słówko "yhm" wymawiane nieregularnie jako [əm] będące tzw spójką łączącą typu p-r (podmiot - rzeczownik). Używamy jej zawsze gdy chcemy powiedzieć "X jest Y" Po spójce owej występować może tylko rzeczownik, co więcej - tylko w mianowniku. I ostatni wyraz jest to rzeczownik "łoś" w swojej podstawowej formie.

Tak więc zdanie to znaczy "To jest łoś"

Zdanie drugie:

Noh s'ir-hor Chśaveŕ

'Noh' to osobowa forma regularnego czasownika 'nohid' czyli 'nazywać się'. Forma osobowe większości czasowników tworzymy po prostu przez usunięcie zeń końcówki -id.
Następnie mamy "s'ir-hor". s' jest to zaimek wskazujący "ten" po przejściu bolesnego zabiegu elizji, który pozbawił go końcowej samogłoski 'o'. Jak zatem łatwo się domyślić, w pełnej krasie prezentuje się on jako "so". Następnie "ir", które jest partykułą podmiotu dla rodzaju nieżeńskiego. Partykuła taka dla rodzaju żeńskiego to 'ar'. Używamy ich zawsze przed rzeczownikiem w funkcji podmiotu. Ponadto można z ich pomocą stawiać inne części mowy w funkcji podmiotu, ale o tym późnie. Następnie mamy znanego już nam łosia i jego imię czyli Ksawery.

Dhaŕt ét in-thaím, in-taoil ë śàth in-tím

Dhaŕt - forma osobowa dhaŕtid - mieć. ét - wiadomo. "In" to partykuła biernika a występujące po niej wyrazy to odpowiednie formy dopełnienia bliższego słów "thaim" - siostra, "taol" - dom i "tím" - rok. "ë" to spójnik "i" a "śàth" to liczebnik "siedem" Pozostałe liczebniki:

án - jeden
tu - dwa
tíŕ - trzy
cahyr - cztery
pán - pięć
soí - sześć
śàth - siedem
has - osiem
naŕe - dziewięć
dach - dzieisęć.

Odpowiednie liczebniki porządkowe tworzymy przez dodanie 'a' i wzmocnienie inicjalnej spółgłoski:

a uin - pierwszy
a du - drugi
a thit - trzeci
a gcahyr - czwarty
a bpán - piąty
a śoí - szósty
a śàth - siódmy
a chas - ósmy
a naŕe - dziewiąty
a dhach - dziesiąty

Podsumowując słownictwo z dzisiejszej lekcji (pomijam zaimki osobowe i liczebniki):

heid (tù) - być
nohid - nazywać się
dhaŕtid - mieć
---
hor (nf) - łoś
thaim (f) - siostra
taol (nf) - dom
tím (nf) - rok

no, i macie bonusa:
ghél (f) - człowiek
fhuin (f) - kobieta
Jako pracę domową polecam przetłumaczenie następujących zdań (niewiele i głupawe to, ale mała ilość materiału na więcej nie pozwala >.<)

Ta kobieta jest człowiekiem. Ma łosia (dop.bl - hoir) i siostrę. Nazywa się Janina.

Dziękuję za uwagę i zapraszam na kolejną lekcję Wink