Conlanger

Zyx

Kwadracik, "większość Polaków" w wielu przypadkach właśnie nie jest "większością". Na pewnym obszarze faktycznie można zaobserwować duże natężenie jakiegoś zjawiska, ale pojedziesz gdzieś indziej i nie uświadczysz go ani śladu, za to spotkasz inne, Tobie pachnące egzotyką.

Ponadto pewne rzeczy trzeba po prostu przyjąć tak, jak są, ponieważ... proponowane alternatywy też są nielogiczne, niespójne itp. itd. Przykłady:
1. "poszedłem"-"poszłam". Dopuszczenie formy "poszłem" zrodzi pytania, skąd się bierze "poszłem"-"poszedł" (bo raczej nikt nie będzie mówić "poszł" Smile

). Jedynym rozwiązaniem tego problemu jest po prostu wymyślenie tego czasownika od zera, co raczej nie wchodzi w rachubę.
2. Forma "30 październik" też kłóci się z regułami, ponieważ według nich mamy do czynienia z trzydziestym październikiem, a nie trzydziestym dniem października. "30 października" trzyma się wszelkich reguł. Czepiactwo? Czepiactwem jest też czepianie się części "obowiązujących reguł" Smile

.

Tak więc w jednym miejscu proponuje się wprowadzenie jednej nieregularności w miejsce drugiej tłumacząc to nieregularnością, a w drugim chce się regularność zastąpić nieregularnością, by później móc marudzić, że jest nieregularne i by paru bojowników rozpoczęło walkę o regularność Very Happy

.

To normalna sytuacja, że w obliczu istnieniu wielu wariantów i podwariantów, po prostu trzeba z konieczności przyjąć jakiś standard będący punktem odniesienia do wszelkich porównań i kwestia, czy reguluje to jakaś rada, czy przyjęte normy (np. język angielski) ma charakter drugorzędny. Przykład z informatyki to język C++.
Ma on tak zagmatwaną składnię, że pomimo posiadania zdefiniowanego standardu, wciąż po dwóch dekadach istnienia żaden kompilator (na język maszynowy) go w pełni nie obsługuje. Jednak dzięki temu, że istnieje, można łatwo znajdować różne wspólne płaszczyzny, dopracowywać to i owo itp. itd.

Kwadracik