Conlanger

muggler

Tu wymieniajmy się opracowaniami o historii naszych krajów, tu zadawajmy pytania o ich dzieje, tu też ustalajmy wspólne koleje losu państw naszych. A zatem zacznę krótkim zarysem historii Wenedy.

1. ŚREDNIOWIECZE
Pierwsze ślady Słowian na ziemiach obecnej Wenedy datujemy na VII wiek. Dwa stulecia później odnajdujemy mieszkańców tej krainy pod zbiorczą nazwą Venedi. Trudno powiedzieć, czy chodzi o plemiona wschodnio-, czy zachodniosłowiańskie. Wchodziła średniowieczna Weneda w skład kulturowego konglomeratu Rusi; ówczesne plemiona wenedzkie to Sławini, Ilmeńcy i Sadkowicze. Ilmeńcy siedzieli między górami na zachód od jeziora Ilmen, rzeką Volche i źródłami rzeki Perkynece; w północnej części swojej terytorium byli mocno wymieszani z plemionami celtyckimi, które potem Ilmeńców wyparły, acz przyswoiły wiele z ich kultury politycznej. Sławini zamieszkiwali ziemie na wschód od rz. Volche, a częściowo i na południe od jez. Ilmen. Od źródeł Perkynece aż po jezioro Devoiake miało miejsce wątłe osadnictwo Sadkowiczy, z nimi też wiąże się późniejszy rozwój terytorialny Wenedy.

Pierwsze państwowości to efemeryczne Państwa Vaiceslava i legendarnego Sadka w X wieku. W 921 powstało zjednoczone państwo Ilmeńców i Sławinów - Księstwo Ilmeńskie. Nie obejmowało ono ziem Celtów. Piętnaście lat później, w 936 Sadko II Skirmunowicz ustanawia na gruzach Państwa Sadka Księstwo Wenedzkie i podbija tereny w dół rzeki Svaiteie Elai, na granicy zaś ustanawia stanicę, która po dziś dzień zwie się Sadkove. W 1001 Svetoslave Perunece, książę wenedzki, bierze za żonę Izaislavę Ilmeńską i przejmuje pod władanie ziemie ilmeńskie. Do 1102 trwała różnoraka systematyzacja rodzimej wiary, ale w latach 1102-1104 dochodzi do chrystianizacji kraju za panowania Jureslava II. W ten sposób uniknięto krucjaty państw ościennych. W górach i na pojezierzach pogaństwo trzyma się mocno jeszcze do XVI-XVII wieku, do XIX zaś wegetuje w postaci wierzeń ludowych, potem zaś rozpoczyna się wielki powrót rodzimej wiary.

Lata 1270-1401 to lata rozbicia politycznego między potomków wyjątkowo jurnego władcy, Peruneca I. Zjednoczenie jest dziełem władcy księstwa Kerove, Lugislava Rudego. Państwo obejmuje dolinę Perkyneca po Sadkove, Jezerno i jez. Devoiake, Ilmen i ziemie ilmeńskie po rzekę Volche. Usamodzielnili się Sławini i Windowie, a ich podbój trwał aż do XVII wieku.

2. REFORMY ODRODZENIOWE I BAROKOWE
O ile łatwo było odpierać ataki półdzikich ludów żyjących w anarchii (większej niż praktyczne gminowładztwo pod kniaziami wenedzkimi), prawdziwy wróg zewnętrzny pojawił się z niewiarygodną wyprawą Prusenii na Wenedę Verisemira Chrobrego z rodu Lugislavowego. Po długiej wojnie (1560-1594) Weneda zobowiązuje się płacić Prusenii trybut z terenów po wzgórza i jeziora Devoiake oraz rzekę Svaiteie Elai.

W 1595 umiera Verisemir, który obronił kraj, po nim krótko włada Sadke IV, a w 1604 na tron wstępuje Lugislav II Wielki. W 1611 koronuje się królem Wenedów i rozpoczyna reformy. Tworzy armię złożoną z opłacanych zawodowców i poborowych z gmin. Sankcjonuje podział i samorząd gminny, budując spójny system obrony kraju. Funduje Akademię Ilmeńską i ustanawia Skupszczyznę Narodową, która zbierać się miała co roku u źródeł rzeki Svaiteie Elai.

3. CESARSTWO WENEDZKIE I REWOLUCJA 1746
XVII wiek to okres stabilności i rozwoju wewnętrznego przerywany łupieżczymi najazdami z jednej strony Prusenów, z drugiej Zagórzan. Te jednak nie są straszne Wenedom gdzieś do lat 40. XVIII wieku. Wyczerpany już rozbójnictwem na szeroką skalę kraj, dotykają 3 lata nieurodzaju. Gminy zaczynają się buntować.

Król wenedzki, Elai II, postanawia nie odpowiadać na żądania ludności, lecz zaprowadzić rządy silnej ręki. Prawda, wprowadza powszechny pobór mężczyzn do wojska, tworzy państwowe zapasy żywności, ale został on zapamiętany jako tyran, zlikwidował bowiem gminy, a bunty stłumił siłą. W 1745 roku Elai II przyjął imię Lugislava III i koronował się cesarzem Wenedy. Dla zbiedniałego ludu był to sygnał, że czas zacząć bunt na skalę, jakiej jeszcze nie znano w tym kraju.

W styczniu 1746 powstańcy z gmin Korolevskoie Jezero, Knegiselo i Mirove wkroczyli do Ilmenia, tam przyłączyli się doń zbuntowani proletariusze stolicy. Razem wkroczyli na Pałac Lugislava III, przeprowadzili władcę na Główny Targ w triumfalnym pochodzie i tam doraźnie dokonali jego egzekucji. Władzę tymczasowo objął Pierwszy Minister Gabinetu. Po negocjacjach ustalono, iż członkowie Gabinetu będą wybierani przez Skupszczyznę, Skupszczyzna będzie się zbierać co pół roku w Ilmeniu (w sytuacjach nadzwyczajnych częściej, zwykle spotykała się co 1-2 mies.), moc głosu na skupszczyźnie gminnej zostanie uniezależniona od pochodzenia, na czele zaś Wenedy stał będzie Pierwszy Minister. Wenedę ogłoszono wtedy Republiką.

4. WOJNA WENEDZKO-ZIMNA
W 1814 wybuchła wojna wenedzko-zimna; przyczyną bezpośrednią była chęć wspomożenia dynastii Lugoviców w powrocie na tron wenedzki, poszło po prawdzie przede wszystkim o nowoodkryte złoża żelaza wysokiej jakości, nieobecne w Zimce, a w związku z rozwijającym się przemysłem koniecznie potrzebne. Wojska skupione na linii rzek Ister-Volche zostały wypchnięte do obrony stolicy, potem zaś rozproszone. Wprowadzono na tron Elaia III, syna Lugislava III, i przywrócono stan prawny sprzed 1746. Zimka zaś w zamian za pomoc Elaiowi III otrzymała Windzko, obfitujące w złoża żelaza. Polityka młodego cesarza (19 lat w chwili intronizacji) uległa liberalizacji dopiero w 1854; taką doktrynę kontynuowano aż do 1894, kiedy zaczęły się nasilać strajki robotników domagających się poprawy warunków ich pracy. Protestowali też chłopi, chcący przywrócenia gmin, a nie zgadzający się na coraz częstsze przejmowanie ich ziemi zarówno przez arystokratów, jak i nową burżuazję. W 1866 nabyto port Svaiteie Jure

5. WIELKA REWOLUCJA
Coraz większe poparcie zdobywał ruch komunistyczny i lewicowy w ogóle. W 1899 powstała nielegalna Komunistyczna Partia Wenedy. Rok później stworzono Socjalno-Demokratyczne Stronnictwo Ilmeńskie. W 1902 miało ono już 22% reprezentantów gmin w Skupszczyźnie. W 1904 roku cesarz wydał dekret o delegalizacji SDSI. Rozpoczynają się zamieszki w miastach - Ilmeniu, Paitnicy i Svaiteie Ilai. Zimą 1904 cesarz zostaje wtrącony do więzienia. Wiosną 1905 powstaje Stronnictwo Ludu Pracującego Osad Wiejskich, w przedterminowych wyborach w Skupszczyźnie przytłaczającą większość uzyskują komuniści, SDSI i SLPOW. Wtedy to ogłoszono Wenedzką Republikę Ludową. Przywrócono ostatecznie gminy, zniesiono podział stanowy, wprowadzono liberalne prawo, skonfiskowano wielkie majątki, upaństwowiono przemysł i rozpoczęto masowe procesy arystokratów i burżuazji. Wypowiedziano też wojnę Zimce. Góry były bronione metodą paryzancką według doświadczeń bojowników anarchistycznych i komunistycznych. Zawodowa, zmotoryzowana armia wkroczyła w ciągu jednego dnia do Windzka i przejęła nad nim kontrolę. W dalszych starciach użyteczna okazała się też Gwardia Ludowa. Już we wrześniu 1905 roku zawarto pokój, który sankcjonował wenedzką władzę nad Windzkiem.

6. OD WIELKIEJ WOJNY DO DZIŚ...

kmitko

Czy najazd turkijski poszedł przez Wenedę, czy bardziej na zachód, między Wenedą, a Wiatką?

Artaxes

Rémy

Czy Weneda albo Zimka mogłyby wziąć w lenno Hospodarstwo Maruszy (zobaczcie artykuł o Romanii na wiki)?

muggler

Vilén · Gość

Artaxes

kmitko

Artaxes

Zakończona wielkimi ofiarami, co przyniosło skutki przeciwne do oczekiwanych. Zwłaszcza, że wśród ofiar powieszony został starszy brat głównego szefa II Rewolucji. /zrzyna z Lenina/
Społeczeństwo już wtedy było spore, zważywszy na fakt, że Kugulstan i Dżaran znajdowały się w granicach Spalska (ten drugi jako zależny od wszystkiego protektorat).

Kugulstan zdobył niepodległość, gdy wojska carskie opuściły Namir i Karag by walczyć z buntownikami na południu. I właśnie po opuszczeniu tych guberni pojawił się pułkownik Aslan Kurukov (dowódca pozostawionych kontyngentów), który ogłosił niezależność obu terytoriów 'pod jedną, turkijską władzą'.

Sułtan Dżaranu ogłosił się 'wolnym królem niepodległego Dżaranu', gdy żołnierze carscy udali się na pomoc wojskom Matkovskiego i Kindżakova. Królestwo upadło w efekcie rewolucji islamskiej w drugiej połowie XX w.[/quote]

Canis

Rémy

Przydałby mi się jakiś południowy, romański sąsiad Romanii o podobnej sile militarnej i gospodarczej, z którym dałoby radę toczyć często konflikty militarne Razz

Canis

Proponuję by Zimka była słowiańskim odpowiednikiem Szwajcarii, chodzi mi o neutralność państwa. Historyczne wojenki oczywiście wchodzą w grę Very Happy

P.S.: Wezme sie za to panstewko, naprawde, czekam na swoj komputer od miesiaca :< kiedys go przysla mam nadzieje!

Rémy

Od kogo Weneda ma enklawę nad morzem: od Romanii czy od Scytii (ob. północna część Bursztynowego Wybrzeża)? I co znaczy jej nazwa? Kiedy i w jaki sposób została ona pozyskana?

Naerian

laszlo

a ja mam prośbę do twórcy Selewii o jakieś połączenie historii ścisłe obu państw, gdyż w Namszy Selewski to jeden z dwóch języków urzędowych.

Może Rzeczpospolita Obojga Narodów? Namsza + Selewia?