Conlanger

laszlo

Ja wolę husycki od systemu - z. Bo potem są takie rodzynki ja Tarzan zamarza (Tażan zamaża?)

pittmirg

A, no tak, <rz> (a także teoretycznie <dz> i <dż>, choć dla tych nie ma alternatywy nawet w standardowym husyckim) może powodować pewnie niejasności. Proponowałbym wprowadzić apostrof: Tar'zan, zamar'za (o ile sobie przypominam coś takiego jest już stosowane w kaszubskim albo przynajmniej ktoś to zaproponował).
Bardziej radykalnym rozwiązaniem byłoby np. wprowadzenie <ż> wszędzie i zostawienie <rz> po spółgłoskach (oczywiście w przypadku afrykaty /d͡ʐ/ dalej pisałoby się <dż>).

Kwadracik

Albo zmienić te wszystkie -z na karony i zbitki C+i na Ć. I po sprawie. Zresztą to już chyba nie tylko ja mówię od jakichś 30 stron.

Vilén · Gość

muggler

ZMIANY DOTYCZĄCE PISOWNI WYRAZÓW ZAKOŃCZONYCH NA -IA, -JA W ODMIANIE

Wiele trudności sprawiają Polakom i wiele błędów powodują wyrazy zakończone
na -ia i -ja. Niedogodności owe dotyczą nie tylko uczniów i studentów, ale
i użytkowników dorosłych. Po prawdzie, jest to jedna z najbardziej potrzebnych
zmian w polszczyźnie, a wszakże nie najbardziej drastyczna z niezbędnych.

Wyrazy rozważane możemy podzielić na 2 grupy, każdą zaś taką grupę na kolejne
dwie - tak oto:
1. Zapożyczone i uczynione na kształt zapożyczonych
2. Słowiańskie - rodzime
Każdą tą grupę, rzekłem, możemy podzielić na wyrazy o zakończeniu twardym -ja
(racja, szyja) i miękkim -ia (linia, pisownia).

Prześledźmy zatem odmianę przykładowych wyrazów:
Mlp racja szyja linia pisownia
Dlp racji szyi linii pisowni
Clp racji szyi linii pisowni
Blp rację szyję linię pisownię
Nlp racją szyją linią pisownią
Mlp racji szyi linii pisowni
Wlp racjo szyjo linio pisownio
Mlm racje szyje linie pisownie
Dlm racji/racyj szyj linii/linij pisowni
Clm racjom szyjom liniom pisowniom
Blm racje szyje linie pisownie
Nlm racjami szyjami liniami pisowniami
Mlm racjach szyjach liniach pisowniach
Wlm racje szyje linie pisownie

Widać, że miejsca, które sprawiają trudności, to dopełniacz, celownik i miejscownik liczby
pojedynczej oraz dopełniacz liczby mnogiej. Prześledźmy problem po kolei. W dopełniaczu
liczby pojedynczej i tożsamych z nim przypadkach kłopotliwe są słowa rodzime zakończone
twardo na -ja i słowa obce zakończone miękko na -ia.

Po pierwsze zatem postuluję - zarzucenie zasady zapisywania "ji" przez "i", tak by pisać:
szyji (b. szyi), koleji (b. kolei), moji (b. moi), mojich (b. moich).

Biorąc pod uwagę takie obce słowa zakończone miękko na -ia jak np. linia, akademia,
ortografia, zauważamy problematyczny zapis ich dopełniacza liczby pojedynczej.
Ongi zapis przez "i" był kwestią konwencji, wymowa pozostawała twarda. Obecnie tak nie
jest. Słowa te są domeną języka głównie literackiego, stąd sugestywna dla wymowy rola
ortografii. I najpopularniejsza obecnie wymowa tychże słów to: [lińa], [akadem'a],
[ortograf'a]. Fonia [lińja], [akadem'ja], [ortograf'ja] może zostać uznana za marginalną
dla uproszczenia pisowni problematycznego dopełniacza ([lińji], [akadem'ji], [ortograf'ji]
wymagałyby skomplikowanej notacji).

Po drugie więc postuluję - zapis końcówki dopełniacza, celownika i miejscownika liczby
pojedynczej zapożyczonych wyrazów zakończonych na -ia przez jedno "i" (miast dwóch: "ii"):
lini (b. linii), akademi (b. akademii), ortografi (b. ortografii)

Po trzecie postuluję - zapis końcówki dopełniacza liczby mnogiej w wyżej wymieniony sposób:
lini (b. linii), akademi (b. akademii), ortografi (b. ortografii)

I po czwarte wreszcie postuluję - uznanie równorzędnie poprawnymi archaicznych alternatyw
dopełniacza liczby mnogiej zapożyczonych słów z jotą:
- miękkich: linia - linij (obok: lini, b. linii), akademij (obok: akademi, b. akademii)
- twardych: racja - racyj (obok: racji), konstytucja - konstytucyj (obok: konstytucji)

Reformy te przyczyniłyby się do upowszechnienia zasad ortografii wśród wszystkich
użytkowników polszczyzny i zwiększenia komfortu posługiwania się językiem.

ZMIANY DOTYCZĄCE PISOWNI PARTYKUŁY "NIE" Z CZASOWNIKAMI I INNYMI CZ. MOWY

Sporo błędów pojawia się wraz z partykułą "nie". W obecnej sytuacji większość części mowy
jest pisana łącznie z ową partykułą; rozdzielnie piszemy czasowniki i imiesłowy przysłówkowe.
Nie jest to uzasadnione niczym prócz tradycji, bo rozważając takie frazy jak "nie ma" czy
"nie da", zauważamy, że akcent pada na "nie" - zatem mamy do czynienia z jednym słowem.

Postuluję zatem - pisownię łączną "nie" z czasownikami i imiesłowami przysłówkowymi, dopóki
nie wprowadza ono przeciwstawienia, np.:
niema, nieidę, nieidziemy, niedaj, niemógłszy, nieoddychając ALE nie idzie, ale biegnie

Postuluję też pisownię łączną z wyrazami brak, można, potrzeba, trzeba, wiadomo, warto,
wolno, które mają znaczenie czasownikowe (gdy brak przeciwstawienia), np.:
niebrak, nietrzeba, niemożna ALE nie można, ale trzeba

Postuluję w końcu pisownię łączną z partykułami byle i lada oraz przysłówkami (również gdy
nie ma przeciwstawienia):
niebyle, nielada, nieszybko, nieprędko, niewczoraj ALE nie wczoraj, ale dzisiaj

Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wyrażeń przyimkowych pozostaje pisownia rozłączna:
nie w domu, nie dla nas, nie za długo

Kwadracik

Manifest mugglerystów? Smile

muggler

wjtkam

Moja propozycja:

wprowadzenie znaków b' d' k' w' itp. wszędzie tam, gdzie pojawiają się w sylabie dwie samogłoski, np. wszystk'e, stref'e.

zastąpienie sz -> š
cz-> č
rz-> ř
dż->ğ
dz->đ
dź->ĝ
Można też wprowadzić znaki, które zastąpiłyby w wymowie:
ja->ă
je->ě

Całkowicie sprzeciwiam się wytępieniu ą,ę,rz,ł,ó,ch, ale można by popracować nad uproszczeniem zasad w taki sposób, by uniknąć całkowicie wyjątków i przybliżeniem pisowni do wymowy.

wjtkam

Litwo! Ojčyzno moă! ty ěsteś ăk zdrow’e.
Ile ćę třeba ceńić, ten tylko śę dow’e,
Kto ćę straćił. Điś p’ękność twą w całej ozdob’e
Wiđę i opisuję, bo tęskńię po tob’e.

Przykładowy tekst Razz

Kwadracik

wjtkam

Błe, apostrofy po spółgłoskach są paskudne Razz

Zresztą, po co coś takiego? I albo J wygląda ładniej, a robi dokładnie to samo.

Nieprawda... Są ładne... "j" jest takie... chorwackie? Razz

Naerian

Goter

Zawsze można zrobić alfabet łaciński z kilkoma "egzotycznymi" znakami, np. z cyrylicy Rolling Eyes

Coś tak jak niemieckie scharfes S, które nieco się wyróżnia w alfabecie niemieckim, bo nie ma majuskuły i minuskuły, tylko jedną wielkość Wink

Kwadracik