Conlanger

laszlo

Czy jak zmienię kształt, będzie OK?

Vilén · Gość

Naerian

Nowe państwo w Ameryce, była kolonia Lidocji.

Zjednoczona Republika Dalanii
Onidana Dalaniana Rişpublio

Język: dalański (formalnie mocno zniekształcony dialekt lidockiego z wpływami m.in. gwandalijskiego i aurelańskiego, obecnie uważany przez większość lingwistów za osobny język), dalaniana linuo
Stolica: Nowy Ledopol, Nuv Ledopol
Ustrój: republika federalna z jedną izbą parlamentu federalnego
Historia: Ziemie odkryte przez lidockiego żeglarza i odkrywcę Aiusta d'Alanę, od którego pochodzi nazwa państwa, zostały skolonizowane w 1536 roku. Niepodległość uzyskała w 1857 jako Unia Prowincji Dalańskich (Onio do Dalaniana Pruvinsianes) po długiej, wyniszczającej wojnie z królewskimi siłami. Była pierwszą lidocką kolonią, która wywalczyła niepodległość. W latach 1927-29 notuje się gwałtowny wzrost ludności spowodowany ucieczką opozycjonistów wobec faszystowskiego rządu Lidocji do byłej kolonii po przegranej wojnie domowej.
Obecnie kraj dość podupadły gospodarczo, znany z produkcji wysokiej jakości kawy i bawełny, oraz wydobycia żelaza oraz srebra.
Waluta: 1 eiso dalaniańskie = 100 talarów

Mapka:

Artaxes

Republika Ujgurii

Uyghur Khorshaan
stolica: Usmantav
największe miasta: Odamkar, Irtav, Khosran, Gesher, Karakort
język urzędowy: ujgurski, lokalnie: sakijski, kurykański i karakortyjski (wokół miasta Karakort)
religie: zoroastryzm 75%, toraizm (mieszanka zoroastryzmu, tengryzmu i chrześcijaństwa połączona z kultem Toraj-Chana) 20%, inne (gł. odłamy chrześcijaństwa i "czysty" animizm) 5%

Trochę historii: Pierwszymi mieszkańcami obszarów obecnej Ujgurii były ludy pokrewne Buruszasom, wyparte w początkach I tysiąclecia p.n.e. na północ, najpierw przez stepowe ludy irańskie, potem przez ludy tureckie. Ludność irańska zamieszkuje ten kraj do dzisiaj. Są to Sakijczycy, mieszkańcy Sakijskiej Republiki Autonomicznej (Sakistanu), której stolicą jest Gesher.
Swojego czasu terytorium to weszło w skład imperium Achemenidów, później zaś zostało podbite przez konfederację plemienną Ujgurów, Uzbeków i Tatarów. Uzbecy przemieścili się na teren zachodniego Worastanu oraz płn.-wsch. Indii, gdzie utworzyli własne państwo - Chanat Bucharski. Niestety ich potomkowie zostali zaasymilowani po zdobyciu Buchary przez Worastan, natomiast wschodnia część została podporządkowana państwu Wielkich Turkutów (potomkowie tatarskiego klanu, który podbił Indie). Tatarzy albo ruszyli na podbój Indii, albo zaasymilowali się z Ujgurami w zachodniej Ujgurii.
Ujguria nie mieszała się w sprawy wewnętrzne krajów ościennych, dlatego udało jej się przetrwać, pomimo inwazji Kurykanów, wypędzonych w XV w. z obecnego Kugulstanu, którzy zostali pokonani w bitwie pod Gharną i osadzeni w zachodniej Ujgurii.
W 1972 następuje obalenie autokratycznej monarchii w wynku bezkrwawego zamachu stanu inspirowanego przez skrajnych komunistów, wspieranego przez część elit wojskowych. Władza przechodzi w ręce prezydenta, którym zostaje gen. Alkhar Böri. W 1986 następuje kolejny zamach stanu dokonany przez prawicowego pułkownika Ilvira Dayhana.
W 1997 umierający na raka Dayhan nakazał rozpisać demokratyczne wybory, w których wygrał obecny prezydent, Arslan Ak z Ruchu na rzecz Demokracji w Ujgurii.

Artaxes

Oto kraj z żółtą jedynką na mapie:

Republika Kutigurii

Kuzgur Korśahan

stolica: Haran
większe miasta: Almastın, Jurjun, Akyert, Bılhar
głowa państwa: prezydent Behzäd Sahar
głowa rządu: premier Hofrıt Meheryär
język urzędowy: kutigurski
inne języki: yaghnobi, kirgiski
ludność: Kutigurzy 90%, Yaghnobi 6%, Kirgizi 4%
religie: zoroastryzm 90%, toraizm 7%, inne 3%
partie polityczne: Partia Społeczno-Zoroastriańska (konserwatywna; rządząca), Partia Wolności (liberalna), Prawo i Demokracja (centroprawica), Wspólnota Ludowa (lewicowi szachwiryści), Partia Chleba (populistyczna lewica), Blok Niezawisłości Kutigurii (populiści + konserwatyści + nacjonaliści + radykalni zoroastrianie), Ruch Korvana Meke (ultraliberalni nacjonaliści)

historia: Pierwszymi turkijskimi mieszkańcami Kutigurii były plemiona bułgarskie, przybyłe na te obszary ok. III w. p.n.e., powoli spychane ze środkowego stepu przez tworzące się podwaliny Kaganatu Starotureckiego (czyli przez plemiona oguzyjskie). Potomkowie tamtej pierwotniejszej ludności stanowią podstawową nację w kraju.
Ok. połowy IX w. większa część półkoczowniczych Yaghnobi przenosi się z terenów pdn. Tocharstanu do Kutigurii.
Przez pierwszą połowę II tysiąclecia n.e. ziemie Kutigurów należały do różnych chanatów oguzyjskich. W 1820 kraj uzyskuje wolność dopiero wtedy, gdy ujgurski zarządca Haranu, Śirzäd Bey, buntuje się przeciw chanowi Ujgurii, i wspierany technologicznie przez kupców spalskich, docierających z Tocharstanu, mianuje się chanem Kutigurii (1924). a w roku 1947 jego syn, Śirzäd II, przyjmuje tytuł królewski.
Monarchia, podobnie jak w sąsiedniej Ujgurii, zostaje obalona bardzo późno, bo aż dopiero w 1981, gdy król Vaspar II został zmuszony do abdykacji przez grupę radykałów zoroastriańskich, którym bardzo przeszkadzały otwarte skłonności homoseksualne władcy.
Król zrzekając się władzy mianował swoim następcą dotychczasowego premiera, Zarira Ziraka, na stanowisko prezydenta.
W 1986 Zirak zmienił "świeżo" uchwaloną konstytucję w taki sposób, aby umozliwić sobie wybór na drugą kadencję w wyborach w 1987, które oczywiście wygrywa przewagą 76% głosów nad dwoma innymi kandydatami.
Władza Ziraka nad krajem kończy się w chwili gdy w 1991 próbuje po raz drugi zmienić konstytucję w celu umożliwienia sobie elekcji na trzecią kadencję. Doprowadził ty samym do wojny domowej, rozpętanej przez wściekłe tłumy na ulicach miast. Zirak zostaje schwytany w zdobytym bunkrze pod rezydencją w Akyert przez zbuntowane oddziały wojskowe, a następnie przewieziony samolotem do Indii, gdzie po kilku latach ginie w tajemniczych okolicznościach.
Władzę na okres trzech lat przejmuje gen. Śıdasp Rośan, a następnie (1994) rozpisuje wolne wybory, w których minimalną większością głosów wygrywa ówczesny przewodniczący WL, Notrıg Kayzad, utrzymujący się przy władzy przez dwie kadencje. Od 6 września 2006 roku obecnym prezydentem Kutigurii jest Behzäd Sahar, były lider PSZ.

Leto Atryda

Artaxes

Vilén · Gość

kmitko

Heh, z kolei we Wiatce istnieje skrajna prawica — Ruch Nowej Polityki (obecnie poza parlamentem), której szefuje S. Michaiłowicz. Postulują m.in. zastąpienie przymusowych podatków składką „co łaska” (ich główne hasło wyborcze — „precz z haraczem”), prywatyzację policji i sądów, legalizację handlu heroiną czy otwarcie granic dla wszystkich imigrantów.

Artaxes

muggler

Ale to jest skrajna prawica libertariańska w stylu UPR, z tego co widzę.